‘De stad moet van ons allemaal blijven’

Onlangs schreef ik in het Parool een stuk over wonen in Amsterdam. Ik schreef over een rechtvaardige en sociale stad, waar iedereen prettig en betaalbaar moet kunnen wonen, ongeacht afkomst, talent of portemonnee. Ik schreef over een ongedeelde stad en het belang van gedifferentieerde woonwijken. Ook schreef ik dat we de verdeling van woningen in Amsterdam niet zomaar aan de markt kunnen overlaten, omdat de stad dan onherkenbaar van karakter verandert.

Het stuk maakte wat los in Het Parool. Vooral politici klommen in de pen, hetgeen mijn stelling dat er over een half jaar echt iets te kiezen valt, bevestigt. Opvallend was dat de meeste brievenschrijvers de kern van mijn betoog wel konden waarderen, maar liever meer nadruk wilde op sociale huurwoningen (SP en Red) of huizen voor middeninkomens (D66). Eerder al liet VVD weten juist minder sociale huurwoningen te willen om ruimte te maken voor ‘keien’ van buiten de stad.

Het totaal van deze reacties laat zien dat het vinden van balans tussen alle verschillende woonwensen geen eenvoudige opgave is. Er ontstaat al snel de neiging om je op een specifieke groep te richten. Anders dan de schrijvers wil de PvdA niet voor slechts een groep kiezen. De kunst van het bouwen aan een sociale en rechtvaardige stad betekent dat je oog moet hebben voor alle woonwensen in samenhang. Dat vergt visie op de stad als geheel; het doorzettingsvermogen om deze visie vorm te geven, ook als Europese en Haagse regels meer van toepassing blijken op de provincie dan op onze stad. Het is hard werken om marktkrachten die de stad onherstelbaar zullen veranderen te beheersen.

Volgend jaar is het honderd jaar geleden dat Floor Wibaut toetrad als eerste sociaal democratisch bouwwethouder in Amsterdam. Na hem volgden nog vele klinkende namen, zoals Monne de Miranda en Jan Schaefer. Hun inzet voor een sociale en rechtvaardige stad is vandaag nog altijd voelbaar en zichtbaar. Niet in de minste plaats omdat zij ons leerden dat bouwen aan de stad begint bij verantwoordelijkheid nemen, ook als het even tegenzit. Een stad zo mooi als Amsterdam verdient het om voor te knokken, zodat de stad over 100 jaar nog steeds een stad is van ons allemaal.

Dit stuk verscheen vandaag in het Parool.