Column Marjolein Moorman: Vrolijk door de Javastraat

Gisteren fietste ik door de Indische buurt en werd ik vrolijk. Niet alleen omdat de zon weer door begint te breken en ik m’n sjaal niet meer nodig heb, maar ook omdat ik blij word van wat ik daar om me heen zie. Deze wijk komt van ver. Nog geen tien jaar geleden kreeg het het predicaat probleemwijk en tierde de straatcriminaliteit welig. De winkelstraten zagen er monotoon uit, met vooral heel veel van hetzelfde. Wat een verschil met als ik nu door de Javastraat fiets, de energieader van de Indische Buurt. Een hip koffietentje en een Turkse tapijtverkoper, een ambachtelijke ijszaak en een yogaschool. En middenin de straat de meest populaire slager van Amsterdam Oost, Mustafa van Lale Kasabi. De Indische buurt is voor mij wat Amsterdam mooi maakt: al die verschillende Amsterdammers op een paar vierkante kilometer. Daar word ik vrolijk van.

Amsterdam is met al die verschillende nationaliteiten, subculturen, religies, modestijlen, seksuele voorkeuren, een van de meest diverse steden ter wereld. Dat maakt me niet alleen trots, het maakt Amsterdam ons Amsterdam. Het is de basis van de fijne, spannende en verrijkende stad waarin we wonen. In Amsterdam mag je zijn wie je bent en worden wat je wilt. Wat een vrijheid.

Sinds ik in 2010 namens PvdA de Amsterdamse politiek in ging, maak ik me hard voor Amsterdam als gemengde stad. Een belangrijke manier waarop we dat kunnen doen, is door ervoor te zorgen dat er in elke wijk voldoende sociale huurwoningen aanwezig zijn, zodat het voor alle Amsterdammers mogelijk is om er te wonen. Zeker nu de huizenprijzen opnieuw de pan uitreizen, is het belangrijk om ook goed betaalbare woningen te behouden voor mensen met een minder goed gevulde portemonnee. Een gebrek aan sociale huurwoningen in een wijk, betekent minder diversiteit en minder menging. Dat zie je niet alleen terug op straat, maar ook in de klaslokalen en in het buurtcafé.

Sinds een paar jaar staat het gemengde karakter van de stad danig onder druk. Alarmerende onderzoeksrapporten laten zien dat de tweedeling in de stad toeneemt en dat de segregatie op scholen groeit. Tegelijkertijd daalt het aantal sociale huurwoningen in de stad in razend tempo. Vorige week kwamen de WIA cijfers uit die laten zien dat in 8 Amsterdamse wijken het aantal sociale corporatiewoningen onder een kritische grens is gekomen.

In deze delen van de stad is het gemengde karakter in het gedrang. De diversiteit die Amsterdam zo spannend en interessant maakt, raakt op deze plekken verloren, met eenheidsworst en monocultuur tot gevolg. ‘Amsterdam blijft van iedereen’ zegt de coalitie, maar de bittere waarheid is dat sommige delen van de stad steeds minder van iedereen zijn.

Het is de reden waarom ik afgelopen gemeenteraadsvergadering opnieuw aan de bel trok over dit onderwerp. Namens de PvdA diende ik een voorstel in om toch in ieder geval in de acht wijken een verkoopverbod op sociale huurwoningen in te stellen. Het voorstel kon helaas niet rekenen op een meerderheid van de stemmen van de gemeenteraad.

Daarmee is voor ons de strijd niet ten einde. We zullen hier aandacht voor blijven vragen, in de hoop dat ik over tien jaar nog steeds vrolijk word als ik door de Indische Buurt fiets. De diversiteit is wat Amsterdam ons Amsterdam maakt. Dat mag nooit verloren gaan.