Stopt de SP in het college wel met de term dwangarbeid?

Vandaag verscheen in het Parool onder de kop ‘Neem afstand van SP-terminologie’ onderstaande bijdrage van PvdA-raadslid Dennis Boutkan:

De SP Amsterdam gebruikte vorige week voor de zoveelste keer het woord ‘dwangarbeid’ om boos te zijn op het verse Amsterdamse College van B&W, waar ze nu zelf deel van uitmaakt. Er gingen zelfs een aantal schriftelijke vragen overheen. Die gaan over “werkomstandigheden dwangarbeiders Hembrugterrein”. Bij deze werkzaamheden zijn namelijk Amsterdammers met een bijstandsuitkering aan het werk. De SP categoriseert werk vanuit de bijstand stelselmatig als ‘dwangarbeid’.

Het gebruik van de term ‘dwangarbeid’ trof mij recht in het hart. Ik vind het schandalig en verwerpelijk. Hiermee wordt op een valse manier heel bewust werk dat wordt gefaciliteerd door de Gemeente Amsterdam in een kwaad daglicht gesteld. En de directe associatie met ‘slavenarbeid’, ‘arbeitseinsatz’ en Noord-Koreaanse werkkampen ligt voor de hand. En juist dit maakt mij zo kwaad. Mijn grootvader vertelde mij vroeger zijn verhaal hoe hij in Amersfoort tijdens de Tweede Wereldoorlog er alles aan had gedaan om niet tewerk gesteld te worden in Duitsland. Bijna was het zo ver gekomen. Zijn wil om niet te gaan én het geluk om niet te zijn opgepakt hebben hem veel ellende bespaard.

In het politieke debat moet je jezelf rekenschap geven van historische verantwoordelijkheid.

Ik ben opgegroeid met het besef en de plicht dat werken goed is. Mijn eerste vakantiebanen als krantenbezorger, dozensorteerder of productiemedewerker waren niet altijd plezierig. Maar wat heb ik er veel van geleerd. Als student Arbeids & Organisatiepsychologie dacht ik bij studies over ‘motivatie’ vaak terug aan die momenten dat de lopende band net iets harder ging dan jijzelf wilde. Het leerde mij dat werk niet altijd leuk is, maar dat bezig zijn en zelf geld verdienen veel voldoening kan geven. En ik leerde veel over werkverhoudingen.

De PvdA Amsterdam vindt het belangrijk dat reïntegratietrajecten zinvol zijn en dat mensen dit ook zelf ervaren. De Amsterdamse regels zijn helder en het reïntegratiebeleid leidt tot resultaat. Een mooi voorbeeld is het werk bij ‘De Herstelling’, waar onder andere jongeren door ervaring op te doen met werk doorstromen naar regulier werk. Mede hierdoor heeft het vorige college in 2013 ruim 4.150 Amsterdammers vanuit de bijstand aan werk geholpen. Een belangrijke mijlpaal. Belangrijk omdat werk dé manier is om uit een ellendige armoedeval te komen. Maar ook omdat werken nuttig is en Amsterdammers er mentaal beter van worden. Een baan is de beste weg voor emancipatie.

Natuurlijk zijn er in de praktijk soms schurende situaties. Bij gewenningstrajecten moeten mensen wennen aan werk, want als je een tijd uit het arbeidsproces bent geweest is het net als met sport een kwestie van conditie opbouwen. Het is belangrijk dat mensen weer arbeidsfit worden, voor mensen die langs langs de kant hebben gestaan soms een lange weg waar ruimte voor moet zijn. Doorstromen naar regulier werk is geen vanzelfsprekendheid.

Je kan het als politieke partij oneens zijn met de Amsterdamse manier om mensen in de bijstand aan werk te helpen en de vergoeding die men hiervoor krijgt. En de SP mag natuurlijk vragen stellen over arbeidsomstandigheden. Maar eerlijk werk neerzetten in een kwalijk frame van ‘dwangarbeid’ is een grove en botte overdrijving en een klap in het gezicht van Nederlanders die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Duitse werkkampen te werk zijn gesteld. De SP zegt hiermee dat de omstandigheden onmenselijk zijn en dat er gehandeld wordt in strijd met de wet. In Nederland is -uiteraard- een verbod op dwangarbeid vastgelegd in de Grondwet. De SP suggereert dus ook nog eens dat de gemeente Amsterdam fundamentele rechten aantast. Een kwalijke suggestie.

Het zou dus goed zijn als de verantwoordelijk SP wethouder ‘Werk en Inkomen’, Arjan Vliegenthart zijn partijgenoten tot de orde roept, dualisme of niet. Laat de SP vooral werk maken van mensen uit de bijstand krijgen, dat is een mooi streven. Praten over ‘dwangarbeid’ is een smet op het blazoen van een nieuw college als men de SP-terminologie geruisloos accepteert. De stad Amsterdam met zijn beladen geschiedenis met betrekking tot slavernijverleden en Tweede Wereldoorlog moet hier zo snel mogelijk afstand van nemen.

Dus ik roep de SP Amsterdam op om te stoppen met het gebruik van deze verwerpelijke term en doe een hartstochtelijk appél op wethouder Vliegenthart om hier voor eens en altijd afstand van te nemen. Als hij zwijgt weet ik genoeg.