Mbarki blogt: meer culturele sensitiviteit in de Jeugdzorg

In Amsterdam zijn we inmiddels, na de transitie van de jeugdhulp, aanbeland in de transformatiefase van de jeugdzorg. Een zeer belangrijke fase, want het gaat namelijk over hoe we de zorg aan soms hele kwetsbare jonge Amsterdammers vorm gaan geven.

Dit vraagt naast andere vaardigheden van professionals en de gemeente ook om de juiste mindset en focus. In een superdiverse stad als Amsterdam is het belangrijk om de eigen kracht van mensen te kunnen herkennen. De culturele achtergrond van mensen speelt bijvoorbeeld een grote rol in de manier waarop de zorgbehoefte wordt geuit. En het mooie aan cultuur is dat het etniciteit overstijgt. Het witte arbeidersgezin uit Amsterdam-Noord kan namelijk een hele andere cultuur hebben dan het witte kunstenaars-gezin uit Amsterdam Zuid. Er is sprake van andere tradities, gewoontes en omgangsvormen. Als hulpverlener is het cruciaal deze gewoontes en omgangsvormen te herkennen en te begrijpen. Want als je heel kwetsbaar bent, dan wil je dat iemand je begrijpt.

Het is gewoon noodzakelijk omdat het ons anders gewoon veel meer geld gaat kosten. Als je beter weet wat past bij iemand dan kun je ook veel eerder de juiste zorg aanbieden. Dit betekent kostenbesparing op korte en lange termijn. Want kleine problemen blijven dan ook echt klein en we hoeven achteraf niet te repareren met speciale programma’s.

Afgelopen raadsvergadering heb ik daarom met steun van Groenlinks en D66 een voorstel ingediend om dit te bewerkstelligen. Dit voorstel is in de raad aangenomen en zal de komende tijd onderdeel zijn van de transformatiedoelen.

Daarnaast heeft recent onderzoek van het Kennisplatform integratie & samenleving aangetoond dat jongeren van etnische minderheden ondervertegenwoordigd zijn in bijvoorbeeld de eerstelijns jeugdzorg. Op het eerste gezicht zou je denken, dat is mooi. Maar de werkelijkheid is anders, want we zien vervolgens dat in zwaardere zorgvormen deze groepen weer oververtegenwoordigd zijn. Dat betekent eigenlijk dat we die mensen te laat helpen en de kosten bovendien oplopen. Daarom pleit ik in mijn voorstel ook voor nader onderzoek naar deze vormen van onderzorg. Want laten we onderzorg niet verwarren met eigen verantwoordelijkheid en eigen kracht!