Column Marjolein Moorman: Van ideeënstrijd naar de beste oplossing

De politiek is een ideeënstrijd gevoerd door politieke partijen, meestal volgens de ideologische lijnen zoals de politieke partij die kent. Dat levert vaak mooie debatten op en soms wat minder fraaie patstellingen. Maar vaak ben je ook gewoon bezig om met elkaar naar de beste oplossing te zoeken.

De discussie over matching is daar een mooi voorbeeld van. De afgelopen periode hebben we als raad veel gesproken over de methode waarop kinderen uit groep 8 kunnen kiezen voor hun middelbare school. Op de populaire scholen is niet genoeg plek voor alle kinderen die daar hun voorkeur voor hebben, waardoor er voor sommigen een andere plek gezocht moet worden. De kunst is om een oplossing te vinden die zoveel mogelijk tegemoet komt aan de wensen van alle kinderen die de overstap gaan maken. Bovendien wil je dat ouders en kinderen het vertrouwen hebben dat het goed komt en dat ze niet teveel in spanning hoeven te zitten.

In het verleden werd bij te populaire scholen de methode van loting gebruikt. Sommige leerlingen die voor deze scholen hadden gekozen werden uitgeloot voor hun keuze en willekeurig ingedeeld op scholen die nog plekken over hadden. Dat resulteerde in grote teleurstellingen. Ongelukkige leerlingen belandden op scholen aan de andere kant van de stad, die ze nooit bezocht hadden en soms nog nooit van gehoord hadden.

Om die reden werd er vorig jaar een andere methode gekozen. Het Nobelprijs-winnende systeem dat in Amsterdam bekend staat als matching werd gehanteerd om ervoor te zorgen dat vrijwel alle kinderen op hun favoriete scholen terecht kunnen komen. Kortgezegd zorgt het ervoor dat vrijwel alle kinderen binnen hun top 3 van scholen terechtkomt, maar minder leerlingen op hun eerste schoolkeuze. Bij de intrede van het matching-systeem liet de uitvoering echter te wensen over. Meer leerlingen dan verwacht vielen buiten hun top 3 en de communicatie naar de ouders en kinderen schoot ernstig tekort.

Daarom besloten de gezamenlijke schoolbesturen (OSVO) om na een jaar het matchingsysteem af te schaffen en terug te gaan naar het lotingsysteem. Die keuze stelde mij teleur. Ouders en kinderen zijn niet gebaat bij een ge-jojo met systemen en bovendien denk ik dat iedereen meer gebaat is met een matchingsysteem. Door terug te gaan naar loting gaan we terug naar een systeem met winnaars en verliezers. Naar een systeem waar sommige kinderen op hun favoriete plek terechtkomen en anderen op een school die ze vaak niet eens kennen. Vele ouders waren teleurgesteld door deze keuze. Een petitie tegen loting en voor matching haalde binnen acht dagen meer dan 1350 handtekeningen.

In een spoeddebat dat ik samen met Simion Blom van GroenLinks heb aangevraagd bundelden we de krachten. Raadsleden, wetenschappers en ouders waren allen aanwezig en betrokken bij het debat. En zo werd de wethouder ook overtuigd om de stap terug naar loting niet te steunen en een lans te breken voor een nieuwe matchingsmethodiek.

Het debat was een voorbeeld van de stelling die ik een week eerder in de raadsvergadering over verdwenen rapporten al uitsprak. Het moet geen strijd over onderwijs, maar vóór onderwijs zijn. Vanuit een gezamenlijke wens voor goed onderwijs voor alle kinderen. We zouden de krachten moeten bundelen, moeten leren van elkaars inzichten, in plaats van elkaar te bestrijden voor politiek opportunisme. We zouden samen moeten leren van het verleden, om het in de toekomst beter te doen voor de kinderen van de stad.