Hannah zoekt een baan: ‘Die afwijzingen zijn heel persoonlijk’

Ze zijn jong, hebben een goed diploma en kunnen toch geen baan vinden.  Wethouders en raadsleden van de PvdA Amsterdam volgen de hele zomer werkloze jongeren. Hoe verloopt hun zoektocht, waar lopen ze tegenaan?

Hoe kan het bijvoorbeeld dat iemand die cum laude is afgestudeerd in bedrijfskunde na zeven maanden nog steeds geen baan heeft? Met die vraag spreekt raadslid Jeffrey Prins af met werkzoekende Hannah Berkers. Een gesprek over de continue zoektocht naar een baan, de verschillende sollicitatierondes en de hoop op resultaat.

Afgelopen vrijdag trof ik Hannah Berkers. Daarvoor verdiepte ik me in de laatste cijfers over de jeugdwerkloosheid. Het hoge percentage van 20 procent in Amsterdam, daar schrok ik van. Ook vind ik het zorgelijk dat het vooral jongeren treft van niet-westerse komaf tussen de 15 en 22 jaar. De PvdA zet zich al jaren in voor gelijke kansen voor iedereen, ongeacht je achtergrond, maar toch zijn we er nog lang niet. We moeten met z’n allen de schouders eronder zetten.

Los van de cijfers en wat we ervan vinden,  lijkt het me gewoon frustrerend als je wil werken maar niemand je wil aannemen. Natuurlijk:  kansen krijgen gaat niet zonder eigen inzet. Je moet er wat voor doen. Maar als ik Hannah spreek, ligt het daar absoluut niet aan. Hannah daarover: ‘Vanaf januari dit jaar ben ik flink gaan solliciteren. Ik heb ruim 20 brieven de deur uitgedaan. Minstens 1 per week. Zo niet meer. Ik ben begonnen door werk te zoeken waar mijn passie en mijn deskundigheid ligt – bij personeelsbeleid. Bij Hay Group en KPMG bijvoorbeeld. Startersfuncties binnen personeelsbeleid zijn er echter weinig. Dus ik ben breder gaan kijken, naar consultancywerk bij PWC en traineeships bij de overheid en de NS. Ik ben continu bezig maar het resultaat blijft nog achterwege’.

Hoewel Hannah het gevoel heeft dat het ‘dichter bij komt’ – dat krijgen van werk – vindt ze deze afgelopen zeven maanden geen leuke periode. ‘Het zoeken naar werk. Dat is intensief. Je krijgt heel veel vragen. Je moet jezelf laten zien, jezelf verkopen. En dan toch afgewezen worden. Niet op basis van inhoud en wat ik in principe kan. Maar meer op basis van een ‘match’ – ik ben nog niet degene die ze zoeken. Dat maakt de afwijzingen heel persoonlijk.’  Hannah houdt het vertrouwen, spreekt zichzelf moed in. ‘Het helpt dat ik twee keer per week aan karate doe, een sport die ik heb leren waarderen tijdens mijn verblijf in Japan.’  Het gebrek aan een fijne werkomgeving plus de sociale omgang met collega’s ervaart ze als een gemis.

Voordat we afscheid van elkaar nemen hoor ik van Hannah dat ze goede hoop heeft over haar laatste sollicitatieronde bij Shell. ‘Er zijn duizenden aanmeldingen geweest. Ik kom binnen, ik kan het.’ Maar als het niet lukt, komt er een plan B. ‘In de tussentijd ben ik blij dat ik hieraan mee doe, aan dit project van de PvdA. Ik weet zeker dat ik niet de enige ben. Anderen hebben dit ook.’

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Even voorstellen:

Naam: Hannah Berkers

Leeftijd:  24

Afgeronde opleiding: WO Bedrijfskunde

Op zoek sinds:  December 2012

Zoekt naar:  een startersfunctie in HRM

Lijfspreuk: Volg je hart!

Heb je vragen, tips of opmerkingen? Mail naar [email protected]