Reactie op het nieuws over de drugscriminaliteit in Amsterdam

Vandaag berichtte de Telegraaf over- en ontving de Amsterdamse gemeenteraad het rapport ‘De achterkant van Amsterdam’ over de ondermijnende (drugs)criminaliteit in de stad. Hoogleraar bestuurskunde Pieter Tops en onderzoeksjournalist Jan Tromp schreven dit rapport en de conclusies zijn niet mals.

Het rapport stelt dat Amsterdam de strijd tegen de georganiseerde misdaad aan het verliezen is. Door gebrek aan sturing, daadkracht en handhaving en de normalisatie van drugs in de stad krijgt de ondermijnende criminaliteit steeds meer grip op het dagelijks leven van Amsterdammers.

Geschokt was ik niet toen ik dit nieuws las. Als je de afgelopen jaren al het nieuws een beetje gevolgd hebt en je ogen open houdt als je door de stad loopt, zie je op bijna iedere straathoek dat de stad met een groot probleem kampt. Als je hier voorbeelden van wilt hebben, verwijs ik je graag naar dit artikel van het Parool van afgelopen weekend.

Nee, ik was eerder blij. Niet over de conclusies zelf, maar wel omdat de omvang en de urgentie van de problemen nu meer dan duidelijk zijn. Dat urgente actie nodig is, lijkt me nu evident. De overheid en Amsterdammers moeten dit samen doen.

Meer en betere samenwerking
Zo moet de aanpak en handhaving vanuit de overheid beter. Ja, er is meer geld en mankracht nodig vanuit Den Haag, maar alleen daarmee redden we het niet. Er moet vooral een betere samenwerking en informatie-uitwisseling opgezet worden tussen verschillende overheden en private partijen om criminele geldstromen in de stad te achterhalen en te onderscheppen. We moeten namelijk ook het geld gaan volgen, niet alleen de drugs. Als een bank een verdachte transactie ziet, moet het OM daarover geïnformeerd worden. Daarom ben ik ook blij dat recent mijn initiatiefvoorstel is aangenomen door de Amsterdamse gemeenteraad waarin dit staat omschreven.

Bewustwording
Maar daarnaast wil ik de bal ook bij Amsterdammers zelf leggen. Al eerder heb ik een pleidooi gehouden voor dat we niet onze schouders op moeten halen voor de invloed van onze collectieve vraag naar drugs op de criminaliteit in de stad. We zijn koploper in Europa betreft pillengebruik, er wordt hier jaarlijks voor 75 miljoen euro aan coke gebruikt. Weten we wat daarachter zit? Beseffen we wel dat dit geld als een boemerang terugslaat in ons dagelijks leven? In onze zoektocht naar een woning, in ons klimaat voor kleine ondernemers zoals winkeliers… Een open debat daarover is echt nodig.

En nee, ik zeg niet dat we geen drugs meer mogen gebruiken. Ik wil het niet criminaliseren, maar wel problematiseren. Ik pleit voor een open debat waarin we pijnpunten kunnen benoemen. Zonder taboes. Dat we gaan beseffen welke invloed drugs op dit moment heeft op onze stad en wat er tegen moeten doen. En ja, wellicht is een (gedeeltelijke) legalisering vanuit de landelijke overheid uiteindelijk wel een deel van de oplossing. Maar tot die tijd –  en zelfs dan – moeten we onze verantwoordelijkheid nemen. Voor de stad, voor elkaar, maar vooral voor al die kwetsbare (veel te jonge) Amsterdammers in dit drugscircuit wiens levens en daarmee die van de families en vrienden op den duur verwoest worden.

Heb je hier vragen of opmerkingen over? Mail mij dan op [email protected]