Nieuwjaarsspeech PvdA-fractievoorzitter Marjolein Moorman

Onderstaande nieuwjaarsspeech werd afgelopen zondag 3 januari uitgesproken door PvdA-fractievoorzitter Marjolein Moorman tijdens een drukbezochte nieuwjaarsreceptie in VLLA in Nieuw-West.

Wat fijn dat u er allemaal bent!

We zijn dit jaar heel vroeg met onze receptie, dus het mag vandaag zeker nog: ik wens u allemaal een heel gelukkig nieuwjaar!

Ik vind dit altijd een mooie tijd. Een tijd van reflectie op wat achter ons ligt en van hoop over wat komen gaat. Van gespannen verwachtingen en goede voornemens.

Zo kondigde de burgemeester aan dat hij gaat stoppen met roken voor 1 november! Gelukkig maar, want wij willen graag dat onze geweldige burgemeester heel blijft, ook in zijn nieuwe termijn.

Namens de fractie wil ik ook ons goede voornemen uitspreken en dat is dat we komend jaar nog beter oppositie gaan voeren.

Nog beter zeg ik, want volgens mij ging het afgelopen jaar al best aardig. Voor het eerst sinds 1929 hebben we ons eerste volledige oppositiejaar erop zitten. En we zijn lekker warm gedraaid.

Nou was er natuurlijk ook genoeg om oppositie op te voeren. Er verdween wel eens een belangrijk onderwijsrapport in de la, miljoenen waren zo maar zoek of bleven onbesteed op de plank liggen.

Maar de echte proef van goed oppositievoeren is zelf met betere plannen komen. Dus daarom maakten we dit jaar bijvoorbeeld een eigen investeringsagenda bij de begroting, met plannen voor onderwijs, woningbouw, veiligheid en zorg.

En ook dit jaar blijven we plannen maken voor de stad. Gisteren al hebben we samen met GroenLinks en de Partij voor de Dieren een klimaatintitiatief gelanceerd. Een vertaling van de klimaatwet van Diederik en Jesse naar lokaal niveau.

Het idee ontstond toen we een maand geleden met de hele fractie een weekend in Stockholm waren. In die stad is 70% van de energie duurzaam. In Amsterdam is dat nog geen 5%. We hebben dus nog een hele weg te gaan, maar het kan- als we dat willen. Dat laat Stockholm zien. En dat het moet, lijkt me helder. Gisteren had ik het voor het eerst koud deze winter.

Hopelijk kunnen we ook de coalitie overtuigen dat het moet. Want dat hoort natuurlijk ook bij de kunst van het oppositievoeren; met een plan alleen ben je er nog niet.

Waar we de coalitie dit jaar vooral van willen overtuigen is dat we de stad bij elkaar moeten houden. De stad groeit als een gek en dat is mooi, maar we moeten er wel voor zorgen dat iedereen blijft meekomen. Dat iedereen blijft profiteren van het succes van de stad. Dat we een fijne, gemengde stad blijven, en het niet alleen maar een stad worden voor de happy few.

En daar zullen we dus plannen voor blijven maken.

Gelukkig liet de fractie afgelopen jaar zien dat goede ideeën ook weerklank krijgen:

Zo heeft Henk ‘Bierfiets’ Boldewijn niet aflatend gestreden tegen dat zwabberende onding op de weg, en met succes!

Maarten heeft het zelfs voor elkaar gekregen dat er een pot geld voor zorg naar hem is vernoemd: de zogenoemde Poortergelden, voor meer mantelzorg in de stad.

Pia verbond haar twee portefeuilles cultuur en duurzaamheid slim en kreeg unanieme steun voor een plan voor verduurzaming van cultuurpanden

Orhan was afgelopen jaar natuurlijk overal te vinden in de stad als ombudsman en zette zich in tegen obesitas.

Carolien, onze onvolprezen woordvoerder financiën, legde Kock niet aflatend het vuur aan de schenen en streed tegen de grove bezuinigingen op subsidies. .

Emre maakte zich naast zijn raadsvoorzitterschap druk over het bereik van de armoedegelden. Terecht nu er zoveel miljoenen voor armoede op de plank blijven liggen.

Sofyan bood zijn kennis en ervaring aan scholen aan, hij adviseerde docenten hoe zij het gesprek met scholieren aan konden gaan over spanningen in de samenleving naar aanleiding van de aanslagen in Parijs.

Ilhame maakte zich hard voor bewoners die overlast ervaren door drukte in de stad. (Een groep die inmiddels bijna alle Amsterdammers omslaat)

En Dennis wist naast zijn intensieve werk in de enquêtecommissie ook nog tijd vrij te maken om te pleiten voor een beter jeugdloon en tegen hoge topsalarissen voor externen.

En, last but not least onze duo’s. Brahim die zich helemaal vastbijt in het erfpachtdossier en Ger die waakt over het verkeersdossier.

Ik ben trots dat ik dit mooie team mag aanvoeren.

Er is hard gewerkt. En zeker niet alleen door de fractie, maar ook door onze AB-ers en DB-ers in de stadsdelen die precies weten wat er speelt in de wijken. Zij nemen verantwoordelijkheid in het besturen en organiseren van de stad. En dat maakt me trots.

En er is hard gewerkt binnen de vereniging. Het bruist weer, bijvoorbeeld rondom de themateams. Als fractie kijken we reikhalzend uit naar alle spannende plannen die jullie bedenken!

Trots was ik ook om te zien hoeveel PvdA’ers het afgelopen jaar actief waren of werden bij de opvang van de vluchtelingen. Achmed ving zelfs een paar dagen een aantal vluchtelingenkinderen op wiens moeder in het ziekenhuis lag.

Sowieso, vervulde de reactie van de stad op de komst van vluchtelingen me met trots. Hoe anders gaat het hier dan in sommige andere gemeenten. Toen AT5 een item ging maken over een inspraakavond over opvang in het centrum, kregen ze alleen maar mensen voor de camera die vrijwilliger wilde worden of kleding wilden geven. Verder geen wanklank. Geef mij maar Amsterdam!

En ik ben er van overtuigd dat we ook meer vluchtelingen kunnen opvangen, als het nodig is. Ook omdat we hierin goed optrekken met alle partijen in de raad, van links tot rechts. Ik wil dat blijven doen en mijn collega politici bedanken voor deze constructieve samenwerking.

Beste mensen, 2015 was ook een heftig jaar, met name door de steeds grotere dreiging van aanslagen. De vorige nieuwjaarsreceptie was een dag na de aanslagen op Charlie Hebdo. En helaas hield het met die verschrikkelijke aanslag niet op.

Opnieuw vond er in Parijs een verschrikkelijke aanslag plaats.

Sommige mensen zeggen, we moeten niet bang zijn. Dat is zo, maar ik denk niet dat het altijd realistisch is. Natuurlijk zijn we bang als er zomaar mensen op een terrasje worden doodgeschoten, als onze westerse waarden worden bedreigd, als onze vrijheid op het spel staat.

In het normale leven sluipt ineens, soms onbewust, een groot gevoel van onbehagen. Een onbehagen waardoor dingen die normaal zouden moeten zijn, minder normaal gaan voelen.

Dat geldt in Parijs, maar ook in Amsterdam.

Het gaat erom hoe we omgaan met die angst, hoe we omgaan met een veranderende samenleving.

Ik ben er van overtuigd dat het aller- allerslechtste antwoord op de angst is om wantrouwend te worden naar elkaar. Dat we onszelf juist onvrij maken, als we mensen niet meer als individueel mens zien, maar alleen nog maar als onderdeel van een andere groep. Want juist nu is het belangrijker dan ooit dat de stad zich niet uit elkaar laat spelen. Dat we samen sterk blijven staan.

En natuurlijk moeten we niet naïef zijn. Wat elders is gebeurd, kan ook hier gebeuren. Maar ik heb de hoop dat we er in onze stad beter in zullen slagen om de boel bij elkaar houden. Jongeren letterlijk beter bij de les weten te houden. Meer naar elkaar om kijken. Daar investeren waar het het meest nodig is

Zoals bijvoorbeeld gebeurde bij het nieuwe Calvijn College, hier om de hoek. De burgemeester zei het prachtig bij de opening: het allerbeste middel tegen tweedeling in de samenleving is de allermooiste school neerzetten in de allermoeilijkste buurt.

Investeren in elkaar, omkijken naar elkaar, luisteren naar elkaar.

Nieuwsgierig zijn naar elkaar, samen zoeken naar oplossingen, het samen doen,

Dat moet volgens mij de opdracht van 2016 zijn, voor Amsterdam en voor ons .

Dat klinkt als een sociaaldemocratische opdracht en dat is het ook!

Tegen de angst

Voor de liefde

Voor de stad

Gelukkig nieuwjaar!

Gesproken tekst geldt

Lees hier het welkomstwoord van afdelingsvoorzitter Herman Wiersema namens de organiserende afdelingen.