Zet sleutelfiguren in voor aanpak overgewicht

Het aantal kinderen met obesitas en overgewicht in Amsterdam is dalende, zo blijkt uit cijfers van de monitor van de Amsterdam Aanpak Gezond Gewicht (AAGG). Dat nieuws is beloftevol en een mooie beloning voor het werk van wethouder Van der Burg. Er is echter nog meer werk en aandacht nodig om dit probleem zoveel mogelijk uit te roeien. Maak daarom meer gebruik van een community-aanpak, bepleit PvdA Amsterdam-gemeenteraadslid Orhan Kayar.

(Lees ook in Trouw: ‘Amsterdamse kinderen minder dik‘)

Overgewicht en obesitas bij kinderen vormen een probleem dat zowel in Amsterdam als op landelijke niveau niet serieus genoeg genomen kan worden. Het aantal te zware kinderen is al jaren omvangrijk en de gezondheidsrisico’s zijn stevig. Overgewicht door een gebrek aan beweging en/of een dieet van energydrinks en chips kan de ontwikkeling van een kind ernstig tegenwerken en gezondheidsrisico’s voor de rest van zijn of haar leven meebrengen. Denkt u hierbij aan diabetes, een grotere kans op hart- en vaatziekten en diverse soorten kanker. Nogmaals, het kan niet serieus genoeg genomen worden.

Uit de cijfers van het AAGG, het intensieve beleid dat wethouder Van der Burg sinds 2012 hierop uitvoert, blijkt dat het aantal Amsterdamse kinderen met overgewicht licht dalende is. Waar dit in 2011 nog 16,8% van alle kinderen betrof, is het percentage in 2013 gedaald tot 15,2%. Dat is een mooie beloning voor het werk van de wethouder, maar daarmee zijn we er nog niet. Om de Amsterdamse kinderen in 2033 op gezond gewicht te krijgen – zoals terecht ten doel is gesteld – is onze onverminderde aandacht en inzet nodig.

Het merendeel van de kinderen met overgewicht bevindt zich in de groepen van niet-Westerse afkomst. Denk aan kinderen van Surinaamse en andere niet-Westerse herkomst in de Bijlmer, of Marokkaanse en Turks Amsterdamse kinderen in de Kolenkit, Indische Buurt en Slotermeer. Deze culturele gemeenschappen zijn traditioneel lastiger te bereiken, maar daar zijn tevens de grootste slagen te maken. Om de komende jaren het overgewicht bij Amsterdamse kinderen terug te dringen, moeten we – behalve het generalistische beleid handhaven – inzetten op een beleid dat zich specifiek op deze groepen richt.

Het inzetten van sleutelfiguren is al vaker een effectieve aanpak gebleken. Als Turks-Nederlandse Amsterdammer uit de Kolenkit heb ik gemerkt dat, door veel met andere inwoners uit de wijk in gesprek te zijn en veel aanwezig te zijn, er een vertrouwen en betrokkenheid ontstaat. Doordat de culturele verschillen klein zijn en we uit dezelfde buurt komen, is de drempel laag en kan dat gesprek veel makkelijker ontstaan. Als gemeenteraadslid dien ik daarom binnenkort een motie in die de wethouder vraagt deze community aanpak toe te voegen aan het lopende beleid en daarbij op zoek te gaan naar die personen die een invloedrijke rol kunnen spelen binnen de risicogroepen.

Hoe mooi zou het zijn als we de vandaag gepresenteerde daling nog eens stevig kunnen aanwakkeren? Waardoor obesitas in de korte toekomst een zeldzaam probleem wordt. Waardoor Amsterdam een voorbeeld kan zijn voor andere gemeentes in Nederland. En waardoor ook voor kinderen uit de Bijlmer, Kolenkit of Indische Buurt de kans op een gezonde toekomst veel groter wordt.