Column Marjolein Moorman: Progressief spreiden

Een week geleden organiseerden de Jonge Socialisten en de Amsterdamse PvdA-vereniging een mooie Den Uyl-avond in het pand van zijn oude studentenvereniging SSRA . Deze avond stonden we stil bij het feit dat Den Uyl vijftig jaar geleden als Amsterdamse wethouder vertrok om in Den Haag aan de slag te gaan. Het was een mooi avond, ook omdat vele generaties samenkwamen: partijgenoten uit de tijd van Den Uyl, verschillende nazaten van Den Uyl en de jonge generatie van nu.

Tijdens de avond mocht ik een debat doen met Jan Paternotte, de fractievoorzitter van D66 in Amsterdam. We debatteerden over wat progressieve politiek nou precies inhoudt. Ik citeerde Den Uyl: “Niets dodelijker voor linkse partijen dan consolidatie van het verkregene, zonder zich af te zetten voor de toekomst. In dat afzetten ligt het bestaansrecht van een progressieve partij. Voor de rest zorgen de conservatieven wel.” Een prachtige uitspraak om aan te geven dat sociaal democraten zich nooit moeten neerleggen bij de huidige situatie, maar altijd moeten streven naar een betere wereld omdat dat de kern is van een progressieve beweging.

Dat we ons niet moeten neerleggen bij de huidige situatie, was ook een boodschap die ik deze week heb geprobeerd over te brengen bij de ‘Algemene Beschouwingen’ van Amsterdam, de bespreking van de Voorjaarsnota. Ik sprak daar over de groeiende ongelijkheid in de stad en hoe niet elke Amsterdammer evenveel profiteert van het succes van Amsterdam. Over hoe er een kloof ontstaat tussen hoog- en laag opgeleid, rijk en arm, gezond en ziek. Over hoe sociale mobiliteit en de mogelijkheid om je leefomgeving te vergroten, in sommige buurten steeds beperkter wordt. (Lees mijn hele bijdrage hier).

Precies die ongelijkheid geeft aan dat we ons niet bij de bestaande situatie moeten neerleggen, maar moeten streven naar een betere samenleving met meer gelijke kansen. Naar een stad waar welzijn, emancipatie en veiligheid niet afhankelijk zijn van de buurt waarin je geboren bent. Dat gebeurt niet door als overheid onder het mom van ‘keuzevrijheid’ de handen er vanaf te trekken. Die laissez faire houding betekent in wezen het versnellen van de ongelijkheid.

Ongelijk bestrijd je door zo’n onderwerp hoog op je agenda te zetten, een visie op te ontwikkelen en daar maatregelen op te nemen. Door te zorgen dat de woningmarkt van Amsterdam niet alleen beschikbaar is voor een beperkte groep mensen met een zak geld. Of door Amsterdamse ouders de instrumenten te geven om scholen gemengd te maken, zoals ik eerder in dit stuk schreef.

Niet lang na zijn vertrek, vormde Den Uyl in Den Haag het meest progressieve kabinet dat Nederland ooit kende. Het motto van het kabinet: Spreiding van kennis, macht en inkomen. Een motto dat in zijn eenvoud nog steeds een mooi advies is voor het Amsterdam van vandaag de dag.

In de gemeenteraadsvergadering werd deze week gezocht naar een naam voor het nieuw te bouwen park dat bovenop de Zuidasdok zal komen. Een park voor iedereen. Zou je je picknickkleedje niet het liefst uitspreiden in het Den Uylpark?

Elke twee weken schrijft fractievoorzitter Marjolein Moorman op deze plek over actuele zaken of onderwerpen die haar aan het hart gaan. Altijd de column lezen? Schrijf je in voor de nieuwsbrief rechts op deze pagina.