Marcouch: Integratiedebat moet concreter

De kiezers zouden het integratiedebat zat zijn, volgens opinieonderzoek. Dus: einde integratiedebat? Politici zijn geroepen om problemen op te lossen en niet om te zweven tussen opiniepeilers, zeg ik met dank aan mede debater André Rouvoet van de Christen Unie. Politiek is een roeping en geen publieksamusement.

Het integratieprobleem is nog lang niet opgelost en daarom vind ik het een enorme fout dat Den Haag het debat nu laat doodbloeden, nadat vier jaar lang de conflicten tussen bevolkingsgroepen op scherp zij gezet.

De kiezers zijn het zat. Maar is dat wel zo? Opinieonderzoek zegt het. In werkelijkheid zie ik in mijn stadsdeel Slotervaart iets heel anders. Hier bloeit het debat juist op. Waarom wel bij ons en niet langer in Den Haag? Wel, waar wij genoeg van hebben, is van academische debatten die geen kennis opleveren, laat staan daden. We hebben genoeg van gevechten als in de Romeinse tijd tussen gladiatoren; waar het gaat om de strijd en de techniek in plaats van om de inhoud en de daden.

Twee jaar academisch praten over radicaliserende jongeren heeft geen enkele methode opgeleverd die ons zicht biedt op deradicalisering. Intussen zitten bij mij in de buurt de ouders, onderwijzers en buurtregisseurs met een probleem waar de Haagse politiek geen oplossing voor heeft. Het debat dat ik voorsta in mijn buurten, confronteert de mensen ter plekke met zichzelf. In onze debatten houden de debaters elkaar een spiegel voor: wat gaan zij persoonlijk doen om zeggenschap te krijgen over hun eigen geluk? Hoe gaan de ouders hun schaamtecultuur een nieuwe wending geven richting schaamte over de straatoverlast van hun kinderen? Hoe gaan wij er met ons allen in onze buurt voor zorgen dat radicaliserende jongeren op religieuze vragen antwoorden krijgen die hen de weg wijzen naar evenwichtige vormen van de islam?

Zulke debatten zijn pijnlijk en gedurfd. Het is inderdaad goed om dat te leren. Dat zou ik wel willen in mijn stadsdeel, dat mensen de vaardigheid krijgen om goed te debatteren, via de methode van het Socratisch gesprek bijvoorbeeld, om tot kennis te komen. Want in mijn wijk is het gebrek aan kennis enorm.

Deze week nog was ik aanwezig bij een iftar (het verbreken van de vasten tijdens de ramadan) in een protestantse kerk in Slotervaart waar veel islamitische Amsterdammers wegbleven,: ze verklaarden dat ze al genoeg op hun ziel getrapt waren door de paus…

Goede debatten zijn niet vrijblijvend, in tegendeel. Ze leiden tot doorvragen, tot kennis en zitten vol beloften en afspraken tussen mensen die elkaar de volgende dag weer tegenkomen op straat.
En ondertussen in Den Haag? Wie pareert in de Tweede Kamer de uitspraken van Wilders over de ‘tsunami’ aan gevaarlijke islamieten? De politicus die zwijgt, stemt toe, is de conclusie van mijn inwoners. Wij zitten er maar mooi mee, met zo’n doodgebloed Haags integratiedebat. Zo trek ik mijn allochtone bewoners van Slotervaart de samenleving niet mee in.