Leraren praten niet over geld…

Het is nog donker als ik uit de bus stap op weg naar school. Onderweg maak ik een praatje met een leerling. Op school aangekomen zet ik snel mijn tas in mijn lokaal en ga ik naar de docentenkamer om een kopje koffie te drinken. Een docent ruikt toch naar koffie en rook? Ik heb nog een paar minuten en nestel mij in het benauwde rokersgedeelte (ik rook zelf niet, maar daar zitten de oude wijze mannen).

Het gesprek gaat over een onderzoekje uit de ochtendkrant. Docenten verdienen meer dan voldoende volgens het onderzoeksbureau. Dit alles zet mij aan het denken, maar de eerste bel gaat en de les begint. Later op die dag lees ik er meer over. De lerarensalarissen zijn helemaal niet te laag, het is gewoon verkiezingsretoriek. Dat zegt het adviesbureau Hay Group na een vergelijking met andere beroepen.

Na een hectische dag met drie blokuren over politiek, een mentoruur, een uurtje doceren over de multiculturele samenleving en globalisering, een geschorste mentorleerling toespreken, een meningsverschil oplossen over een ‘mooiboy’ en een oudergesprek is de pap op. Met een pijnlijk droge keel nestel ik mij weer aan de rokerstafel en bespreek ik de dag met een collega.

In de bus op weg naar huis bedenk ik me dat er in de docentenkamer eigenlijk helemaal niet over geld wordt gepraat. In de docentenkamer wordt gepraat (1) over leerlingen (2) over de werkdruk en de te grote klassen (3) over gezeik met computers, oud meubilair en gebrek aan ondersteuning (4) over de vrouw (het management) die de hele dag patience speelt en in de pauze alle tijd heeft om koffie te drinken (5) over het tekort aan hoogopgeleiden die voor het onderwijs kiezen, maar het gaat niet over geld. Geld is niet wat ontbreekt, maar waardering, en jammer genoeg drukken we dat tegenwoordig in geld uit…