“Deze coronacrisis laat zien hoe belangrijk solidariteit is.”

Lieve Amsterdammers, lieve partijgenoten,

Op de Czaar Peterstraat zat een man tegenover het verzorgingstehuis. Hij speelde op zijn gitaar voor de bewoners om ze te troosten nu ze geen bezoek meer mogen ontvangen. Het is een van de vele voorbeelden van de grote saamhorigheid die onze stad laat zien in tijden van Corona. Met bewondering en hoop zie ik hoe ver onze compassie reikt. Buren die boodschappen doen voor kwetsbare ouderen, paaspakketten die ingezameld worden voor gezinnen die wel wat extra verwennerij kunnen gebruiken en talloze studenten die zich belangeloos aanbieden om kinderen bijles te geven.

“Life is what happens to you, while you’re busy making other plans” zijn de gevleugelde woorden van John Lennon. Ineens moet iedereen zich razendsnel aanpassen aan een nieuwe realiteit. Het is indrukwekkend te zien hoe snel die aanpassingen worden gemaakt. Leraren hebben in een paar dagen de switch weten te maken naar onderwijs op afstand. Buurtrestaurants brengen nu de maaltijden langs de deur. Ondertussen houden we oog voor de mensen die door de Coronacrisis in de problemen komen.

Als college zetten we daarvoor ook alle zeilen bij. Extra ondersteuning voor zelfstandigen en horeca ondernemers die hun omzet zien kelderen. Voor kinderen die thuis geen onderwijs kunnen volgen omdat ze de apparatuur niet hebben, kochten we meer dan 6.000 laptops.

Maar ondanks alle geweldige inspanningen, maak ik me ook zorgen. Als moeder van twee dochters merk ik hoe ingewikkeld het is om opeens als juf op te treden. Hoe moeten ouders dat doen die ook nog eens de taal niet goed spreken? Of die al slapeloze nachten hebben vanwege schulden die zich maar blijven opstapelen? En hoe moet het met die kinderen voor wie school een veilige haven is, omdat ze thuis altijd op hun hoede moeten zijn? Ik spreek dagelijks docenten die via het scherm een kijkje krijgen achter de voordeur en die schrikken van wat ze zien. En vaak nog erger, van wat ze niet zien. Sommige kinderen zijn al weken van de radar.

Er staat ons voor de komende tijd een flinke opgave te wachten. Niet alleen op korte termijn, maar ook na corona. Crises hebben de nare eigenschap om vooral de kwetsbaarsten het hardst te raken. De mensen zonder vast contract. De kinderen met de grootste kans op leerachterstanden. De mensen met de laagste inkomens. De coronacrisis laat ons opnieuw zien hoe belangrijk het is dat we solidair met elkaar zijn. Dat we mensen gelijke kansen bieden. Samen moeten we voorkomen dat de kwetsbaarsten de hoogste rekening betalen.

Hoewel dit onnoemelijk veel vraagt van onze stad, ben ik optimistisch. Uit de manier waarop Amsterdammers elkaar elke dag helpen, gloort hoop voor de toekomst. We laten zien dat we het samen aankunnen.

Moedig en hoopvol voorwaarts dus. Ik wens iedereen fijne paasdagen. Zorg goed voor jezelf en elkaar!

Marjolein.