'En zie toen met een gulle lach…'

Een karretje op de straatweg reed
De ambtenaar die zijn plicht er deed
Hij zag geen rijwielplaatje
En zie toen met een gulle lach
Zeg vriend ik neem er je kar in beslag…

Ik wens je wel thuis mijn vriend, mijn vriend
Ik wens je wel thuis mijn vriend

Mevrouw De Groot van het Beuningenplein is 94 jaar en ooit in een ver verleden lid van kinderkoor ’Het Nachtegaaltje’. Ze begint spontaan deze parodie te zingen. Ik was in het Trefpunt, de dagopvang voor de (beginnend dementerende ouderen die de Riekerhof, onderdeel van de Amsterdamse zorgkoepel Cordaan. Elke dag komen daar een 12 tal ouderen vanaf het ontbijt tot na het avondeten. Zo krijgen ze daginvulling en zijn ze in staat toch nog in hun eigen appartement te blijven wonen.

Vandaag is het er een feestmaaltijd, voor deze keer door een vrijwilligster in het Trefpunt gemaakt. Heerlijke kippensoep, een macaronischotel met lekkere ouderwetse sla met veel ei, glaasje wijn erbij en Tiramisu als toetje. Er werd gesmuld, zo hoorde en zag ik tijdens het opdienen en afruimen. Zoveel smakelijker dan dat het uit de Centrale keuken komt. Je weet dan meteen waarom kleinschalig wonen, waarvoor de PvdA pleit, zo goed is. Zelfgemaakt eten, etensgeuren, lekker eten zijn basiszaken voor iedereen, dus ook voor onze ouderen. De schrikbarende ondervoeding bij ouderen hangt volgens mij hiermee samen.

Het uurtje voordat het eten werd opgediend, heb ik herinneringen opgehaald met de dames en heren over Amsterdam. Die herinneringen zijn het best geconserveerd. En ondertussen het pianospel met allemaal oude deuntjes van de dag van toen.

Lucia met haar kleindochter van vijf is de gediplomeerde ziekenverzorgende, Jolanda is nadat ze als vrijwilligster is begonnen nu in opleiding voor een welzijnsdiploma en Martin is na een goed verdienende en lange carrière in het verkopen van verzekeringen, waar ie het helemaal mee gehad had, een paar jaar geleden overgestapt naar het Trefpunt. Dat moest toen weer helemaal gerevitaliseerd worden en dat heeft ie met verve gedaan. Zoals hij zelf zegt: deze baan is me op het lijf geschreven.

Ook bij het kerstdiner wil ik assisteren. En, zegt Corrie Baarsma, de coördinator van het vrijwilligerswerk, help ons alsjeblieft om via het vrijwilligerswerk mensen enthousiast te maken voor een opleiding in het ouderzorgwerk te kiezen. Juist hier in Nieuw West zijn daar zoveel mogelijkheden voor met een beetje financiële steun vanuit de portefeuille van Ahmed Aboutalab. En of ik er ook maar voor kon zorgen dat mensen, die nu nog thuiszitten, geactiveerd worden en zo in een emancipatieproces komen. Corrie heeft een plan om de niet actieve of werkzoekende bewoners van Nieuw West via het vrijwilligerswerk te bereiken.

Ik zeg dat het goed zou zijn als mijn collega´s Emre Unver, Yman Mahrach en Charlotte Riem Vis, leden van de raadscommissie Werk Inkomen en Jeugd op bezoek komen en deze plannen tot zich nemen en ook kennis kunnen maken met het werk. Corrie drukt me ook een veelkleurige volle Cordaan boodschappentas in de hand. Heel veel plannen daarin. Ook voor de Riekerhof.

Omzetten naar kleinschalig wonen. Veel activiteiten mogelijk maken. Veel persoonlijke aandacht geven. De woningen en de omgeving zo inrichten dat mensen geactiveerd worden en kunnen participeren. Corrie en ik zijn het roerend met elkaar eens. Je voorkomt veel zorg als je er maar voor zorgt dat mensen een levensinvulling hebben.

Ik weet maar moeilijk weg te gaan en dat lukt me al helemaal niet als mevrouw De Groot verdrietig wordt. Hand in hand zingen we nog ‘Af en toe gaan pa en moe samen naar de speeltuin toe…’ En Martin roept me bij het afscheid toe: ‘De hele gemeenteraad moet eens hier komen vergaderen. Dan kunnen ze zien waarom het zo belangrijk is…’Gelijk heeft ie.
Ik heb al een lange carrière in het beleid en management van de gezondheidszorg, maar op weg naar huis denk ik: Wat hou ik toch van deze licht vergeetachtige oudere mensen. En wat ben ik blij bij de PvdA te horen en Wouter Bos te horen die er keer op keer erop wijst dat we veel geld moeten vrijmaken voor een geheel andere ouderenzorg. Dat is gewoon een kwestie van fatsoen. Gelijk heeft ie.

Het was een te Madd zaterdag