'Het laatste woord is aan Rita Verdonk.'

Yilmaz en Hanim Atalay, broer en zus, zijn twee van de vele vluchtelingen die tijdens de Nacht van de
Vervanging een nacht bij een gemeenteraadslid uit Amsterdam logeren. Clubs als het ASKV, Stichting LOS en Van Harte Pardon zetten zich in om zo veel mogelijk aandacht te krijgen voor deze groep vluchtelingen die letterlijk tussen wal en schip zijn geraakt. Ook regelen zij onderdak voor mensen die nog in de procedure zitten maar geen opvang meer krijgen. “Onze actie Aftellen tot het Pardon www.aftellentothetpardon.nl is een succes wanneer we na de Tweede Kamerverkiezingen een Generaal Pardon en een menselijker asielbeleid hebben”, aldus Petra Schultz van het ASKV. Aandacht is er genoeg tijdens de gezamenlijke maaltijd in het Stadhuis, de pers verdringt zich om bekende Nederlander Jan Mulder wanneer hij zijn scherpe speech houdt. Ook Ed van Thijn krijgt veel applaus.

Op weg naar huis worden Yilmaz en Hanim gevolgd door camera’s van RTL, thuis vertellen ze hun verhaal in alle rust. Samen met nog drie zusjes, een broertje en vader en moeder verblijven ze vanaf 1997 in Nederland. Ze komen uit Koerdisch Turkije. Daar werd hun vader dermate bedreigd dat ze besloten te vluchten.

Inmiddels hebben ze verschillende asielprocedures achter de rug en houden ze zich nu vast aan de laatste strohalm: zijn ze schrijnend genoeg om toch hier te mogen blijven? Het laatste woord is aan Rita Verdonk.

Vluchtelingen die al voor 2001 asiel in Nederland vroegen en die hier nog steeds wachten op een beslissing, worden Oudewetters genoemd. In 2001 kwam een nieuwe Vreemdelingenwet die meer duidelijkheid gaf over de procedures en die ook veel korter maakten. De Oudewetters werden ondertussen van het kastje naar de muur gestuurd en steeds werd er weer hoop gegeven dat ze toch mochten blijven. In het verkiezingsprogramma van de PvdA staat in koeieletters dat we vóór een Generaal Pardon zijn: geef de mensen die hier al langer dan vijf jaar wachten op een beslissing nu eindelijk de kans om hun leven weer op te bouwen.

Het jongste zusje van Yilmaz en Hanim weet niet beter dan dat ze in Nederland naar school gaat. Tijdens het gezamenlijke ontbijt vertelt ze dat ze sinds een week naar de brugklas gaat. Alle schoolboeken sleept ze elke dag mee. “De tas is niet zwaar”, zo beweert de tengere jonge vluchtelinge vol trots, “ik heb alle boeken nodig en ik ga de hele school afmaken”.