‘We worden op ICT gebied voorbijgestreefd.’

Worden we ingelopen door Parijs en Brussel? Toen ik vorige week het bericht kreeg met de titel ’Glasvezel en WiFi in Parijs’, had ik het gevoel dat wij in Amsterdam voorbij worden gestreefd op het gebied van ICT. En dat terwijl de gemeenteraad al in 2002 heeft besloten dat alle woningen in Amsterdam een snelle glasvezelverbinding zouden moeten krijgen. Bedankt Herman Marres voor het initiatief. Toen is in Zeeburg begonnen met het leggen van de kabels.

Maar in de Tweede Kamer werd vervolgens de beslissing genomen om de speelruimte van gemeenten te beperken voor eigen telecom-initiatieven. Altijd gedacht dat ze graag een betere dienstverlening en kenniseconomie wilden. Nee dus. In plaats van toejuichen, stimuleren en ondersteunen, namen de twee grootste coalitiepartijen VVD en CDA (toen nog) met steun van de LPF een amendement aan waarin wordt gesteld dat gemeenten alleen het initiatief kunnen nemen voor het leggen van de snelle internetverbinding "indien het aannemelijk is dat zonder de deelname van de gemeente een vergelijkbaar netwerk niet tot stand komt." Gelukkig waren de Amsterdamse VVD’ers en CDA’ers doortastender dan hun collega’s in de Tweede Kamer. In de vorige raadsvergadering gaven ze allebei aan dat ze bij hun partijgenoten hadden gelobbyd. Tevergeefs echter. Amsterdam heeft er wellicht niet zoveel last van, andere steden mogelijk wel. Maar zoals een van de prominente CDA’ers dat zo mooi zei: "Thank God hebben wij de Eerste Kamer ook nog!"

Hetzelfde gevoel dat we voorbijgestreefd worden, kreeg ik toen ik een paar weken geleden het bericht las dat "in België digitale overheidsdocumenten in de toekomst alleen nog in open standaarden worden uitgewisseld, de maatregel geldt vanaf september 2008." In Amsterdam was Herman Marres er weer bij: in 2003 diende hij een motie in en begin 2006 een amendement om Open Standaarden in het gemeentehuis te krijgen. Dit is belangrijk omdat een overheid die digitale documenten (voorlichtingsmateriaal, formulieren) in niet-open standaarden verspreidt, zijn medewerkers en relaties – dus ook wij Amsterdammers – verplicht de bijbehorende software te gebruiken. En dat kost geld. Om Microsoft Office (Word, Excel en Powerpoint) bijvoorbeeld aan te schaffen, betaal je ongeveer 300 euro. Dus, als een gemeente je een brief per e-mail stuurt die in Word is gemaakt, moet je ook Word hebben om hem te kunnen lezen. De vraag is: mag een overheid geld vragen voor de aangeboden informatie? In België zeggen ze duidelijk: NEE. Wij in Amsterdam moeten deze beslissing nog nemen. In het najaar gebeurt dat. En er komen ook nog landelijke verkiezingen aan. Gaan we dan een grote sprong vooruit maken door ook voor alle Amsterdammers – ook in de kroeg of in het park – draadloos (WiFi) en gratis te kunnen internetten? Ik zal daar in ieder geval voor pleiten.