Watertafel – een groot succes

Naar aanleiding van de door Sabina Gazic en Hetti Willemse ingediende raadsnotitie Amsterdam-Waterstad en het daaropvolgende artikel in Het Parool ‘Het blauwe goud van Amsterdam’, kwamen veel positieve reacties binnen. Bedrijven en particulieren die ook ‘iets’ met of op water doen of willen doen, zochten contact met deze twee PvdA raadsleden. Ze vroegen aandacht voor hun waterproject of wateridee.

Sabina en Hetti waren blij verrast dat er zo veel mensen op zo veel verschillende manieren geïnspireerd zijn door Amsterdam en zijn water en met water bezig zijn. Zij besloten een Watertafel te organiseren om zo de waterplannen met elkaar te delen. De animo was zo groot dat de vergaderruimte uitpuilde en we met elkaar aardig wat waterdruppeltjes in de vorm van zweet zelf produceerden. Kon het toepasselijker? Ieder initiatief kreeg 5 minuten om haar plan te presenteren.

Water op tafel
O Original B.V en Join the Pipe pleiten beide voor meer kraanwaterflessen met lekker Amsterdams water op de horecatafels. Erwin Hooghiemstra van O Original B.V vertelde als eerste dat – naast alle milieuvoordelen van het drinken van kraanwater (geen transport uit Italië of België; een fles Spa bijvoorbeeld is al acht of negen maanden oud op het moment dat die in supermarkt komt. Want zo lang duurt het om van bron een fles Spa op je tafel te krijgen, vertelde Hooghiemstra) – en er ook goede doelen mee gesteund worden.

Esther Somers van Join the Pipe wil ook meer kraanwater op restauranttafels en in de openbare ruimte. Ze wil een community van kraanwaterdrinkers oprichten en dat lijkt te lukken. De Utrechtsestraat ondernemers hebben zich verenigd om de eerste duurzame straat van Europa te worden. Ze zullen bijvoorbeeld de inkopen samen doen en er wordt kraanwater in de restaurants van de Utrechtsestraat geschonken. Met het geld dat er ermee verdiend wordt, wordt een waterpomp in een ontwikkelingsland geplaatst. Daarbij wordt voor de Join the Pipe consument via Google Earth het mogelijk zelf te zien wat en waar er met het geld gebeurt in de ontwikkelingslanden. Ook willen zij graag via IAmsterdam een campagne richting toeristen, om zo veel mogelijk kraanwater te drinken. Want Amerikanen drinken in het buitenland geen kraanwater.

Verblijven op water
Stichting Waterwerk/Vloot van Aemstel kwam met een hele delegatie om hun innovatieve plan te presenteren: een drijvende naschoolse opvang die van duurzame materialen – vanuit zeecontainers – opgebouwd kan worden. De Vloot van Aemstel is een initiatief van Monique MacKenzie en Ernst Abbing van de stichting Waterwerk. Voor dit project is een stuurgroep in het leven geroepen, waarin personen uit bedrijfsleven, gemeente en onderwijs zitten. Dit zijn Lisette van Velzen, Rob Redmeijer, Wies Damen en Maarten Theunissen.

Een vloot brengt de kinderen van de basisscholen naar deze naschoolse opvang. Gemeld werd dat het stadsdeel Centrum een bedrag heeft toegezegd voor een haalbaarheidsonderzoek. Als plek denkt men aan de Dijksgracht bij het Storkterrein. Samenwerking op het project wordt gezocht met de woningcorporaties. Ook hebben zij als mede-initiatiefnemer een onderneming die ervaring heeft met het exploiteren van zwembaden en recreatiemanagement.

Een zwemschip in het IJ – die het IJ tot een stads blauwplein om moet toveren en op zo’n manier het IJ teruggeven aan de Amsterdammers – dat is het idee van Marc van Asseldonk en Auguste van Oppen, twee jonge architecten.

Zij lieten zeer beeldend zien hoe je een mobiel flexibel zwembad – waarbij je zwemt in het buitenwater – kunt realiseren met de hulp van duwbakken. De investeringskosten zijn 1,5 miljoen. Zij toonde het zwembad in het publiek water in Berlijn; zij vertelden dat in Kopenhagen iedere bewoner binnen een kwartier bij een openbaar zwembad is. Hun duwbakkenarchitectuur biedt ook mogelijkheden om een drijvend strand, bioscoop, wellness en/of horeca erbij te creëren. Wat ze ook vertelden is dat je wel te hoop loopt tegen de bureaucratie: maar liefst zeven overheden gaan over het IJ!

Uit de er op volgende discussie kwam ook het signaal dat men graag ziet dat de regel of interpretatie van “niet water gebonden is” die Binnenwaterbeheer hanteert, wordt aangepast naar de huidige tijd. Nu krijg je te horen dat ideeën – als watervloot of drijvend naschoolseopvang niet als watergebonden worden gezien…

In een boot varend en over water praten, is een initiatief van Petra Vooren van Varend Inburgeren, om inburgering van nieuwe Nederlanders te vergemakkelijken. Want iedereen kan over water praten: over ontbreken ervan in sommige landen, over rivieren in geboortelanden of gebruik van water in dagelijks leven.

Er wordt vier uur gevaren waarbij eerste twee uur les wordt gegeven over de geschiedenis van het water in Nederland. Ook wordt gediscussieerd over water en hygiëne, de boldootkar, etc. Er voor werven hoeft nauwelijks en iedereen komt ook weer op de terugkomdagen.

Halverwege wordt gestopt bij het monument NAP (Normaal Amsterdams Pijl) in de Stopera. negen van de tien keer dat ze komen – en dat is een paar keer per week – is monument kapot.

Waterkunst en watereducatie
Volgens kunstenares Caroline van de Kooij ontbreekt een fontein op Museumplein – precies tegenover Concertgebouw – en zo bedacht ze er zelf een: dansende koeien waar aan alle kanten water eruit spettert. Volgens Caroline een fontein waarmee elke Japanner op de foto wil.

Stichting NAP – het best bewaarde geheim van Amsterdam – een monument verstopt in een van de vele gangen van de Stopera, werkt eigenlijk niet goed en de voorlichtende functie ervan ontbreekt. NAP staat voor Normaal Amsterdams Peil en is een wereld maat, zelfs in Japan. Stichting NAP wil dit monument opknappen en voorlichting over zijn belang beter ontsluiten.

Er zijn ook kunstenaars die met water – met het IJ – bezig zijn. Vijf kunstenaars zijn gevraagd om bij opening van Tolhuistuinen een kunstproject te bedenken en het is Licht op ’t IJ geworden, vertelde Harkolien Meinsma. Het IJ moet tot verbeelding gaan spreken, wat hebben de oevers aan elkaar te vertellen.

En nog meer waterinitiatieven
Rob Meyer – eigenaar van rondvaartboten rederij – kwam met een idee om op een prachtige manier Damrak te herinrichten: in plaats van lelijke hekken die moeten voorkomen dat toeristen onder de tram te lopen, mooie waterbakken te maken met bedriegertjes die opspuiten als de tram nadert. Vriendelijk en veilig.

Water Republic – bij monde van Kees van Ruyven – pleitte voor bijvoorbeeld een park in het IJ. Het kompas-eilanden is een verdronk-eiland dat drie tot vier meter onder water in het IJ ligt. Water Republic pleit ervoor in plaats van een vast eiland – kompaseiland een drijvend eiland te maken. Via duwbakken kan je per seizoen er andere sferen aan geven: in het voorjaar tulpenvelden, in de winter een ijsbaan, etc.

Water Republic pleit ook aan de Olympische Spelen het thema water te geven.

De avond werd besloten met de presentatie van Waternet – het gemeentelijk water bedrijf – dat zich ook spontaan aanmeldde voor de bijeenkomst. waternet wil graag partner in waterontwikkelingen zijn en natuurlijke relaties met organisaties aangaan. Ook is Waternet aan het inventariseren wat ze momenteel in huis heeft als interessant bezit uit het heden en verleden en hoe ze daaraan meer exposure kan geven.

Zelfs uit Arnhem – weliswaar per e-mail – kwam een voorstel om Boulevard langs de Amstel – een blauwe loper – zo snel morgelijk te realiseren.

Hetti en Sabina concludeerden dat de watertafel ondanks de warmte en zweet zeer veel heeft opgeleverd. Ze gaan met de ideeën verder aan de slag, maar hopen ook dat tussen de aanwezigen goede verbindingen gaan ontstaan. Op het water notitie – Amsterdam waterstad – komt college van B&W nu met een reactie en die komt dan ook in de gemeenteraad ter vaststelling.

Hieronder het verslag in PDF