17 november 2006

Sabina Gazic stemt Karina Schaapman

Een keuze maken tussen 80 goede mensen is normaal heel lastig. Deze keer niet. Ik stem volgende week woensdag met alle overtuiging op mijn collega Karina Schaapman. Ze staat op nummer 52.

Ik ken Karina sinds maart dit jaar toen ik als nieuweling in de Gemeenteraad kwam. Vrij snel werd bekend dat we allebei in het stadsteam zaten om de vinger aan de pols van de samenleving te houden. Wij beiden denken dat je meer op straat moet zijn dan op het stadshuis, dat je beter met de mensen spreekt over hun ervaring over Amsterdam dan dat uit rapporten lezen en dat je zo de knelpunten in het beleid kan vinden.

Bij de eerste vergadering van het stadsteam, kwam ze al met het voorstel: een onderzoek naar eergeweld onder tienermeisjes in Amsterdam. Toen ze vorig jaar met een notitie over prostitutie bezig was, kwam ze dit probleem tegen. Toen had ze geen tijd, maar nu wilde ze er meer aandacht aan besteden. Want, het kan tocht niet zo zijn dat de meisjes uitgehuwelijkt worden, dat ze geestelijk en lichamelijk mishandeld worden en dat ze in hun vrijheid beperkt worden? Daar moeten we wat aan doen!

In de vijf manden dat we samen dit onderzoek deden, heb ik van dichtbij gezien hoe ze te werk gaat. Meteen stelde ze voor altijd op donderdag om 10.00 bij elkaar te komen. Dan een lijst maken van alle literatuur over dit onderwerp. Vervolgens een lijst maken van alle organisaties die daarmee te maken hebben. Afspraken met ze maken. Woordvoerders informeren dat we het gaan doen. Aankondigen bij de fractiegenoten. Van haar leerde ik dat je dat tijdig moet afspreken. De zaal en de burgemeester waren al in juli besproken voor een presentatie die in november ging plaatsvinden.

Maar de kunde die ze toont in gespreken met verschillende organisaties over zo’n delicaat thema als eergeweld tegen tienermeisjes is echt verpletterend. Hoe stel je een moeilijke vraag, terwijl je toch niemand beledigt. Daar is ze echt goed in. Ja, het allerbelangrijkste is het probleem zichtbaar maken, maar niemand beledigen. Niemand beledigen! Daar hamert ze elke keer op.

Dus als je Karina hoort zeggen ‘het kan tocht niet zo zijn…’ dan weet je dat ze de zere plek heeft gevonden. Dat ze die gaat aanpakken. Dan praat ze met iedereen, luistert naar adviezen, betrekt andere mensen erbij om uiteindelijk met een gedegen oplossing te komen. Dat is Karina. Een fijn politica. En een goede mens.