Randis Koster: “Het resultaat staat voorop.”

Nummer 13 op de PvdA-lijst is een imposante persoon. Hij steekt een kop boven me uit, als hij me de hal binnenlaat van zijn woning in Noord en lacht me breed en beetje verlegen toe. Ik ga in gesprek met een nieuw gezicht op de PvdA lijst, waar je niet snel overheen kijkt

“Ik pretendeer niet dat ik van alles verstand heb of een panklare mening. Ik vind de doelen die de PvdA zich stelt meer dan ambitieus. Ik ben een zakelijk ingesteld persoon. We moeten hard aan het werk en proberen de zaken waar we voor staan tot een succes te maken. Dat gaat niet vanzelf, dat vereist een plan, daadkracht en stappen zetten en voortgang bewaken.” Daarvoor lijkt Randis Koster geknipt als afgestudeerd econoom en Register Controller. Hij zal zich wat hem betreft dan ook in belangrijke mate bezig gaan houden met Economie en Financiën en een motor zijn achter daadkracht in de raad. Een gesprek.

De drive
Sinds wanneer ben je in Nederland?
“In 1991 kwam ik naar Nederland om te studeren. Dat was behoorlijk wennen en moeilijk: je wordt vaak met jezelf geconfronteerd. Er is een overdaad aan verlokkingen maar ook kansen. Mijn ouders waren meer dan belangstellend naar mijn vorderingen en voerden de druk op een gezonde manier op. Zij willen het beste voor mij en wilden dat wij het beter kregen dan zij. Van huis uit kregen we de drive mee om er iets van te maken en die heb ik nog steeds.

Binding
In je CV rept hij over bindingskracht van school en onderwijs, wat bedoel je daar mee?
“De huidige generatie kinderen hebben het een stuk moeilijker om samen met hun ouders de mogelijkheden te onderzoeken en de beste richting te kiezen. Ouders moeten hun kinderen begeleiden en kansen (kunnen) geven. In de huidige tijd kunnen heel veel ouders moeilijk vat krijgen op hun kinderen al zeker als ze zelf moeite hebben het hoofd boven water te houden. Als die kinderen dan ook nog in de hoek zitten waar de klappen vallen moet de school naar mijn opvatting een grotere begeleidende en wegwijzende taak op zich nemen. De huidige generatie jongeren zitten in een lastige positie, niet alleen vanwege de slechte economische positie, hun omgeving, maar ook vanwege de nieuwe wereldorde. Bepaald type werk vloeit weg naar India, China en OostEuropa en dat raakt de nieuwe generatie Amsterdammers onmiskenbaar. Het is moeilijk voor ons, laat staan voor kinderen om daarin hun weg te vinden. We moeten houvast bieden en de scholen mogen het contact met hen en de werkelijkheid niet verliezen. Er moet meer werk van gemaakt worden hen aan hun eigen ontwikkeling en succes te binden. Laat onverlet dat ze alleen zichzelf kunnen en moeten ontwikkelen.

Niet cadeau
“De rode draad in mijn leven: je krijgt het niet cadeau. Je krijgt kansen, je creëert mogelijkheden en je gaat ervoor. Na mijn afstuderen heb ik met een paar studiegenoten een administratie en advieskantoor opgezet in Amsterdam Oost. We begonnen met gewone mensen die nog nooit hun belastingen hadden uitbesteed en groeiden steeds verder. Toen we gingen fuseren met een groter kantoor vond men dat we die klanten moesten laten vallen. Die hadden ons groot gemaakt! Ik koos om te vertrekken en vond een baan als sectorcontroller. Inmiddels ben ik Concerncontroller. Ik houd me daar nu bezig met speciale projecten. Als het heel ingewikkeld wordt, dan ben ik in mijn element. Momenteel werk ik mee aan een intern kwaliteitsbewakingssysteem en aan een hypotheekvorm waarbij huurders makkelijker de overgang van huur naar koop kunnen maken. Uitdagend werk al kan ik niet verhullen dat af en toe het eigen-ondernemersbloed toch wel weer begint te kriebelen.”

“Gespikkeld bezit”.
“Huurders een koophuis opdringen?” Ik ben er een groot voorstander van om zittende huurders te helpen hun eigen woning te laten kopen. Maar niet ten koste van alles. Voor sommige groepen zijn de risico’s te groot, die moeten vooral blijven huren. Het gat tussen huur en koop is met name in Amsterdam veel te groot, waardoor de overstap moeilijk is. Je merkt dat sommige huurders al langer met de gedachte rondlopen een huis te kopen, die groepen moet je helpen en begeleiden naar een verantwoorde keuze. Je kunt ze extra zorg en voorlichting even. Dit leidt tot wat wij noemen “gespikkeld bezit. De huren zullen alleen maar stijgen, koop levert een redelijke stabiele woonlast op. Daarnaast wordt de buurt er ook beter van, men stimuleert elkaar om het goed voor elkaar te hebben. Het is heel goed dat mensen de verantwoordelijkheid voor hun eigen woning nemen en zien dat verbeteringen aan de eigen woning loont.”

De politiek
“En de PvdA past dat bij je? “Ik ben lid geweest van het SAAMGHA een denktank voor allochtonen (Surinamers, Antillianen, Arubanen, Molukkers en Ghanezen). Het heeft mij duidelijk gemaakt dat als je in en goed team zit naar je wordt geluisterd en je invloed kan hebben in de gemeente.
Verder ben ik actief in Suriname. Met een stichting werken we aan schoolrenovaties. Ik doe het zakelijke gedeelte: korte lijnen, zakelijk, resultaatgericht. Af en toe gaat ik kijken hoe het gaat en dat is zeer bevredigend.”
“Vorig jaar heb ik besloten meer tijd te maken om me met politiek te kunnen bezig houden. Het is inderdaad niet erg voor de hand liggende stap in mijn carrière, schat ik in. Maar het komt toch meer uit mijn hart. Mijn vrouw verklaart me wel voor een beetje gek, moet ik toegeven. Ik heb zoveel te danken aan Amsterdam, dat ik het een goed moment vindt om wat voor de stad terug te doen.”
“Politiek heeft niet altijd een goede naam gehad, bij mij ook niet. Ik was het in ieder geval op dit punt ik ook wel het idee kreeg dat de politiek vooral druk met zichzelf in de weer was. Terwijl de burgers er niet om hadden gevraagd en het hielp hen uiteindelijk ook niet. De afgelopen vier jaar heeft de PvdA in Amsterdam dat tij kunnen keren. Er is een berg werk verzet en iedereen ziet de resultaten en voelt de relevantie een stuk meer dan 4 jaar geleden. Kijk maar naar de opsomming die op de website staat, welke partij kan op zo’n productiviteit en daadkracht bogen? Daar gaan we mee door als het aan mij ligt.”

Veel succes
Ik was overtuigd, mooie man in een mooi team, die het nog ver kan schoppen. “Waar ben ik aan begonnen?” Vraagt hij zich wel eens af. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. Hij is in staat mensen bij de les te houden en doelgericht te werk te gaan.