Ouder- en Kindteams moeten actief de wijk in

Breng hulp voor kinderen en ouders rechtstreeks de wijk in. Na de decentralisatie van de jeugdzorg wordt er al hulp geboden op scholen, maar dat is nog niet genoeg. PvdA raadslid Sofyan Mbarki en D66 raadslid Alexander Hammelburg willen dat de zogenaamde ouder- en kindteams ook de Amsterdamse wijken in gaan om in kerken, moskeeën, buurthuizen en sportclubs hulp aan te bieden. Sofyan Mbarki: “Voor sommige gezinnen is school de plek waar kinderen moeten leren en de leerkrachten de toekomst van een kind bepalen. De scheidslijn tussen de ouder- kindadviseur en de school is niet altijd helder en kan als bedreigend of onbekend ervaren. Het is daarom nodig om ook buiten de school actief zo veel mogelijk hulpvragen op te vangen.”

Stichting Ouder- en Kindteams

Deze week besluit de gemeenteraad over het oprichten van de Stichting Ouder- en Kindteams (OKT). Deze stichting neemt de hele OKT opdracht op zich. Het OKT personeel komt in dienst van de stichting, in plaats van een dienstverband bij verschillende organisaties. Op die manier kan er makkelijker worden samengewerkt. PvdA en D66 willen tegelijkertijd dat er meer de wijk in wordt gegaan (outreachend werken). D66-raadslid Alexander Hammelburg: “Veel ouders hebben vrees of zijn niet bekend met professionele instanties, zoals de school, de arts en de politie. Out-reachend werken kan ervoor zorgen dat een vriendelijk gezicht, die geen andere pet op kan hebben, hulp aan kan bieden. Hierdoor kunnen we meer gezinnen ondersteunen bij de opvoeding.”

Diversiteit

Het doel van OKT is om hulp laagdrempelig aan te bieden en problemen klein te houden. Wanneer problemen van kinderen groter worden, wordt er doorverwezen naar specialistische jeugdhulp of Samen Doen Teams voor zogenaamde ‘multi-probleem gezinnen’. Om laagdrempelige hulp te kunnen bieden moeten hulpverleners bekend zijn met de vele gezinnen in Amsterdam met een migratie-achtergrond. Mbarki: “Opvoeding in deze gezinnen kan soms complex zijn, de normen en waarden kunnen verschillen, er speelt soms armoedeproblematiek, discriminatie of het gevoel van uitsluiting. Wanneer hulpverleners sensitiever zijn voor culturele verschillen en het personeelsbeleid meer divers is, kunnen we kennis over deze verschillen ook praktisch toepassen bij de hulp die we aanbieden.”