Dank voorzitter,
Voor de zomer had ik het genoegen om van verschillende nieuwe leden van uw raad hun eerste bijdrage te horen. Dit waren niet zelden bijzondere, haast filmische levensverhalen, die inspireren. Deze speeches raakten mij, maar ik kreeg het toch ook enigszins benauwd. Enige zelfreflectie doet mij immers beseffen dat mijn levensverhaal zich grotendeels laat samenvatten door geboortegeluk, niet bepaald inspirerend.
32 jaar geleden ben ik geboren in het voormalige Prinsengrachtziekenhuis, niet ver hiervandaan. Enkele jaren later zijn mijn ouders verhuisd naar Aerdenhout, gemeente Bloemendaal, één van de meest welvarende plaatsen in ons land. En ook een gemeente waar men nu niet bepaald struikelt over de sociaaldemocraten. Desalniettemin had ik er een hele gelukkige, zorgeloze jeugd. Ik ging naar school op het Stedelijk Gymnasium in Haarlem, waar ik zeker niet uitblonk. Ieder jaar ging ik eigenlijk vooral over naar de volgende klas omdat mijn moeder, zelf Aardrijkskunde docent, mij tegen het einde van het schooljaar streng aan mijn huiswerk zette, in plaats van te voetballen met vrienden op het plein.
Kortom: Ik ben met veel privileges opgegroeid, ik heb alle denkbare kansen in het leven gekregen.
Vandaag hebben wij het in uw raad over de uitslag van de centrale loting en matching voor middelbare scholen in Amsterdam. Dit is het eerlijkste systeem dat scholen hadden kunnen bedenken. Het kind van de burgemeester en het kind van de fysiotherapeut hebben evenveel kans om ingeloot te worden op de school van hun voorkeur.
Als raad moeten wij uiteraard oog blijven houden voor de teleurstelling die met deze loting gepaard kan gaan, en het verschil in populariteit tussen verschillende scholen. Daarbij ook een vraag voor de wethouder; welke instrumenten heeft of wenst zij om de nu niet-populaire scholen bij te staan?
Aan de principes van het huidige systeem van loting en matching moeten wij echter vasthouden.
Voorzitter,
Het systeem van loting en matching is slechts een begin. Daarmee zijn we er nog niet. Gelijke kansen in het onderwijs en daarbuiten zijn van nog veel meer factoren afhankelijk. Op welke school ik ook had gezeten, mijn omgeving en mijn ouders hadden ervoor gezorgd dat ik alle kansen had gekregen om het maximale eruit te halen. Voor een ander geldt wellicht het omgekeerde.
Niemand kan iets doen aan zijn of haar geboortegeluk. Ik ook niet. Het is wel belangrijk om je te realiseren dat het niet meer is dan geluk. Geen verdienste, geen vrijbrief om achterover te leunen en te genieten van privileges. Het schept juist extra verantwoordelijkheden.
De komende 4 jaar ga ik mij ervoor inzetten dat in deze stad de plaats van je wieg een minder grote invloed heeft op de school waar je later na toe gaat, en hoe makkelijk je het daar gaat hebben.
De komende 4 jaar ga ik mij ervoor inzetten dat in deze stad de wijk waar je opgroeit in mindere mate voorspelt hoe oud je gaat worden, en in welke gezondheid.
Ik ben vastbesloten mijn geboortegeluk in te zetten voor de mensen in Amsterdam die dat minder- of niet hebben gehad.
Dank u wel!
