Maidenspeech Anissa Bouhassani
Vandaag hield ons raadslid Anissa Bouhassani haar maidenspeech in de Amsterdamse gemeenteraad. Lees haar gehele maidenspeech hieronder.
Voorzitter,
Ik sta hier vandaag als trots raadslid in de gemeenteraad van de stad waar ik ben geboren en getogen. Vijftien jaar geleden was ik nog een jonge scholiere die aan de Wigbolt Ripperdastraat in Geuzenveld woonde. De financiële situatie thuis, en de sociale problematiek in de wijk waar ik in opgroeide, zorgde ervoor dat het toen niet in de lijn der verwachting lag dat ik hier 15 jaar later zou staan.
Voorzitter,
Voor mij en voor de mensen om mij heen die in dezelfde situatie opgroeiden, was dit geen reden om stil te blijven zitten. Vijftien jaar geleden was namelijk ook het moment dat ik mijn eerste stappen op de arbeidsmarkt zette. Ik heb vanaf mijn 14de altijdgewerkt. Overal en nergens. Ik heb in de Hollandse miezerregen de krantenwijk gelopen, brood gebakken bij de Albert Heijn en aan het bed gestaan in de zorg. Deze werkzaamheden hebben mij veel gebracht. Ik heb andere delen van de stad ontdekt, en Amsterdammers van buiten mijn wijk ontmoet. Zo heb ik mijzelf weten te ontwikkelen en andere culturen leren kennen. Maar voorzitter, het is van belang dat het wat betreft die ontwikkeling geen eenrichtingsverkeer is. Het is nuttig dat degene die zijn wijk verlaat en de wereld ingaat leert over de wereld om zich heen. Maar het is nog waardevoller als die wereld ook leert van die nieuwe onbekende stem die zijn intrede doet. Dat diegene ook de wereld kleur geeft door de wijk waar hij of zij vandaan komt mee te nemen.
Voorzitter,
Ik ben de politiek ingegaan om wat te betekenen voor de mensen met wie ik ben opgegroeid. Mensen die opgroeiden in armoede, in wijken waar niet naar werd omgekeken, in woningen die te lang niet werden onderhouden. Mensen die vandaag de dag nog steeds moeten vechten om het eind van de maand te halen. Maar ik sta hier ook voor Amsterdammers aan de andere kant van de stad, die ik misschien niet persoonlijk ken, maar die in vergelijkbare situaties zijn opgegroeid.
De mensen met wie ik ben opgegroeid, dat zijn dezelfde mensen voor wie we de Masterplannen en Aanpak Noord hebben opgezet. Ik sta hier om hun een stem te geven. Omdat hun stem vaak onvoldoende dit Huis bereikt. Ook op de werkvloer zien we dat er mensen zijn wiens stem niet voldoende wordt gehoord. Ik spreek soms mensen die op de werkvloer bang zijn om zich uit te spreken tegen de uitsluiting die zij ervaren. Ook binnen de gemeente Amsterdam. Ik kan dat goed begrijpen omdat het vaak gaat om mensen die bang zijn dat als ze hun stem laten horen er gezeik van komt. En in het ergste geval, dat ze hun baan verliezen. Het gaat vaak om mensen die zich dat risico financieel niet kunnen veroorloven. Ook hoor ik vaak van vrouwen, en vrouwen met een migratieachtergrond in het bijzonder, dat als je ervoor kiest om op de werkvloer niet stil te zijn, je negatieve labels krijgt opgeplakt. Ook ik heb dit zelf mee gemaakt. Juist daarom is sociale veiligheid op de werkvloer zo belangrijk. Representatie helpt in dit proces. Vooral als die representatie wordt doorgetrokken naar alle onderdelen van de organisatie. Ik ben blij dat het college deze urgentie ook voelt bij de eigen gemeentelijke organisatie en dat het college inziet hoe belangrijk het is dat niet alleen de lagere schalen divers zijn, maar dat ook de top van de organisatie een afspiegeling is van de Amsterdamse bevolking. Want voorzitter, het is lastig om als gemeente diversiteit uit te dragen en te bevorderen in de samenleving, als je je eigen Huis nog niet op orde hebt.
Voorzitter,
Daarom vind ik het zo belangrijk om mensen in hun kracht te zetten. Dat iedereen in Amsterdam gelijke kansen krijgt om zijn talenten te benutten en ontwikkelen. Zoals ze soms in het Engels zeggen, It takes a village to raise a child. Je kan het alleen doen, maar het is een stuk makkelijker als je steun hebt van de mensen om je heen. Ik heb het geluk gehad, dat ik een vader heb die mij heeft bijgebracht hoe belangrijk het is om betrokken te zijn bij de maatschappij. Die steun en wijsheid liggen ook ten grondslag aan mijn keuze om de politiek in te gaan.
Ik denk dat ieder van ons in deze zaal een rugzakje met zich meedraagt. De mensen die je hebt ontmoet, de plek waar je bent opgegroeid, waar je hebt gewerkt. Het zijn allemaal factoren die je blik op de wereld mede hebben bepaald. Ik sta hier daarom vandaag, om het belang te onderschrijven dat iedereen dezelfde behandelding verdient.
Voorzitter,
Ik ben blij dat recentelijk is geconstateerd dat de loonkloof tussen mannen en vrouwen bij de gemeente Amsterdam is gedicht. Ik denk dat we daar als Amsterdam trots op kunnen zijn en denk dat de wethouder met de uitvoering van de bestuursopdracht op weg is de gelijkwaardigheid binnen de organisatie breder door te trekken. In dat licht heb ik twee vragen aan de wethouder. Werknemers met een niet-westerse achtergrond hebben binnen de gemeente Amsterdam vaker geen vast dienstverband. De wethouder gaf in de commissievergadering aan dat ze niet wist waarom dat het geval was, maar dat ze het graag wilde onderzoeken. Ik hoor graag van de wethouder of wij hiernaar een onderzoek kunnen verwachten of dat er inmiddels al een onderzoek is gestart.
Daarnaast ben ik benieuwd of de wethouder wil reflecteren op de top down strategie waarnaar in de raadsinformatiebrief wordt verwezen. De strategie is om als eerst de directeuren en het GMT te trainen. Ik begrijp die insteek, maar wijs hierbij ook graag op het uitgangspunt van de bestuursopdracht, namelijk dat inclusiviteit alleen kan worden bevorderd door iedereen mee te nemen, niet alleen de minderheidsgroep of de dominante groep. Daarom hoor ik graag van de wethouder in hoeverre er aandacht wordt besteed aan trainingen voor de rest van de organisatie.
Dank u wel.
