Luisteren en proeven op August Allebéplein

Toevallig of niet. Vorige week zaterdag stond de PvdA op het ‘beruchte’ August Allabéplein. Ja, hetzelfde plein in de buurt van de school waar twee weken geleden een jonge scholier werd doodgestoken. Hetzelfde plein ook waar de volgende dag op het politiebureau een ramp met een doorgedraaide jongen en twee verwonde agenten voltrok. Sindsdien is Slotervaart het gesprek van de dag. Slotervaart, waar ik mijn jeugd doorbracht, daar stond de wereld ineens twee keer achter elkaar stil. Cohen, Buyne, Marcouch en Welten. Ze waren er direct en zichtbaar en met vooral een geladen boodschap van onbegrip en zorg.

Hoe bizar ook, ondertussen draait de wereld gewoon door. Vorige week stond de PvdA op het August Allabéplein met een stand. Om te praten. Om te luisteren. Om de mensen een hart onder de riem te steken. Maar ook om te zien dat Slotervaart een wijk is zoals zovele wijken. Met grote problemen. Maar ook met kleine problemen.

Zo gingen wij in gesprek met het winkelend publiek en bewoners en werd er gesproken over de parkeertarieven, over het achterstallig onderhoud van sociale woningen rondom het plein. Al dertien jaar is daar niets aan gedaan. En natuurlijk spraken we over het plein zelf.

Het August Allebéplein, het plein dat volgens Mohamad Mahdi, deelraadslid in Slotervaart, model staat voor ‘het visitekaartje van de Slotervaartproblematiek’. Op het plein zijn de Albert Heijn en de Lidl wreed van elkaar gescheiden door een brede parkeerstrook, waardoor het plein in tweeën gehakt wordt. Eigenlijk is het dus geen plein. Daar veranderen een paar kleine winkeltjes, wat horeca, het politiebureau, en een optimistisch bruisende fontein ook niets aan. De herprofilering van het plein komt eraan, maar pas over vier jaar. Geduld is een schone zaak, maar in barre tijden schaars en onbegrepen.

“Waarom is er geen Blokker en geen Hema en geen goede ijzerzaak”, vraagt Corrie (71) zich hardop af. Corrie, een onvervalste Amsterdamse uit de Jordaan die negen jaar geleden met haar man vanwege het groen naar een aanleuncomplex in Overtoomse Veld verhuisde, is tevreden hier. Ze houdt in haar buurtje de boel in de gaten. ‘Als er bij ons in het complex laat nog licht brandt, ga ik er op af.’ Zo vond ze laatst een bewoonster die in haar woning was gevallen. “Je moet hier van je afbijten, maar dat ben ik van de Jordaan wel gewend. Ik pik het ook niet dat ik door een paar jongetjes wordt uitgescholden”.

Scheldpartijen. Die maakt ook een jonge vrouw gekleed in een burka bijna dagelijks mee. “Het is vreselijk”, zegt ze. ‘Ik voel me soms zeer onveilig.’

Het August Allebéplein. Het beruchtste plein van Nederland. Nu het gesprek van de dag. De problemen zijn talloos. De oplossingen zijn moeilijk te vinden. Tegelijkertijd is het ook een doodnormaal plein. Corrie en de vrouw met de Burka. Twee compleet verschillende werelden die langs elkaar heen leven, maar allebei zijn het Amsterdammers. Mensen van vlees en bloed. Zij maken Slotervaart.

Het was goed dat de PvdA daar was, met een stand, met rode ballonnen en met Baklava op een zonnige zaterdagmiddag in oktober. Om te zien, om te horen, om te proeven dat het niet alleen een probleemwijk is, maar ook een wijk waar mensen door elkaar heen leven. Een wijk met kansen, als we met z’n allen het hoofd koel houden en naar elkaar luisteren en met elkaar in gesprek blijven.

Jerry Straub is raadslid sinds 2006 en zit in het stadsteam.