Laurens Slot overleden

Laurens is dood. Dat was wat ik donderdagnacht te horen kreeg van zijn broer Eric. Die woorden dreunen nog steeds na in mijn hoofd. Nog geen 53, midden in het leven, bijna vier jaar getrouwd met Wanda, trotse vader van de kleine Ella en dan een hartaanval.

Laurens leerde ik zo’n 30 jaar geleden kennen. Hij was actief bij de PvdA-studenten en ik bij de Jonge Socialisten. We waren het snel eens dat we op het gebied van hoger onderwijs beter de boel konden samenvoegen. Vanaf dat moment hebben we elkaar niet meer uit het oog verloren en hebben veel samen gedaan. Bindend element daarbij was de Partij van de Arbeid. Laurens had vier grote interesses: De beweging (PvdA en FNV), sport (DVVA), café (De Zwart) en vrouwen.

Ik heb met Laurens vooral samen opgetrokken in de PvdA. In de jaren tachtig was hij voorlichter van Joop den Uyl en korte tijd van Wim Kok. Dat was voor hem een machtige tijd: keihard werken, maar ook alle ruimte voor zijn strategische talenten op communicatiegebied. En je deed nooit een tevergeefs beroep op hem. Je kon hem altijd bellen voor advies maar hij was ook niet te beroerd om te helpen bij de organisatie van de afdeling of bij acties. Dat actievoeren zat hem in zijn bloed.

Bij hem thuis hangt een mooie foto van een 19 jarige Laurens die op de Dam achter een spandoek loopt met een tekst tegen het onderwijsbeleid van het kabinet Den Uyl. Het was een sociaal-democraat in hart en nieren maar zeker geen kritiekloze PvdA-er. Eind jaren tachtig zaten we samen in de afdeling De Pijp. Hij kon het de bestuurders knap lastig maken met zijn uitgesproken opvattingen en soms onwrikbare standpunten. Maar solidariteit stond voorop. Als er een besluit gevallen was dan was hij loyaal. Aan twee verkiezingscampagnes in De Pijp heeft hij zijn bijdrage geleverd. Daar was hij goed in: Campagne voeren. Eind jaren negentig heeft hij voor mij de campagne gevoerd voor het voorzitterschap van de Amsterdamse PvdA en een paar jaar later maakte hij deel uit van het campagneteam dat Ruud Koole en ik hadden gevormd voor onze tandem voor het landelijk partijvoorzitterschap. Dankzij Laurens waren beide campagnes zeer succesvol.

Laurens was een wereldburger. Niet in alleen in Nederland streed hij voor versterking van de democratie en tegen onrecht. Maar hij deed dat ook in de Oekraïne en in Roemenie waar hij tijdelijk woonde en werkte.

Naast de partijactiviteiten was Laurens ook een persoonlijke vriend. Hij hield van stevige feesten met veel drank. Het was dus niet zo gek dat ik in 1986 op oudejaarsnacht nog even bij hem thuis in de Govert Flinck langs ging. De dame die ik toen net op een ander feestje had leren kennen ging mee en bij Laurens is de basis gelegd voor een nu al ruim 21 jaar durende relatie.

Bijna vier jaar geleden vroeg hij mij wat terug te doen. Of ik hem wilde trouwen met zijn geliefde Wanda. Graag natuurlijk. Dat was een mooie happening in de katholieke schuilkerk ‘Onze Lieve Heer op Solder’. Na afloop stonden we allemaal in de steeg naast de kerk en kon Laurens het grote nieuws uitroepen: Wanda is zwanger. In november werd Ella geboren. Sinds die tijd was Laurens een ander mens. Verhalen gingen niet alleen meer over voetbal en politiek maar vooral over Ella. Zij en Wanda moeten een liefdevolle vader en man missen en wij een bevlogen kameraad. De partij is hem veel dank verschuldigd.

De afscheidsbijeenkomst vindt plaats a.s. zaterdag 29 maart in de Oude Kerk, aanvang 10.30 uur. Daarna wordt Laurens in besloten kring gecremeerd.