Interview Jerry Straub over discriminatie

Gemeenten geven weinig prioriteit aan de bestrijding van discriminatie, concludeerde Amnesty International eerder dit jaar. Zowel de PvdA als de FNV hebben om opheldering gevraagd. Het Meldpunt Discriminatie is redelijk positief over de Amsterdamse aanpak.

Jerry Straub en Yman Mahrach (PvdA) hebben eind mei raadsvragen gesteld over de manier waarop Amsterdam discriminatie aanpakt. Door een misverstand is de beantwoording van deze vragen vertraagd, maar de wethouder heeft verzekerd dat het antwoord nu snel komt, aldus Straub.

Dat Amsterdam de bestrijding van discriminatie hoog op de agenda heeft staan ‘wil ik van harte hopen’, zegt het raadslid, maar vooralsnog is hij van mening dat het wel ‘drie tandjes hoger’ kan.

Als voorbeeld wijst hij op het panel deurbeleid, een samenwerking met horecabedrijven die als doel heeft om transparant te maken op grond van welke criteria mensen wel of niet worden binnengelaten. In Amsterdam doen elf bedrijven hieraan mee, terwijl er in Groningen bijna veertig bedrijven aan meedoen.

“Als we een topstad willen zijn, moeten we zorgen dat meer horecagelegenheden gaan deelnemen aan het panel deurbeleid”, aldus Straub. Hij overweegt om met een raadsinitiatief te komen dat als strekking heeft dat bedrijven die een vergunning aanvragen of verlengen verplicht worden om zich bij het panel aan te sluiten.

Jessica Silversmith, directeur van het Meldpunt Discriminatie, is van mening dat de Amsterdamse aanpak van discriminatie juist positief afsteekt bij andere gemeenten. Met name de samenwerking tussen meldpunt, bestuur en justitie geldt in de rest van het land als voorbeeld.

Dat er in Amsterdam minder bedrijven meedoen aan het panel deurbeleid komt volgens Silversmith doordat dit in Groningen een onderdeel vormt van het veiligheidsplan. Bedrijven die meedoen aan het veiligheidsplan doen automatisch ook mee aan het panel deurbeleid.

Het eigen personeelsbeleid van de gemeente kan worden verbeterd door personeel op een transparantere manier te werven, om te voorkomen dat telkens ‘in dezelfde vijver wordt gevist’. Ook moeten er meetbare doelstellingen worden geformuleerd, vindt Silversmith.

Ze ziet niet zoveel in positieve actie of voorkeursbeleid, omdat dit in de praktijk weinig effectief is. Bovendien roept het veel weerstand op, zowel bij autochtonen als bij de allochtonen voor wie het eigenlijk bedoeld is.

Ze vindt verder dat zowel de gemeente als de stadsdelen het goede voorbeeld moet geven door op een correcte en uniforme manier om te gaan met klachten van burgers.

De FNV wil weten wat gemeenten doen met de aanbevelingen van Amnesty. “We gaan de raadszalen in, en komen samen met Amnesty International eind oktober met een boekje met interviews en voorbeelden van gediscrimineerde bewoners”, aldus beleidsmedewerker Daniel García Soto vorige week.