'Ik krijg er nog steeds kippevel van.'

Dag van Arbeid

De 1 mei viering heb ik altijd bijzonder gevonden. In voormalig Joegoslavië had iedereen een vrije dag en heel Joegoslavië ging picknicken. Zo ook mijn familie. Weer of niet, wij waren met familie en vrienden ieder jaar te vinden bij ons vakantiehuisje in Kozarac, een dorp waar mijn moeder is geboren.

We kwamen er ’s ochtends vroeg aan. Eerst langs een buurman die schapen houdt, om een lammetje te halen die hij voor ons later op die dag zou slachten en villen. Het vlees wordt goed schoongemaakt en gezout. Daarna gaat het lammetje op het spit. Vuur is al eerder gemaakt en tegen de tijd dat het spit komt, gloeit het alleen. De truc is dat het vlees langzaam en op laag vuur wordt klaargemaakt. Om de zo veel tijd wordt hij met bier bestrooid. Zo wordt het velletje knapperig en erg lekker. Ja, ik weet het: heel barbaars, maar dat is nou traditie.

Nederland kent verschillende tradities. Sinds Koninginnedag op 30 april valt, is 1 mei voor de meeste mensen een katerdag. Dat is voor mensen die 1 mei niet hoeven te werken. Voor de anderen, is het gewoon een werkdag. Dat heb ik dus nooit begrepen: hoe kan het dat de één moet werken en de ander niet? Ik heb nog niemand gevonden die me dat kon uitleggen. Ik zal blijven zoeken naar het antwoord.

Omdat ik voor de partij van de Arbeid werk, heb ik officieel op 1 mei vrij. Maar voor sociaal-democraten is dat een dag die werkend en feestend wordt gevierd. Van 10.00 tot 12.00 uur was ik in ’t Schouw, een traditioneel ‘rood’ verzorgingstehuis in Amsterdam Noord. Daar heb ik – samen met Manon van der Garde, Jet Bussemaker, Gerard Kosters en Klaas Loef – rode rozen en tulpen aan het personeel en de bewoners uitgedeeld.

De directie van ’t Schouw had het hele programma samengesteld. Eerst– samen met het koor van ’t Schouw – echte strijdliederen gezongen. Daarna heeft bestuurslid van PvdA Noord speldjes uitgedeeld aan de mensen die 60 jaar lid van de PvdA waren. Alleen dit verzorgingstehuis had er alleen al drie. Geweldig.

Toen heeft Jet Bussemaker een toespraakgehouden over haar plannen als Staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Zij wil met name ‘beroepseer’ terug voor de mensen die in publieke sector werken en minder administratieve rompslomp.

Tot slot hebben we met zijn allen de ‘Internationale’ gezongen. Ik krijg er nog steeds kippevel van.