8 maart 2007

'Identiteit is een ingrediënt van loyaliteit.'

Geert Wilders stelt dat dubbele nationaliteit gelijk is aan dubbele loyaliteit. Natuurlijk mag een land waar je woont aan je vragen loyaal te zijn met de waarden en normen die aldaar gelden. Sterker nog, als je dat niet doet, stromen de hogescholen en universiteiten niet vanzelf vol met allochtone studenten en zijn de immigranten een van de grootste groepen starters op de ondernemersmarkt.

Identiteit is een ingrediënt van loyaliteit, dus hoef je je identiteit niet op te geven om een ‘patriot’ te zijn. Identiteit is een abstract gedoe waar ieder zijn uitleg aan kan geven. Indien (voormalig) immigranten dat doen door middel van een paspoort dat hen herinnert aan iets nostalgisch, dat moet dan kunnen. Het lijkt hier alsof ik bagatelliseer, maar dit is de realiteit en de kern waar het uiteindelijk om gaat bij het hebben van een tweede paspoort. Voor een Turk uit Anantolië is dit paspoort de drijfveer waarmee hij de mentale kracht vindt om mee te doen aan de Nederlandse samenleving.

Loyaal ben je niet aan een paspoort maar aan je collega’s, vrienden, buren, familie en zelfs aan totaal vreemden als de situatie daarom vraagt. Sommigen kunnen de snelheid van deze wereld niet bijhouden en kijken dan het liefst terug naar hoe het ooit was. Ik doe niet snel voorspellingen maar deze durf ik wel aan te gaan: de wereld zal niet meer zo worden dat je maar aan één groep of land loyaal bent. Het web waarin je moet blijven balanceren wordt steeds omvangrijker en wat mij betreft interessanter. De stelling van de heer Wilders: dubbele nationaliteit is ook dubbele loyaliteit is helemaal zo gek nog niet. Alleen het antwoord moet zijn: dubbele loyaliteit is goed voor Nederland! De wereld globaliseert nu eenmaal en Nederland zou een provincie van een echt verenigd Europa moeten zijn. Het toeval wil dat de immigranten, bijna per ongeluk, op deze veranderende samenleving voorlopen. Doordat zij niet alleen kijken wat er gebeurt tussen Groningen en Maastricht maar ook buiten de grenzen die ooit door oorlogen tot stand zijn gekomen.

Ik heb ook een tweede paspoort en op het moment dat deze dreigt te verlopen ga ik keurig op tijd naar het consulaat om deze te verlengen. Heb ik dit stukje papier in de afgelopen 10 jaar gebruikt, welnee natuurlijk niet. Op het moment dat ik wil gaan reizen met een Marokkaans paspoort moet ik uren lang in de rij gaan staan voor visa en andere bureaucratisch rompslomp. Waarom dan nog steeds verlengen? Een paar keer per jaar loop ik naar boven en trek ik ‘m uit de la en beleef ik een spannend avontuur door de bergen van Marokko, en dan om een uur of zes, roept mijn vrouw…..Eten!

Mohamed Mahdi
raadslid Amsterdam-Slotervaart
[email protected]