19 februari 2009

Huiskamergesprekken met migranten ouderengroepen

De wijze waarop met het, bij mij door mijn grootvader Dr. Ben Sajet bijgebrachte sociaal democratisch gedachtengoed kan toepassen, is vandaag de dag nog steeds aktueel. Toen ik bijna drie jaar geleden in de Amsterdamse gemeenteraad kwam, had ik mij voorgenomen in ieder geval mij bezig te gaan houden met de senioren in deze stad.

Dat men voor de sociaal zwakkeren in deze maatschappij moet opkomen staat buiten kijf en daarom ben ik in samenwerking met CABO de huiskamer gesprekken begonnen. CABO houdt zich bezig met de coördinatie van de diverse migranten ouderen en in deze doelgroepen komt het toch vaak voor dat men niet precies weet wat niet en wel mogelijk is, waar men recht op heeft en hoe je dat dan moet aanvragen.

Natuurlijk is een van de hoofdredenen de gebrekkige of zelfs geen beheersing van de Nederlandse taal dat resulteert in misstanden die soms wel maar ook soms niet op te lossen zijn.

Ik begon met een groep Ethiopiërs waar het uitgangspunt was het gebrek aan een ruimte in de stad waar men kerkdiensten kon houden, nationale feestdagen kon vieren en gewoon bij elkaar kan komen. Binnen deze groep zijn diverse religieuze stromingen die elkaar in plaats van aan te vullen, dwars zaten. Natuurlijk niet bevorderlijk om tot een eensgezinde aanpak te komen. De groep bestaat uit zo’n 2.600 mensen in de stadsregio Amsterdam, waaronder ook een bepaald percentage ouderen. Samen met CABO is er een modus operandi gevonden, waar men samen met andere migranten groeperingen ruimte kon delen op tijd basis.

Met de Turkse migranten ouderen, een van de grootste taalgroepen in onze stad, hebben wij (CABO, Emre Unver en ik) nu drie huiskamergesprekken achter de rug met een gemiddelde opkomst van zo’n 40 – 50 mensen (gemengd). Uit deze sessies komen toch vooral de problematiek van de woon gerelateerde situaties, zorg en sociale voorzieningen aan de orde. Aan de hand van de informatie die wij tijdends deze gesprekken krijgen, zijn we van plan om vervolggesprekken te houden en dan per keer een van de instanties uit te nodigen om samen met mensen van de “formulierenbrigade” problemen te gaan oplossen, of in ieder geval zo veel mogelijk steun te kunnen geven.

Wij krijgen het gevoel dat, ondanks dat de mensen met misschien te hoge verwachtingen komen, men toch tevreden weer naar huis gaat.

Andere migranten ouderengroepen waarmee contact is en huiskamergesprekken mee gevoerd worden of in de planning zijn; Marokkaanse, Zuid-Europese, Somalische en Thaise groepen. Ik ben bezig om zo veel mogelijk migranten ouderengroepen te benaderen en samen met hen naar oplossingen te gaan zoeken.