In de gemeenteraad van 28 juni werd het visiestuk van wethouder Touria Meliani besproken over inclusie- en antidiscriminatiebeleid. Ons raadslid Geert Noordzij sprak hierover de volgende tekst uit.
Voorzitter,
Dit visie stuk is een compliment waardig. Deze wethouder heeft haar best gedaan om echt te gaan werken vanuit de wensen en behoeften van Amsterdammers zelf. Alleen door te luisteren kom je tot goed antiracisme en discriminatiebeleid, en dat is hier goed gelukt.
Ik kijk dan ook met belangstelling uit naar de aanstaande beleidsnotitie, waarvan ik hoop en eigenlijk verwacht dat deze visie wordt vertaald in concrete beleidsvoorstellen.
In het bijzonder ben ik benieuwd hoe de wethouder de MDRA sterker gaat positioneren in deze ambitie en hoe zij voor zich ziet hoe de bekendheid van de MDRA verder vergroot kan worden. Ik vraag de wethouder om een eerste reactie op deze vraag in dit debat te geven.
Voorzitter, ik wil onze rol als gemeenteraad niet onbesproken laten. Ook wij hebben de taak om in de spiegel te kijken. Wat voor impact heeft de zoveelste populistische sneer van een partij op de eendracht van de stad? Draagt het polariseren van het debat echt bij aan gelijkwaardigheid van Amsterdammers of werkt het tweespalt en uitsluiting in de hand? Voor ieder raadslid geldt wat mij betreft; ga de stad in, luister naar mensen; maar vergeet ook niet regelmatig in de spiegel te kijken voor reflectie op je eigen handelen. Het zou de stad goed doen en het is mijn overtuiging dat dit onderdeel is van onze primaire verantwoordelijkheid als gemeenteraadsleden.
Voorzitter, laat de nieuwe plannen om discriminatie, uitsluiting en racisme tegen te gaan zoveel mogelijk bijdragen aan een stad waarin iedereen zichzelf kan zijn en dat kan vieren. Versterk verbindende krachten om het vliegwiel van solidariteit en gelijkwaardigheid harder te laten draaien. Investeer in gelijkheid vanaf jongs af aan.
“Amsterdam is de stad waar kinderen ongeremd moeten kunnen dromen.”
Waar elke jonge meid kan nastreven de burgemeester te worden van de stad. Waar pubers geïnspireerd raken door Jason Bhugwandass om voor zichzelf op te komen door hun stem luid te luiden als ze onrecht voelen. Waar jonge jongens zoals ik worden aangemoedigd door alle Amsterdammers om zonder gêne te leren hoe je net zo goed kunt dansen als Billy Elliot. Waar zwarte meiden voelen dat ze écht wel de kleine zeemeermin kunnen zijn als ze later groot en volwassen zijn. En waar transgender kinderen nu al kunnen dromen over dat zij over tien of twintig jaar net zo tof en inspirerend zijn als onze eigen kersverse Miss international Queen Solange Dekker.
Waar de kinderen en jongeren door vrolijkheid en verwondering zó druk zijn met hun eigen toekomst, dat woorden van populistisch gezinden hen niet meer bereiken, en deze woorden uiteindelijk een stille dood sterven in vergetelheid.
Dat is de stad waarin je wil wonen, een stad van ongeremde dromen.
Investeer in de ideeën en voorstellen van Luciano, Alejandra, Jelger, Fenna, Oumaima, Lievnath. Met aandacht én met concrete voorstellen.
Dank u wel, voorzitter.
