Eigenlijk bent u een PvdA’er

Dat medelijden is niet nodig. Ik verdedig de miljoenennota namelijk graag. Het is een zeer goede echte sociaal-democratische miljoenennota. Het kabinet toont hiermee midden in de samenleving te staan en oog te hebben voor de noden van de grote stad. Dit alles wordt financieel vertaald op een wijze dat de overheidsfinanciën ook op lange termijn structureel in de plus staan, zodat we ons voorbereiden op de kosten van de vergrijzing.

Laat ik eerst een paar zaken noemen die juist voor een grote stad als Amsterdam van belang zijn. Het gaat dan om het geld dat wordt uitgetrokken voor bestrijding van jeugdcriminaliteit en het voorkomen dat jongeren opnieuw in de fout gaan als ze uit de gevangenis komen. Er wordt gewerkt aan nazorg voor ex-gedetineerden en veiligheid voor ondernemers. Er wordt geld uitgetrokken voor het bestrijden van de schooluitval, de voorschool en kwaliteit van het onderwijs. Dit zijn allemaal zaken waar de raadsfractie van de PvdA zich altijd sterk voor heeft gemaakt.

Tegelijkertijd wordt de koopkracht voor grote groepen verbeterd. Met name mensen met kinderen en werkenden gaan er op vooruit (tot 2%). Er wordt extra geld uitgetrokken voor bestrijding van de armoede. Er is discussie en wat verwarring over de positie van chronisch zieken. Dit komt doordat het kabinet voorstelt de buitengewone belastingaftrek voor ziekte en invaliditeit aan te passen. Deze belastingaftrek wordt inmiddels opgevoerd door 50% van de belastingbetalers: dit oneigenlijk gebruik was nooit de bedoeling van de regeling. Tegelijkertijd wordt in de huidige situatie 50% van de doelgroep (chronisch zieken en gehandicapten) niet bereikt! Het is niet zo gek dat het kabinet zoekt naar manieren om de doelgroep beter te bereiken. Met dit soort veranderingen in een regeling moet je altijd goed kijken of dit inderdaad het beoogde effect heeft. Als ik Mariet Hamer goed verstaan heb gaat de Tweede Kamerfractie dat ook doen.

Deze investeringen in de noden van de grote stad en koopkrachtverbetering op korte termijn zijn mogelijk mét een versterking van onze financiële en economische positie op de lange termijn. Twee zaken zijn daarbij van belang: het financieringsoverschot en de arbeidsmarktpolitiek.

Het financieringsoverschot bedraagt 1,2%. Dat betekent dat de staatsschuld met ruim 7 miljard afgelost kan worden in 2008 en dat de overheidsschuld als percentage van het BBP (Bruto Binnenlands Product) nog geen 40% bedraagt: het laagste niveau sinds 1814. Critici wijzen op het feit dat dit het gevolg is van– tijdelijk – hogere aardgasbaten als gevolg van de hoge olieprijs. Nederland heeft namelijk veel inkomensten uit aardgas en aangezien de gasprijs gekoppeld is aan de olieprijs stijgen de staatsinkomsten navenant als de olieprijzen stijgen.

Echter: de kritiek klopt niet als we kijken naar de ontwikkeling van het structurele financieringsoverschot. Dit is het financieringsoverschot ontdaan van tijdelijke mee- en tegenvallers. Wat blijkt? In 2011 bedraagt het structurele financieringsoverschot 1,2%, bij een olieprijs van 65 dollar per vat (de olieprijs ligt nu boven de 100 dollar per vat). Dus ook bij lagere olieprijzen wordt dit financieringsoverschot structureel vastgehouden.

Tot slot komt het kabinet met een pakket aan maatregelen, dat we in de jaren negentig ‘activerend arbeidsmarktbeleid’ genoemd zouden hebben. Op verschillende manieren wordt gezorgd dat werk meer gaat lonen: zo komt er een inkomensafhankelijke arbeidskorting en een doorwerkbonus voor mensen boven de 62. Het is geen klein bier: voor modale mensen kan de doorwerkbonus zo’n 1000 euro netto per jaar bedragen. Verder zit er een verlaging van de WW-premies in het verschiet: 335 euro netto per jaar voor modale inkomens. Deze wordt gekoppeld aan goed afspraken met de sociale partners: slim, want zo wordt een zogenaamde loon-prijsspiraal voorkomen. Er komen ‘loonkostensuppleties’ voor ouderen en arbeidsongeschikten, zodat werkgevers deze mensen eerder in dienst nemen. Verder worden de lasten voor het bedrijfsleven, met name de kleinere bedrijven, verlaagd. Tot slot wordt er eindelijk werk gemaakt van het in de verkiezingstijd veelbesproken voorstel om rijke ouderen mee te laten betalen aan de AOW.

U ziet: heel veel goeie zaken waar het land en de stad echt iets aan hebben. Zegt u eens eerlijk, als u dit leest, denkt u dan niet: eigenlijk ben ik ook een PvdA’er?

Michiel Mulder