Drugsoverlast? Wat te doen?

Aanpak Rotterdam verslaafden werkt! (Volkskrant, 15 oktober)

Loop maar een keer over de Zeedijk en je struikelt over de verslaafden. Amsterdam heeft veel last van mensen die aan harddrugs verslingerd zijn. Er moet iets aan worden gedaan. Uitspraken die al vaker geklonken hebben. In Rotterdam zeggen ze nu werk te gaan maken van de overlast. Met een persoonsgerichte aanpak (PGA) willen ze de problemen te lijf gaan.

Wij peilden de meningen in Amsterdam. Wat kan de hoofdstad doen aan de drugsoverlast…?

Manon v/d garde, Gemeenteraadslid PvdA

Amsterdam moet het goede voorbeeld van Rotterdam snel opvolgen en overlastgevende verslaafden een persoonlijke aanpak op maat bieden. Het is de verantwoordelijkheid van het gemeentebestuur om de overlast van verslaafden tot een minimum te beperken en dat werkt niet met alleen repressief optreden van de politie. Daarnaast hebben verslaafden, als inwoners van Amsterdam, recht op zorg. Wij moeten ze niet aan hun lot overlaten en zo nodig met een beetje drang richting een meer gereguleerd leven leiden, zonder criminaliteit en met een dak boven hun hoofd. Naast psychische hulp en de mogelijkheid om af te kicken (eventueel in een strafrechtelijk kader, SOV) moeten we ook constateren dat sommige mensen niet meer kunnen stoppen. Voor hen is er de verstrekking van heroïne. De rijksoverheid zou deze verstrekking moeten uitbreiden. Na jaren praten liggen er nu twee voorstellen van het Amsterdams bestuur bij de gemeenteraad, het is nu tijd voor actie.

Hannah Belliot, wethouder Zorg in Amsterdam

In Amsterdam hebben we ook een aanpak gericht op verschillende groepen. Je wilt zoveel mogelijk maatwerk leveren. Maar alleen maar luisteren naar wat de verslaafden willen kan niet meer. Overlast is er vooral omdat mensen op straat hangen. Daar moet je ze dus weghalen. Zorgen dat ze bezig zijn overdag en dat ze niet zomaar uit de zorginstelling weg kunnen en de hele dag buiten hangen. Zorg en Slaag is het nieuwe motto.

Tjalling B. Halbertsma, fractievoorzitter PvdA Amsterdam 1 Zorgboerderijen voor continue (verplichte) opvang oudere junks.2. Van de straat halen, heropvoeden verslaafde draaideurcriminelen.

Henk Bakker junior van Leefbaar Amsterdam ‘92

De Leefbaren van Amsterdam zijn voorstander van de Rotterdamse aanpak betreffende de problematiek van verslaafden. Diverse malen hebben wij erop geattendeerd dat de aanpak van verslaafden door de Wethoudster mevrouw R.Varia succesvol is. De onderlinge afstemming zowel tussen de Politie als de verslaafdenopvang etc maakt deze aanpak succesvol. Kortom om wie gaat het? Maakt deze persoon zich schuldig aan wangedrag of strafbare feiten? Wat zijn de problemen? Hoe kunnen wij deze persoon helpen? Vervolgens komt deze persoon in een bepaald traject waar hij tevens begeleid wordt. In Amsterdam is het probleem dat te veel hulpinstellingen zich er mee bemoeien en dat de verslaafde niet geholpen wordt door de onderlinge zeer slechte afstemming. Door de decentralisatie van de gezondheidszorg vindt er een zeer slechte afstemming onderling plaats mede doordat specialistische kennis versnipperd raakt. Er dient een centrale aansturing plaats te vinden wil de aanpak succesvol zijn/worden.

Thans worden vele Amsterdammers ongewild geconfronteerd met het falen van het thans gevoerde beleid. Winkeldiefstal, lastig vallen etc. is thans schering en inslag. Vele winkeliers stoppen zelfs hun bedrijfsactiviteiten vanwege de overlast/criminaliteit. Vele mensen ontwijken diverse gebieden met het oog op mogelijke overlast(Amsterdamse poort, Reigersbos etc),

Dit is voor Leefbaar Amsterdam onacceptabel en wil nu resultaten zien betreffende de bestrijding overlast etc. Het college stelt “alleen het resultaat telt” en zo denkt Leefbaar Amsterdam er ook over.

Op initiatief van Leefbaar Amsterdam is ook het preventief fouilleren ingevoerd wat thans bijdraagt aan een succesvolle aanpak wat betreft wapens en drugsbezit. De partij Leefbaar Amsterdam heeft ook voorgesteld dit in uitgaansgebieden te doen zodat je een mogelijke drempel opwerpt dat bepaalde lieden drugs en wapens etc mee kunnen nemen naar een discotheek etc. Thans wordt er zeer succesvol opgetreden in de uitgaansgebieden(Leidseplein/Rembrandtsplein) waar de partij Leefbaar Amsterdam zeer tevreden mee is.

Thijs Reuten , Gemeenteraadslid PvdA:

Overlast voor bewoners en drugscriminaliteit moeten natuurlijk worden aangepakt. Een straat schoonvegen en daarmee het probleem verplaatsen door de stad is niet de oplossing. Mensen met een ernstige verslaving die daar waarschijnlijk ook niet meer van af komen, hebben hulp en zorg nodig. Stopzetten van het project waarbij heroïne verstrekt wordt onder professionele begeleiding zou om die reden niet goed zijn en de overlast weer verder vergroten. Een persoonsgebondenaanpak, zoals in Rotterdam, moet wat mij betreft wel beide kanten van het probleem aanpakken. Overlast en drugscriminaliteit terugdringen en tegelijkertijd verslaafden een toekomstperspectief bieden door bijvoorbeeld afkicken of hulp en zorg geven bij hun verslaving. Onze wethouder en de PvdA-woordvoerders zijn volgens mij ook met zo’n tweezijdige aanpak bezig, al is die misschien niet helemaal vergelijkbaar met Rotterdam.

Pauline Gooren, Amsterdammer. Schreef een rapport over drugsverslaving in Zuidoost Ik heb geen goed woord over voor het Rotterdamse beleid! Als er iets is wat ik verafschuw is het het Rotterdamse beleid. Onder het mom van “sociaal” en individueel en persoonsgericht zijn hele commissies in Rotterdam bezig om ook alle verslaafden achter slot en grendel te zetten. Ook al gebeuren er veel nare dingen in Rotterdam, deze a-sociale, zwaar repressieve aanpak verfoei ik.Men gaat om te beginnen voorbij aan onze wetsprincipe’s. Alleen daarom al verfoei ik de Rotterdamse aanpak. Ik wil er verder niet zoveel meer over zeggen; op een dag zal iedereen horen hoe het in Rotterdam is. Wel wil ik expliciet opmerken dat ik het niet over het Bouwmanhuis heb, daar kan Amsterdam wel een voorbeeld aan nemen. Lees hier haar notitie

Zati Yurdakul, gemeenteraadslid PvdA in Amsterdam:

Je moet het bij de wortel aanpakken. Je kunt in A´dam veel te makkelijk krijgen. Het is net als een kop koffie. Veel mensen van buiten A´dam komen naar onze stad omdat het hier makkelijk te verkrijgen is. Dat moet gestopt worden. Je moet het in ieder geval onaantrekkelijk maken. Daarnaast moeten de verslaafden adequate zorg toegediend krijgen. Men moet afkicken, maar dan moet de nazorg wel een stuk beter. Men moet wel clean blijven

Hans Res, CDA , één van de vier ondertekenaars van de notitie: ‘chronische harddrugsverslaafden.’

Conclusie van de notitie ‘Chronische harddrugsverslaafden’, waarin de fracties van de vier grote steden van het CDAreageren op de Tweede-Kamerfractie van het CDA, die te kennen heeft gegeven het huidige harddrugexperiment, verstrekking van heroïne onder medisch toezicht, mogelijk te willen herzien:

In het kader van een duidelijke en heldere overheid dient het huidige experiment, om onder strikt medische toezicht heroïne te verstrekken aan verslaafden die zich in een uitzichtloze positie bevinden, naar onze mening te worden voortgezet. Het levert klinisch relevante lichamelijke en geestelijke gezondheid op en tevens wordt het sociaal functioneren van de onderzochte groep verbeterd. Daarnaast is een belangrijk neveneffect, de verminderde overlast voor de maatschappelijke omgeving. Met name als deze harddrugsverslaafden niet meer hun toevlucht hoeven te nemen tot criminele activiteiten om aan hun dagelijkse dosis heroïne te komen. Daarbij verzoeken wij u expliciet ook in de toekomst de effecten van dit beleid te blijven volgen, waarbij ons inziens niet alleen aandacht dient te zijn voor de objectieve veiligheid (harde cijfers) maar tevens voor de subjectieve veiligheid (het veiligheidsgevoel bij burgers). Daarnaast vragen wij u in te blijven zetten op een beleid waarmee verslaafden structureel worden geholpen (afkickprojecten, resocialisatie).

Tevens willen wij erop wijzen dat het zeer ongebruikelijk is dat deelnemers aan een lopend wetenschappelijk onderzoek, dat in eerste instantie op hun individuele gezondheid en welzijn is gericht, met betrekking tot de voortgang ervan, afhankelijk zijn van politieke besluitvorming. De ethiek verplicht ons om de onzekerheid daarover zo kort mogelijk te laten duren. Lees hier de hele notitie: http://www.cda-amsterdam.nl/act_notities.php