de Volkskrant: “PvdA steunt homomoslims”.

De Partij van de Arbeid is sinds haar oprichting dé emancipatiepartij bij uitstek. Emancipatie van arbeiders, van vrouwen, van homoseksuelen, van minderheden: het zijn zaken die onlosmakelijk verbonden zijn met zowel de historie van de partij als met haar toekomst. De partij staat nu voor een grote uitdaging. Ons land kent in toenemende mate spanningen tussen bevolkingsgroepen. Sinds de aanslagen van 11 september 2001 en de moord op Van Gogh is het wantrouwen onderling toegenomen. Jongeren zijn op zoek naar hun identiteit. Sommigen vinden deze bij de opzwepende preken van een imam, die schijnduidelijkheid biedt. Nederlanders, die de afgelopen decennia hun wijk hebben zien veranderen, worden hierdoor bevestigd in hun angst dat de vrije, westerse maatschappij, waarvoor ook zij vaak lang hebben gevochten, wordt bedreigd. Het gevaar bestaat dat dit een zelfversterkend effect heeft.

Dit wantrouwen richt zich in sterke mate op de PvdA. Het is immers deze partij die maatschappelijke breuken langs etnische, religieuze en culturele lijnen in zichzelf besloten weet. Veel moslims in Nederland voelen zich aangetrokken tot de partij, terwijl de partij juist ook de voorvechters van emancipatie van homo’s, vrouwen, minderheden en de verdedigers van de vrijzinnige maatschappij die ons zo lief is herbergt. Een bont gezelschap. Dat is geen zwakte, maar een grote kracht. Binnen die verscheidenheid moet een aantal uitgangspunten voor iedereen leidend zijn.

1. Geloofsovertuigingen zijn een privé zaak. Uiteraard kan geloof een inspiratiebron zijn voor een persoonlijke levensovertuiging. Een overtuiging waaruit men put voor het uitvoeren van een sociaaldemocratische agenda. Maar religie mag nooit het uitgangspunt zijn van ons politiek handelen. Die uitgangspunten zijn voor de PvdA vastgelegd in sociaal-democratische hervormingsagenda’s als het beginselprogramma en – door de jaren heen – verkiezingsprogramma’s. Aan duidelijkheid laat dit niets te wensen over. En het betekent ook dat de PvdA vóór gelijkheid van homoseksuele mannen en vrouwen is en vóór de emancipatie van vrouwen, ook als dat volgens de privé opvatting van sommige moslims géén goed idee is. Gelijkheid voor de wet kan, per definitie, niet worden doorkruist door een privé opvatting.

2. De vrije democratische samenleving is ononderhandelbaar. De PvdA staat pal voor de Nederlandse rechtsstaat, de principes van vrijheid, gelijkheid en solidariteit en de consequenties die dat heeft voor onder meer de omgang met en houding ten opzichte van vrouwen, homoseksuelen en verschillende etnische groepen. Een van die vrijheden is de godsdienstvrijheid, die alleen kan bestaan bij erkenning van de vrijheid van anderen: andersgelovigen, niet-gelovigen, afvalligen.

3. Er is geen excuus voor het knabbelen aan zwaar bevochten verworvenheden als gelijkheid van man en vrouw, homo en hetero, wit, zwart en alles wat daar tussenin zit. De vrijheid van meningsuiting is een groot goed dat ondubbelzinnig wordt geaccepteerd en niet het onderspit mag delven voor gevoelens van gekwetstheid of door middel van zelfcensuur.

4. Ononderhandelbaar wil ook zeggen: duidelijk stelling nemen en indien nodig keihard optreden in situaties waar deze verworvenheden onder druk staan. Bijvoorbeeld toen afgelopen Koninginnedag in Amsterdam een homoseksuele man op klaarlichte dag werd belaagd door een groep jongeren. Het tolereren of goedpraten daarvan is volstrekt onacceptabel en verwerpelijk.

5. De verantwoordelijkheid die mensen moeten nemen, is even groot als de vrijheid die zij hebben. Níemand kan aan de zijlijn blijven staan waar deze vrijheden onder druk komen te staan. Dat betekent dat ongeacht de geloofsovertuiging, iedereen in Nederland de plicht heeft de vrije samenleving te verdedigen. Concreet betekent dit dat het onontbeerlijk is dat binnen de moslimgemeenschap mensen echt werk moeten gaan maken van de emancipatie van homoseksuelen en vrouwen en niet mogen toekijken als buren of familieleden niet deel kunnen nemen aan de vrije samenleving die Nederland biedt. En dat mensen niet werkloos mogen kijken als homoseksuelen belaagd worden op straat of als er gespuugd wordt naar vrouwen.

COC en PvdA zijn het erover eens dat het debat over homoseksualiteit en islam vooral de vaak nog kwetsbare positie van homoseksuele moslims en lesbische moslima’s raakt. De PvdA wil hen onverminderd tot steun zijn en een bijdrage blijven leveren door de dialoog over homoseksualiteit te stimuleren.

Het consequent doorvoeren van deze uitgangspunten is de grote uitdaging voor de PvdA. Het feit dat de maatschappelijke breuklijn dóór de PvdA loopt, maakt haar vatbaar voor kritiek. Wij willen die kritiek serieus nemen. Indien de PvdA erin slaagt deze uitgangspunten zonder concessies door te voeren en van een concrete en offensieve beleidsagenda te voorzien – en dit ook duidelijk weet uit te dragen – zal de partij het verschil maken in de éénentwintigste eeuw. Hoop in plaats van angst. Vertrouwen in plaats van wantrouwen. Vooruitgang in plaats van deformatie. Als het de Partij van de Arbeid niet lukt, lukt het geen enkele partij."

Manon Van der Garde (fractievoorzitter PvdA gemeenteraadsfractie Amsterdam), Michiel Mulder, Yman Mahrach, Charlotte Riem Vis en Frank de Wolf (raadsleden PvdA gemeenteraadsfractie)