De luxe van dood gaan

LuXVoor is overleden. Daarmee is een sterk met de PvdA gelieerde progressieve beweging ten einde. Op 13 maart brengen oprichters en volgelingen haar ten grave. Marcel Duyvestijn schreef een (liefdevolle) afscheidsrede.

Als de dood, dat de dood, de dood in de pot zou zijn. En toch gebeurde het. LuXVoor is dood. En nu is er niks meer. Geen podium. Geen website. Geen netwerk aan leuke mensen. Alleen nog een begrafenis. Dat dan weer wel.

Zucht.
Even ademhalen.

Dan de herinnering. Ik denk aan Rob Oudkerk en zijn bijna-comeback. Ik denk aan een drinkende en rokende Paul Scheffer. Ik denk aan een uitgebluste Hans Dijkstal, die zijn partij gegijzeld zag. Ik denk aan de leegheid van Pechtold en Rutte. En als ik mijn ogen dicht doe, hoor ik de opzwepende nasale stem van Felix Rottenberg. Ik denk. En ik zie. En ik voel weer. Ik voel ze weer allemaal.

En de geestverwanten. Wij allemaal. Politicofielen kwamen samen om te praten met elkaar. Mensen van West Wing. Mensen met ‘lef’, met ‘niet nix’. Mensen die – hoe dom ook – de seks zien in de politiek. Mensen die het leuk vinden om gedachten op een podium af te schieten of meningen op te rapen en te koesteren. Het gebeurde bij LuXVoor.

En de ideeën zelf. Die in De Volkskrant, NRC en Het Parool verschenen. Ideeën die Marc den hertog bundelde in het boek ‘De handleiding van de toekomst’, waar ik zelf nog een bijdrage aan leverde. Het boek verkocht voor geen meter en verdween in het niets, zonder dat we er iets aan konden doen. En toch. Een boek. Dat staat. Daar mogen we trots op zijn.

Ik ben een overdrijver. Toch is mijn verdriet geen uitgeknepen traan. Nee. Ik geloof echt dat dit het einde van een tijdperk is. Voor mijzelf. Maar ook voor een heleboel anderen die hun eigen weg gingen. LuXVoor was namelijk een generatie die ten strijde trok tegen dik gevreten babyboomers die goed voor zichzelf zorgden. Een groep mensen met grootse en meeslepende idealen. Totdat ze verder gingen met hun eigen leven. Nu is dat punt gekomen. Wij gaan verder. Met andere dingen. En we begraven LuXVoor in ons hart.

De laatste bijeenkomst van LuXVoor mag geen treurige gebeurtenis zijn. Het moet als een film zijn. Met een open einde. Met een gevoel van: er is nog meer. Eigenlijk willen we op vrijdag 13 maart een vrolijke, liefdevolle, begrafenis. Huilen mag. Maar ik hoop ook de geboorte te zien van nieuwe clubs, nieuwe bewegingen die de wereld op hun schouders torsen, zoals wij dat deden. Mensen die dat liefdevol doen, zoals wij dat deden. Dat is misschien wel de luxe van dood gaan. Er zijn altijd mensen die je leven voortzetten.

Marcel Duyvestijn is liefdevol lid [www.liefdevollid.nl] van de PvdA en LuXVooriaan. Vrijdag 13 maart wordt LuXVoor bijgezet bij de urnen van andere bewegingen. Vanaf half negen bent u welkom in Cultuurhuis Diamantslijperij, Tolstraat 129-4 om een laatste (liefdevolle) groet te brengen.