Vandaag is het Internationale Vrouwendag. Maar zolang vrouwen thuis niet veilig zijn, is er weinig reden tot feest, vinden ons raadslid Nenita La Rose en PvdA-kamerlid Kirsten van den Hul Zij luiden de noodklok en eisen actie.
Julia (30) uit Den Haag, Bianca (29) uit Rotterdam, Dunja (23) uit Utrecht, Graciela (21) uit Rotterdam, Humeyra (16) uit Rotterdam: jonge vrouwen die op gruwelijke wijze werden vermoord. De verdachte of dader is in alle gevallen hun (ex) partner. Vaak ging er een lange geschiedenis van mishandeling, stalken of bedreiging aan vooraf.
Vrouwen zijn ruim vijf keer zo vaak slachtoffer van structureel geweld door een partner of ex.
Recente veiligheidscijfers uit Amsterdam onderstrepen wat één op de drie vrouwen allang weet: geweld in de privésfeer is de meest voorkomende vorm van geweld. De Amsterdamse politie registreerde vorig jaar 7% meer incidenten dan in 2017. Het geweld is bovendien hardnekkig: gemiddeld gaat het 33 keer mis, voordat het tot een aangifte komt. En dit is slechts het topje van de ijsberg; de meeste gevallen worden niet eens gemeld. Uit schaamte, of uit angst voor erger.
De geweldsspiraal waar veel vrouwen in vastzitten, kunnen we alleen stoppen als we de schaal én aard van het probleem erkennen.
Vrouwen zijn ruim vijf keer zo vaak slachtoffer van structureel geweld door een partner of ex. Partnergeweld is daarmee een emancipatieprobleem, dat alleen kan worden opgelost met gericht beleid. Sterker nog, dat is Nederland zelfs verplicht, als ondertekenaar van de Istanbul Conventie, die gaat over het uitbannen van geweld tegen vrouwen. Toch blijkt in de praktijk dat maatwerk maar moeilijk van de grond komt, zo waarschuwde onlangs ook de Nationale Ombudsman. Bovendien wordt de aanpak van partnergeweld te vaak in één adem genoemd met de bestrijding van kindermishandeling, waardoor de aandacht voor de veiligheid van vrouwen dreigt onder te sneeuwen. Zolang we blijven ontkennen dat machtsongelijkheid en gendernormen geweld tegen vrouwen veroorzaken, is de emancipatie nog niet af.
De hoogste tijd dus voor een Nationaal Rapporteur.
De geweldsspiraal waar veel vrouwen in vastzitten, kunnen we alleen stoppen als we de schaal én aard van het probleem erkennen. Het is Code Rood. De hoogste tijd dus voor een Nationaal Rapporteur, voor meer regie tussen politie, gemeenten en opvang, en voor betere hulp aan slachtoffers en daders.
Voor Julia, Bianca, Dunja, Graciela en Humeyra kwam hulp te laat. Laten we daarom geen dag langer wachten en de bestrijding van geweld tegen vrouwen topprioriteit maken.
Nenita La Rose, Raadslid Amsterdam (PvdA)
Kirsten van den Hul, Tweede Kamerlid (PvdA)
Nenita la Rose
Adviseur en coach / 61 jaar / Amsterdam Zuidoost In mijn Amsterdam heeft iedereen gelijke kansen en wordt niemand uitgesloten of gediscrimineerd. Mijn Amsterdam is een voorbeeld van inclusiviteit voor het hele land en de hele wereld. Want juist nu zijn goede voorbeelden overal zo dringend hard nodig.
Meer over Nenita la Rose
