Loyaal met meer paspoorten

PvdA raadslid Derya Kaplan heeft, samen met Tunahan Kuzu, twee wijzigingsvoorstellen voor de resolutie over integratie van het partijbestuur van de PvdA Verdeeld verleden, gedeelde toekomst ingediend. De resolutie wordt vastgesteld op het Partijcongres van 14 maart aanstaande. Kaplan vindt dat het hebben van een dubbele nationaliteit niets met loyaliteit te maken heeft. Een mening.

Tekst amendement Derya Kaplan en Tunahan Kuzu.

Amendement inzake integratie – resolutie

‘Verdeeld verleden, gedeelde toekomst’

Inleiding

Integratie is veel te lang een thema geweest van andere partijen, terwijl het idealiter past in de sociaal-democratie. De sociaal-democratische beweging heeft zich door de eeuwen heen altijd hard gemaakt voor emancipatie en solidariteit. Wanneer het gaat om de vrouwenemancipatie, het verkleinen van de kloof tussen arm en rijk heeft de sociaaldemocratische beweging in Nederland haar stem verheven en ervoor gezorgd dat de emancipatie in een stroomversnelling geraakte.

Het is goed dat de Partij van de Arbeid wil dat alle Nederlanders een geborgen en veilig thuis vinden in ons Nederland. Een thuis waar we in vrijheid leven, waar ruimte is voor ieders gebruiken en geloof, waar we gelijke kansen krijgen en nemen, waar we respect hebben voor elkaar én elkaars mening, waar we samen werken en samen leven, waar we elkaar ontmoeten en waarderen. Een land waar we in geluk en vrijheid ons leven kunnen vorm geven. Een land waar we van elkaar mogen verschillen en waar we ook veel gemeen hebben. Dat alles, vanzelfsprekend, binnen de grenzen van onze rechtsstaat.

De resolutie

Wij onderschrijven de kerngedachte van de resolutie waarin staat dat alle Nederlanders een geborgen en een veilig thuis vinden in ons land. Wij moedigen aan dat de PvdA opnieuw en duidelijk stelling neemt wanneer het gaat om verworvenheden binnen de democratische rechtstaat zoals de vrijheid die men heeft om zelf te bepalen hoe hij of zij wil leven. Zo zijn we het volkomen eens met het gegeven dat iedereen vrij is in het belijden van religie of om juist afstand daarvan te nemen. Wij kunnen niet begrijpen waarom religie niet bekritiseerd zou mogen worden. We leven immers in een land waar je vrij je mening kan uiten over allerlei onderwerpen, dus ook religie. Die vrijheid, die we met pijn en moeite hebben verkregen, moeten we tot op het bot verdedigen en koesteren.

Echter, begrijpen wij de stellingname in de kwestie loyaliteit en nationaliteit niet. In de tekst van de resolutie staat duidelijk aangegeven dat de PvdA vindt dat de dubbele nationaliteit niets te maken heeft met loyaliteit noch met het integratieprobleem.[1]

Vervolgens staat er verderop dat er wel wordt gesteld dat "in principe de oude nationaliteit moet worden opgegeven" wanneer we spreken over voorwaarden die gelden voor nieuwkomers in ons land. Terwijl er verder in de tekst weer aangegeven wordt geschreven dat: ‘En nieuwe Nederlanders moeten zelf kunnen beslissen of zij de oude nationaliteit laten vervallen’. Dit is ons inziens niet in verhouding met elkaar en er is zelfs enigszins sprake van tegenstrijdigheid.

Voorts willen wij een ander punt aansnijden. De drie opties die in de resolutie worden genoemd, te weten normeren, confronteren en tolereren bieden een handreiking in het strategisch aanpakken van de uitdagingen die ons te wachten staan. Dat is een goede benadering vinden wij. Normeren en handhaven spreekt voor zich; geen enkel individu in onze samenleving mag zich buiten de grenzen van de rechtstaat begeven. Benoemen en verdedigen van onze waarden is volgens ons eveneens van essentieel belang. Echter, deze tweede strategie kan in gedrang komen met de derde strategie, namelijk tolereren/ dulden. De grens tussen confronteren en tolereren vinden wij heel nauw. Voor ons blijft het de vraag wanneer je welke strategie zou moeten inzetten. Ook vinden wij de woordkeuze in de derde strategie ongelukkig. Het woord tolereren of dulden brengt een dusdanige lading met zich mee alsof er geen sprake zou zijn van acceptatie of respect.

Ook in de laatste pagina is een soortgelijke samenvatting te vinden, die wij schadelijk en onjuist vinden. Daarin wordt nog eens ‘verduidelijkt’ wat men onder tolereren/ dulden verstaat; ‘ c) het dulden van onschadelijk, zij het volgens sommigen onwenselijk gedrag. Deze strategieën kunnen we los van elkaar of in combinaties toepassen. Wij kiezen in een concreet geval altijd de route die de grootste bijdrage aan integratie en emancipatie levert.’

Voor de verduidelijking, zie de voorbeeld hieronder:

Is het dragen van een hoofddoek, het dulden van onschadelijk, zij het vervolgens sommigen onwenselijk gedrag?

Een dame met een hoofddoek, die haar dagelijkse werkzaamheden doet. Kinderen naar school brengt, zelf werkt, maatschappelijk betrokken is en een praktiserende moslima is. Moeten wij haar nu gaan confronteren omdat ze een hoofddoek draagt? Of moeten wij haar, nu ze een hoofddoek draagt en niet ‘past’ in de ogen van sommigen, dan maar gaan tolereren?
Wij zeggen neen! Een dame die een hoofddoek draagt, moet simpelweg gerespecteerd en geaccepteerd worden.
Conclusie

Concluderend, willen wij met twee wijzigingsvoorstellen komen:

-1. wij stellen voor dat de zinsdeel ‘in principe de oude nationaliteit moet worden opgegeven’ geschrapt wordt;

-2. wij stellen voor dat in plaats van de woorden tolereren en dulden, de woorden accepteren en respecteren worden toegevoegd.

[Zie paragraaf 2.3. Eerste alinea.

– Meer informatie over Derya Kaplan
– In de bijlage de brief die Derya Kaplan met een Rotterdamse collega stuurde aan Partijvoorzitter Lilianne Ploumen