De Slag om de Wallen

Het gemeentebestuur van Amsterdam houdt woord. De stad gaat proberen het stadshart rond de Dam te heroveren op vastgoedhandelaren en souteneurs die verdienen aan vrouwenhandel en andere criminele zaken.Ruim twee jaar geleden publiceerde PvdA-raadslid Asscher een boekje, waarin hij zich keerde tegen de dubbelhartigheid waarmee de Wallen sinds mensenheugenis worden bejegend. Er is geen reden om trots te zijn op de ‘rosse buurt’, schreef Asscher. Hij werd niet weggehoond, maar veel bijval kreeg hij evenmin. Sommige critici vonden hem een moraalridder, anderen wierpen hem voor de voeten dat prostitutie een legaal beroep is. Adhesie werd weggewuifd omdat dat met de economische werkelijkheid in strijd zou zijn. De Wallen zijn een toeristische attractie: een kip met gouden eieren, waaraan Amsterdam naar schatting 600 miljoen euro verdient.

Nog geen half jaar later was Asscher wethouder van Financiën en locoburgemeester van Cohen. Sindsdien wordt op het stadhuis stap voor stap werk gemaakt van het terugdringen van prostitutie, vrouwenhandel en andere criminaliteit. Zij die zich beroepen op de valse romantiek van vroeger, toen pooiers nog schijnbaar goedmoedige bijnamen hadden als Haring Arie, verliezen terrein.
Het plan dat het Amsterdamse college van B&W vandaag aan de gemeenteraad heeft aangeboden, is de voorlopige bevestiging daarvan. Over ongeveer tien jaar, als er onder de grond hopelijk een nieuwe metro rijdt, moet het gebied rond de Dam weer de allure van een „topstad” hebben. Die term is wat modieus. Maar het doel is lovenswaardig. En de middelen die het gemeentebestuur wil aanwenden, zijn interessant. Er wordt gezocht naar een brede coalitie met particuliere ondernemingen (Krasnapolsky, C&A, Fortis en kleinere middenstanders) en woningcorporaties. Het model dat ooit werd ontwikkeld op de Zeedijk, in de jaren tachtig bijna een no go area, gaat Amsterdam nu naar een hoger niveau tillen.

Als het gemeentebestuur erin slaagt om ook de Wallen op te kalefateren, is er nog geen einde gekomen aan de prostitutie en vooral de aanverwante criminaliteit. De sector kan ondergronds gaan of zich verplaatsen. Het is bovendien onvermijdelijk dat bij de sanering stappen worden gezet die niet altijd rechtvaardig lijken. Zo heeft de NV Stadsgoed, een dochter van woningcorporatie Het Oosten, onlangs pandjesbaas Charles Geerts uit het gebied gedrukt door achttien van zijn bordeelpanden tegen marktprijzen te kopen. Met zo’n transactie gaat goed geld naar kwaad geld. Maar gelet op de wettelijke traditie, die eigendom terecht a priori beschermt, en de legalisering van de prostitutie is dat onvermijdelijk.