Emancipatiebeleid onvoldoende?

De Adviesraad Diversiteit en Integratie schrijft in een rapport dat Amsterdam al sinds de jaren negentig geen stedelijk en samenhangend beleid voert ten aanzien van vrouwenemancipatie. Een strategische visie ontbreekt en het beleid is te versnipperd over de stadsdelen. Met name Amsterdamse vrouwen van Turkse en Marokkaanse afkomst zien zich geconfronteerd met onder meer armoede, uitsluiting, discriminatie, werkloosheid en gezondheidsklachten. Vrouwen helpen bij het vinden van werk is niet voldoende; het psychosociale welzijn van vrouwen moet ook worden verbeterd, meent de Adviesraad. Wethouder Hennah Buyne nam het rapport in ontvangst. Vijf vragen aan Yman Mahrach en Charlotte Riem Vis

Deelt u de kritiek van de Adviesraad dat het emancipatiebeleid niet voldoende effectief is?
Het emancipatiebeleid van de gemeente Amsterdam schiet inderdaad tekort. In 2003 zijn de subsidies voor veel vrouwenorganisaties, waaronder het voormalig Emancipatiebureau Amsterdam, stopgezet. Dat heeft ertoe geleid dat het de nog bestaande, veelal kleinschalige, vrouwenorganisaties niet is gelukt om een gemeenschappelijke visie voor vrouwenemancipatie te ontwikkelen. Dat er sprake is van een onsamenhangend emancipatiebeleid is dan ook nauwelijks verrassend te noemen.

Wat zijn volgens u de voornaamste oorzaken van de achterblijvende emancipatie?
De oorzaken voor het achterblijvende emancipatiebeleid worden in het advies van de Adviesraad Diversiteit en Integratie duidelijk uiteengezet. Het ontbreken van een overkoepelend kenniscentrum en ondersteuningspunt wordt door de vrouwenorganisaties als een groot gemis ervaren. Onder de vrouwenorganisaties is er grote behoefte aan een centraal punt waar samen met zelforganisaties een visie ontwikkeld wordt. Ook is de rol die deze afzonderlijke organisaties kunnen spelen op het gebied van beleidsbeïnvloeding te gering. Beleidsbeïnvloeding vindt momenteel vrijwel alleen op stadsdeelniveau plaats.

Welke maatregelen kunt u nemen om de positie van vrouwen te verbeteren?
Het is van belang dat vrouwenemancipatie weer een plaats krijgt op de politieke agenda. Als het onderzoek van de adviesraad iets heeft aangetoond, dan is het wel dat er nog altijd grote behoefte bestaat aan het actief bevorderen van emancipatie en participatie. De PvdA zal zich inzetten om de aandacht voor de sociaaleconomische positie van vrouwen – al dan niet met een etnische achtergrond – te verbeteren. Wij zullen er bij de wethouder op aandringen om op korte termijn in overleg te treden met de vrouwenorganisaties. Om tot een goed, integraal emancipatiebeleid te komen is het namelijk van groot belang dat deze organisaties (wederom) een volwaardige partner van de gemeente Amsterdam worden. Het is aan de centrale stad om de noodzakelijke regiefunctie op zich te nemen. De PvdA zal hier bij het College van B&W op aandringen.

De Adviesraad pleit voor een stedelijke organisatie voor vrouwenbelangen, goed idee?
Ja. Het is belangrijk dat de bestaande organisaties in de toekomst hun krachten bundelen. Met het oprichten van een centraal kenniscentrum zouden vrouwenorganisaties bevorderd kunnen worden om in de toekomst expertise met elkaar en de gemeente te kunnen delen. Op deze manier kunnen zij in het vervolg een directere invloed uitoefenen op beleid. Ook kan er op deze manier verkomen worden dat het onderwerp wederom in de vergetelheid raakt.

Het rapport heeft vooral aandacht voor de gevolgen voor vrouwen van Turkse en Marokkaanse afkomst. Betekent dit dat zij ook de meeste last hebben van het ontoereikende emancipatiebeleid?
Amsterdamse vrouwen die afkomstig zijn uit de Turkse, Marokkaanse of een vergelijkbare gemeenschap hebben – nu eenmaal meer dan andere vrouwen – te maken met achterstelling, armoede, uitsluiting, discriminatie, gezondheidsklachten, werkloosheid en maatschappelijke spanningen. Ondanks dat in Amsterdam iedere vrouw baat heeft bij een goed emancipatiebeleid, verdienen vrouwen met een zwakke sociaaleconomische achtergrond extra aandacht.