Burgers onder de burgers

Het Sinterklaasvirus
Het stadsdeel heeft als beleid dat er kostendekkende tarieven worden geheven. Als iemand een vergunning wil hebben, een ontheffing of een andere dienst van het stadsdeel afneemt dan moet het stadsdeel daar inspanningen voor leveren. Deze kosten worden bij de aanvrager/afnemer in rekening gebracht. Wat dat betreft is het stadsdeel net zoals bij een winkel. Als een klant in een winkel een brood bestelt, dan brengt de bakker hem de kosten daarvan in rekening. Bij een bakker wordt daar een kleine winst aan toegevoegd. Daar verschillen bakkers en overheid met elkaar. De overheid is geen onderneming. Hij mag geen winst maken. Dus blijven de kosten van de producten beperkt tot de werkelijke kosten.

In het stadsdeel wordt door de fractie van de PvdA al lange tijd bij het DB er op aangedrongen dat alleen kostendekkende tarieven in rekening worden gebracht. Met name de tarieven die de marktkooplieden moeten betalen worden door het stadsdeel gesubsidieerd. Zij betalen dus minder dan de kosten die het stadsdeel moet maken opdat de markten kunnen functioneren. De fractie vindt het niet nodig dat marktkooplieden worden gesubsidieerd door de bewoners van Zuidoost. Gelijke monniken, gelijke kappen. Een maaiveld ontheffing hoeft ook niet door de marktkooplieden te worden betaald.

De laatste tijd heeft zich binnen de raad een virus ontwikkeld. Je zou het het Sinterklaasvirus kunnen noemen. De middelen van het stadsdeel worden als onbegrensd ervaren. U vraagt. Wij draaien. En niemand draait er voor op. Vooral onder de oppositiepartijen heeft het virus slachtoffers gemaakt.
De oppositiepartijen komen steeds met andere voorstellen om de producten van het stadsdeel voor minder geld te verstrekken dan ze hebben gekost. Zo werd voorgesteld om mensen die hun ID kaart zijn kwijtgeraakt gratis of in ieder geval tegen sterk gereduceerde kosten van een nieuwe ID kaart te voorzien. Tijdens de laatste raadsvergadering werd door de Christen Unie voorgesteld om mensen met een handicap gratis te voorzien van een parkeerontheffing. Gehandicapten en anderen die zich geen auto kunnen veroorloven moeten dus volgens het voorstel mee gaan betalen aan de ontheffing. De Christen Unie gaf op geen enkele wijze aan hoe zij zich de dekking van haar voorstel had gedacht. En zo zijn er nog tal van voorbeelden dat door oppositiepartijen steeds wordt voorgesteld om mensen voor de diensten van het stadsdeel minder geld te vragen dan de daadwerkelijke kosten zijn geweest zonder dat daar dekking wordt gegeven en zonder dat wordt aangegeven wat dit betekent voor de algemene beleidslijn van kostendekkendheid van de diensten en voorzieningen. Wanneer geldt deze kostendekkendheid wel en wanneer niet. Met welke argumenten worden de keuzen gemaakt.
Ook zijn er bij herhaling voorstellen om bij voorbeeld ondernemers te compenseren voor veronderstelde schade als gevolg van besluiten van het stadsdeel. Ook al zijn er juridische uitspraken dat van een dergelijke door het stadsdeel veroorzaakten schade geen sprake is. Ook bij dergelijke zaken wordt niet aangegeven met welke middelen de oppositiefracties deze compensatie willen financieren. Met andere woorden welke voorziening zou aangesproken moeten worden of welk beleid minder uitgevoerd. Wie zullen de dupe zijn?

Natuurlijk is ook de fractie van de PvdA van mening dat kosten zo laag mogelijk gehouden moeten worden. De oplossing die de fractie daarvoor ziet is dat steeds gekeken wordt hoe door doelmatiger te werken de kosten beperkt gehouden kunnen worden.
Niet voor specifieke doelgroepen, maar voor iedereen die gebruik wil maken van de betreffende dienst. Als blijkt dat het stadsdeel voor sommige diensten duurder is dan andere stadsdelen – zoals recent bleek uit een rapport van de rekenkamer – dan moeten we zeker kijken hoe de oorzaken van dat verschil weggenomen kunnen worden. Het principe van de kostendekkendheid wordt daarmee niet losgelaten.

Lourens Burgers