Hoe staat het met die 'vliegende brigades'?
Stichting Aanpak Overlast Amsterdam in focus
In oktober 2004 werd door Lodewijk Asscher naar aanleiding van de overlast in de Diamantbuurt een motie ingediend om de overlastgevende jongeren aan te pakken dmv een soort “vliegende brigade”. Een mooi en ambitieus plan. Het duurt tot oktober 2006 voordat een adequaat instrument wordt gevonden om deze motie te vertalen in een adequate en gedegen aanpak.
Voor deze aanpak van jeugdoverlast is, als één van de prioriteiten van het College, in het programakkoord, het genoemde bedrag gereserveerd voor de ontwikkeling van instrumentarium om de overlast door jeugd tegen te gaan. Dit wordt in 2007 ter beschikking gesteld aan alle stadsdelen.
Met de toegenomen kennispositie over de aanpak van jeugdoverlast is gebleken dat er hierbij behoefte bestaat aan een groter aantal professionals op straat om deze lastige doelgroep aan te spreken bij niet te tolereren gedrag. Anderzijds zijn ouders tot nog toe onvoldoende geconfronteerd met het gedrag dat hun kinderen op straat vertonen.
Het innovatieve instrument dat het gemeentebestuur nu ter beschikking staat, vanuit de Stichting Aanpak Overlast Amsterdam, verenigt deze beide noodzakelijk gebleken functies. Vanuit deze Stichting zullen twee teams ‘op pad’ gaan:
• Een team van straatcoaches, dat 7 dagen per week 24 uur per dag beschikbaar is, zal in overleg met politie en stadsdeel de groepen die voor overlast zorgen opzoeken en zal deze groepen aanspreken op hun gedrag.
• Een tweede team, het ‘gezinsteam’, volledig bestaand uit Nederlanderse medewerkers van Marokkaanse afkomst, gaat op huisbezoek bij de ouders van de jongeren die overlast
veroorzaken, zal de ouders wijzen op hun eigen verantwoordelijkheid en zal afspraken maken met deze ouders, gericht op het doen stoppen van de overlast op straat van hun eigen kinderen.
Dit geheel wordt nu eerst uitgeprobeerd in de vorm van een pilot in stadsdeel Slotervaart. Bij het experiment is voorzien in een meelopende evaluatie. De methodiek wordt, op basis van de praktijkervaringen en de resultaten van de evaluatie, zonodig bijgesteld.
Dit project wordt door mij vanaf het eerste moment gevolgd en regelmatig bezocht.
De stand van zaken:
vanaf 1 november 2006; De Jacob Geel groep aangepakt, resultaat 3 personen en 3 X positieve uitkomst
vanaf 18 november; De Staalman plein groep aangepakt, 11 personen en maar 43% gelukt en 57% niet.
vanaf begin december; de “Broekman groep” van Sierplein, aangepakt; 3 personen = 100% gelukt
vanaf januari; de Piet Mondriaan; 10 personen en 60% gelukt
van 1 april; Osdorp, tot nu toe 4 personen en 100% positief.
In het totaal zijn er tot nu toe 31 gezinnen benaderd, en daar zijn 39 jongens
Positief + 72% gezin en staat positief
Negatief = 18% werk gewoon tegen en staat niet open voor de stichting
Niet bereikt: 10% ouders meerderenmale afwezig.
De buurtbewoners en winkeliers:
Deze mensen beginnen de invloed van deze straatcoaches te merken, en zoal een winkelier mij vertelde; “er komt weer rust in de tent”. Het oude spreekwoord luidt: “Nieuwe bezems vegen schoon” een uitdrukking die letterlijk van toepassing is op de aanpak van deze hangjongeren.
Hoe nu verder?
Het straatcoach systeem vult de leemte tussen de hulpdiensten, zorgverlening etc. en de politie. Er moet nog een goede modus operandi gevonden worden wat de directe follow-up betreft. Wat er nu gebeurt, is dat de SAOA de zaak weer op de rails krijgt en de jongeren en hun ouders op het gedrag hebben aangesproken. Men is bereid om het rehabitilatietraject in te gaan en nu de zorgverlening en de hulpverlenende diensten nog. Want die moeten wel die taak oppakken, volgen en indien nodig bijsturen.
Vandaag heb ik met Patricia Nagelkerke, een journaliste van RTV NH, een bezoek gebracht aan Slotervaart om eens na te gaan wat voor effect de stichting ‘Aanpak Overlast Amsterdam’ in de buurt heeft. Vanwege het feit dat de overlastaanpak voor sommige bewoners toch wel een beladen onderwerp is, besloot Patricia over dit bezoek een radioreportage te maken.
Samen met projectleider Jack van Midden hebben wij over het Sierplein gelopen, terwijl Jack het werk van deze stichting uitlegde aan Patricia liep ik natuurlijk mee om indien gevraagd de politieke kant van deze opzet toe te lichten. Het is vooral voor mij belangrijk dat de bewoners van deze buurten zich prettiger en vooral veiliger op straat voelen. Daar kom je alleen achter als je de buurten bezoekt en met de mensen praat.
De bedoeling van deze rapportage was om een indruk te krijgen van de werkzaamheden, maar ook in de eerste plaats van de bewoners en winkeliers te horen of er verbetering was na de inzet van de stichting.
Wij kozen als eerste de AH supermarkt. Het was bekend dat deze supermarkt veel problemen had met overlastgevers, maar de bedrijfsleider, die wij hoopten te spreken, was niet aanwezig en de vervangster was er pas twee weken. Dus zijn we wat mensen gaan vragen die zich op het plein bevonden. Twee oudere dames waren zeer enthousiast over de gang van zaken en voelden zich voortal ’s avonds stukken veiliger. Een paar jongen die wij in de AH aanspraken waren niet zo enthousiast over de straatcoaches, maar waren wel bereid er wat over te zeggen. Een mooie quote was: ‘Ja , we kennen de straatcoaches wel en die willen met ons vrindjes worden, maar dat willen wij niet.’ Deze twee jongens kwamen niet uit deze buurt, maar van het Staalmanplein, ook een aandachtsgebied van de stichting. Ook de voorzitter van de winkeliersvereniging was tevreden met de resultaten van het werk van de stichting.
Het resultaat van het RTVNH bezoek zal een korte radio-impressie worden en van een klein uur interviewen en gesproken observaties blijft uiteindelijk een item van 5 minuten over. Wat wel belangrijk is, dat RTVNH nog een reportage wil maken, maar dan vermoedelijk met camera’s. Wij hopen dit over een maand of zes te doen en dan op een andere locatie in de stad, misschien Osdorp, Noord of Zeeburg.
