‘Al meer dan 100 jaar ervaring in de Amsterdamse vastgoedmarkt, alles draait bij ons om de optimale invulling van uw exacte wensen en verwachtingen’, zo valt te lezen op de website van makelaar Rappange.
Een korte zoekopdracht in de archieven van het Parool levert echter een totaal ander beeld op:
- Juli 2008: ‘Geef Rappange geen subsidie’
- April 2010: Rechter wijst extreme huurverhogingen Rappange af
- Oktober 2014: Gemeente wil verhuurder Hilwiscomplex aanpakken om te hoge stookkosten
- Maart 2015: Koude douche wordt maar niet warm voor bewoners Hilwiscomplex, Legionella aangetroffen
- Juni 2016: 1000 euro stookkosten per maand in Hilwiscomplex
- September 2017: Hilwiscomplex wint rechtzaak om torgenhoge stookkosten
- Januari 2020: Schimmel, lekkage en lood in het water: ‘De huurbaas wil van ons af’
- Juli 2022: Na 30 jaar wonen plots geen huurcontract meer: 71-jarige huurder vecht het aan
- Mei 2023: Rappange moet verzakte huizen Admiraal de Ruijterweg herstellen, huurster mag terug
- September 2023: Schimmel, kapotte daken en asbest – makelaar Rappange weigert gebreken aan te pakken: ‘Het is ze maar om een ding te doen: huurders wegpesten’
Naar aanleiding van het meest recente bericht van 16 september, heeft onze fractievoorzitter Lian Heinhuis tijdens de raadsvergadering op 20 september bij de wethouder aangedrongen dat de tijd van vriendelijk vragen voorbij is.
Lian: ‘‘Het is schandalig dat er Amsterdammers zijn die in huurwoningen wonen die in belabberde staat zijn. Deze mensen, die keer op keer rapporteren en klachten indienen omdat hun woonsituatie onleefbaar is, worden niet gehoord door Rappange. Keer op keer wordt er niet voldaan aan de plicht om te zorgen voor goede huisvesting voor huurders. We hebben hier als raad vaak aandacht voor gevraagd en Rappange is er meermaals op aangesproken. We hebben het over één van de slechtste verhuurders van de stad. Het is ronduit droevig voor mensen die in huizen van Rappange wonen, die zelfs naar rechter moeten voor hun gelijk. Ik heb de wethouder gevraagd wat zij kan doen. We weten dat in gesprek gaan weinig zin heeft, dus het is wat mij betreft tijd om andere maatregelen te onderzoeken.’’
Wethouder Pels was het hier volledig mee eens en zei zelfs het liefst de panden te willen onteigenen. Ze zegde toe dat ze gaat kijken wat er mogelijk is met betrekking tot handhaving. Verder is afgesproken dat er in de commissie Volkshuisvesting besproken wordt welke wetten en regels er nodig zijn vanuit Den Haag om in de toekomst harder te kunnen optreden, zodat de wethouder daarvoor kan lobbyen bij het Rijk.
Maar Rappange is helaas slechts een voorbeeld van een veel vaker voorkomend probleem. Private verhuurders in de stad zijn onbereikbaar voor de huurders en vaak onwelwillend om problemen op te lossen in de huizen. Lian: “Dit is exact waarom wij pleiten voor verhuurdersafspraken met private partijen, net zoals die bestaan met woningcorporaties. Het kan niet zo zijn dat huurders van het kastje naar de muur worden gestuurd met problemen als schimmel, gebreken of in sommige gevallen zelfs huizen die zo achteruit zijn gegaan dat erin wonen bijna niet meer te doen is.” De motie om nu voor het eerst ook formele, gezamenlijke afspraken met deze partijen te gaan maken – samenwerkingsafspraken, is aangenomen in de gemeenteraad.
