Sweet Torie
Hoge verwachtingen van wijkverbetering en aandacht voor jeugd en gezin
In mijn vorige weblog maakte ik melding van het vooruitzicht op een leuk bezoek aan Suriname. De 80e verjaardag van mijn moeder bracht mij naar het land waarin ik een groot deel van mijn jeugd heb doorgebracht. Het is een prachtig feest geworden. Mijn moeder is altijd zeer actief geweest voor de sociaal zwakkeren in Suriname. Op haar leeftijd is ze nog steeds actief in een groot aantal verenigingen en kerkgenootschappen. De warmte en de aanhankelijkheid van bezoekers uit alle lagen van de bevolking was daarom overweldigend. Zij kreeg de eer en het respect waar zij recht op heeft. Ik waardeer haar om die sociale inspanningen en probeer in haar voetsporen te treden. Maar wat ik het meest waardeer is de liefdevolle omgeving die zij schiep in ons gezin. Zij leerde mij op passende wijze werk en gezin te combineren.
Het bezoek aan Suriname was zoals gewoonlijk weer veel te kort, maar er wachtten belangrijke zaken in Nederland. Dat was in de eerste plaats in de stadsdeelraad waarin onder ander de afsluiting van de procedure rond het standbeeld van Anton de Kom aan de orde was. Ik heb in mijn weekjournaal en elders meermalen betoogd, dat deze procedure geen schoonheidsprijs verdiende. Ik heb begrip voor mensen, die liever een ander standbeeld hadden gezien. Maar ik hou staande, dat de gedachte aan Anton de Kom, als groot Surinamer, binnen het stadsdeel op passende wijze levend wordt gehouden. Wij hebben niet voor niets het centrale plein van het stadsdeel naar hem vernoemd. Als uitvloeisel van alle commotie zijn er aanvullende initiatieven ontwikkeld. Wij hebben het plan opgevat om jaarlijks een Anton de Kom-lezing te organiseren. Daarnaast komen er ook lesprogramma’s. Zoals gezegd heb ik begrip dat mensen een voorkeur hebben voor een ander standbeeld, maar ik kan totaal geen begrip opbrengen voor de wijze waarop men deze voorkeur uitte op de publieke tribune. De scheldpartijen en verwensingen, ook zeer persoonlijke aan mijn adres, waren niet van de lucht. Ik ben niet van beschuit gemaakt dus kan ik hiermee leven. Ik heb mij wel ronduit geërgerd aan het deel van de oppositie dat op een zeer platte manier de emoties van het plubliek bespeelde. Een compliment voor de raadsleden, die de verleiding van een goedkoop succes op de publieke tribune weerstonden.
Tenslotte het nieuwe regeerakkoord en het nieuwe kabinet. Je kijkt natuurlijk altijd het eerste naar ontwikkelingen, die voor ons eigen stadsdeel van belang kunnen zijn. Ik verwacht het meest van twee zaken te weten de ministeriële aandacht voor de wijkverbetering en de aandacht voor de jeugd en het gezin. Wij zijn in de afgelopen jaren in Zuidoost behoorlijk opgekrabbeld, maar we zijn er nog niet. Bovendien blijft ons stadsdeel kwetsbaar, dat bleek wel bij de jeugdwerkloosheid toen de economische conjunctuur enkele jaren geleden terugliep. We behoren al jaren niet meer tot de ergste achterstandswijken, maar waakzaamheid en waar nodig extra inspanningen blijven noodzakelijk.
Elvira Sweet
