8 februari 2007

Antwoord Eric van der Burg op brief over 'polderen'

Beste Manon,

‘Het openbaar bestuur is vet en lui. Er zijn te veel politici en ambtenaren. Mensen die elkaar onnodig bezighouden en de boel vertragen.’ Met die tekst begint Mark van der Horst zijn boekje ‘Bestuurlijke Spaghetti’. Als ik jouw brief lees, weet ik in ieder geval zeker dat je dat boekje niet hebt gelezen. Daarom zal ik binnenkort een exemplaar van Bestuurlijke Spaghetti aan je geven, zodat je kunt lezen waarom we absoluut niet door moeten gaan met eindeloos door blijven gaan met overleggen.

Natuurlijk kan ik ook prima zelf uitleggen waarom ik het volstrekt niet met je brief eens ben. Je schrijft ‘Ik denk dan ook niet dat we minder moeten polderen, maar juist meer moeten polderen’. Daarmee lijk je geen oog te hebben voor de werkelijkheid. Er is al veel te veel inspraak mogelijk en op vele niveaus en in allerlei overlegorganen wordt te vaak en te lang overlegd. Lang niet altijd levert dit iets op en we boeken daardoor simpelweg onvoldoende progressie. Als we echt met andere steden en landen willen concurreren, kunnen we het simpelweg niet hebben dat het te lang duurt voordat een weg wordt aangelegd, een openbaar vervoerverbinding wordt gerealiseerd of appartementen in aanbouw worden genomen.

Jouw partij is van oudsher typisch een inspraakpartij. Vanuit dat oogpunt is het aantrekkelijk om in talloze wetten en regels gedetailleerd vast te leggen wie waar, waarom, wanneer en hoe lang mag protesteren. Uiteindelijk krijg je dan ongekende vertragingen en besluiteloosheid bij politici, die uit angst voor protesten of onvoldoende draagvlak besluiten voor zich uit schuiven.

Door die houding kies je onvoldoende voor de zwakkeren; mensen zonder werk zijn gebaat bij de uitbreiding van de haven, dak en thuislozen bij goede opvang, de stad heeft voldoende bedrijven nodig en de Amsterdammers en allen die hier werken worden gek van de file’s omdat er gepraat in plaats van gebouwd wordt. En wat te denken van de kosten die al die overleggen met zich meebrengen. Geld dat beter in voorzieningen kan worden gestopt dan in salarissen van bestuurders, politici en beleidsambtenaren,

Als bestuurder moet je juist besluiten durven te nemen en leiderschap tonen. Je luistert eerst naar de wensen van de burgers en neemt dan een goed afgewogen beslissing en voert die uit. Mensen weten dan waaraan ze toe zijn. Het is niet erg om daarbij soms tegen de wens van een grote groep of belanghebbenden in te gaan, want democratie is juist ook luisteren naar de minderheid en het afwegen van meerdere belangen en redelijke standpunten. Dat is iets anders dan tot in het kleinste detail overleg te blijven voeren en degenen die het hardst schreeuwen of protesteren uiteindelijk hun zin geven. Door die lijn jarenlang neer te zetten kun je resultaten bereiken en heb je datgene gedaan waarvoor je was gekozen: de stad of het land besturen. Want denk je nu echt dat Ahmed Aboutaleb met de huisbezoeken was begonnen als hij dit eerst met ontvangers van uitkeringen had besproken? En zou Job Cohen voor preventief fouilleren hebben gekozen als hij eindeloos had overlegd met veelplegers?