Fietsbeleid: Geen woorden maar daden.

Naar het onderzoek van de dienst Infrastructuur, verkeer en vervoer zijn de Amsterdammers dik tevreden over hun stad als fietsstad en ze geven deze wereldstad een zeven. Een geruststellend teken in de richting van een leefbare stad zou men kunnen zeggen. Maar hoe zit het met de werkelijkheid? Waren bijvoorbeeld die 1200 Amsterdammers allemaal fietsers of willekeurige stadsbewoners die in hun leven weinig met het fietsen te maken hebben? Ben echt benieuwd naar hoe dit onderzoek is gedaan.

Als Amsterdammer en als een trouwe fietser wil ik liever naar de andere kant van de medaille kijken die, naar mijn belevenis, helaas minder rooskleurig er uitziet dan de onderzoekers en betrokkenen ons laten zien. Zo is het probleem niet zo zeer de donkere tunnels en duistere bosjes zoals raadslid Myriam Bergervoet stelt, maar juist het feit dat het gebruik van de fietspaden voor fietsers vrijwel onmogelijk wordt gemaakt door automobilisten en vrachtwagenchauffeurs die op de fietspaden stilstaan en lekker doorkletsen, hoewel er geen één stadstoezichthouder te bekennen is. Waar ze allemaal zitten en wat ze de hele dag uitspoken, is mij een raadsel.

De fietsers lopen hierdoor gevaar te worden doodgereden door andere motorrijtuigen omdat fietsers om die op de fietspaden stilstaande of geparkeerde auto’s heen moeten fietsen. Vooral de oudere fietsers krijgen veel te verduren vanwege hun verantwoord gedrag; zij spreken de asociale weggebruikers aan waardoor ze vaker worden gescholden en zelfs bedreigd. Dit gebeurt niet in de donkere tunnels of duistere bosjes maar op klaarlichte dag in de meest drukke straten van Amsterdam zoals de Ceintuurbaan, Sarphatistraat, Van Baerlestraat e.d. Ook ik werd vaker de huid vol gescholden door automobilisten omdat ik ze aansprak op hun onverantwoorde opstelling op fietspaden.

Om het niet noodzakelijke gebruik van de auto terug te dringen moeten de betrokken PvdA raadsleden zich niet meer achter mooie theoretische uitspraken verschuilen maar de daad bij het woord voegen en laten zien dat ze de ‘sociale veiligheid’ van de fietsers werkelijk hoog op de agenda hebben. Niet alleen fietspaden aanleggen maar ook het onderhoud daarvan is belangrijk. De verscheurde en ingezakte fietspaden zijn overal in Amsterdam te zien. Wij sociaal-democraten zitten aan het stuur in Amsterdam en de tijd van stellingen en mooie praatjes is allang voorbij. Met de beroemde oud-wethouder Schaeffer te spreken: ‘in gelul kan je niet wonen’.