12 april 2006

Programakkoord – een voorwoord

Ga direct naar:

Emancipatie en binding
Amsterdam is een emancipatiemachine, een plaats waar mensen hun talenten kunnen ontplooien en vooruit willen komen. Amsterdam is ook een stad waar mensen kunnen aarden en willen wortelen, waar gemeenschapszin, burgerschap en sociale verbanden essentieel zijn. Deze stad kan zich daarmee ontwikkelen tot een Nieuw Amsterdam, waar vrijheid, dynamiek en creativiteit hand in hand gaan met solidariteit, geborgenheid en sociale rechtvaardigheid. Mensen maken Amsterdam.

Maar emancipatie en sociale mobiliteit zijn niet vanzelfsprekend. Mensen verdienen steun waar zij zich ontworstelen aan armoede en maatschappelijk isolement. Nieuw engagement is nodig. Wij willen mensen helpen bij het benutten van kansen, maar ook optreden wanneer mensen zich terugtrekken, zorg mijden of misbruik maken van voorzieningen.

In Amsterdam kun je zijn wie je bent en worden wie je wilt zijn. Dat trekt mensen. Maar het karakter van de stad levend houden, gaat niet vanzelf. Veiligheid is een basisrecht, de publieke ruimte moet heroverd worden. Vrijheid is geen vrijbrief voor onverschilligheid of het juist willen beperken van de vrijheid van de ander.

Tolerantie is iets anders dan onverschilligheid. Of het nu gaat om ernstige overlast, huiselijk geweld, psychiatrisch patiënten die over straat zwerven, misstanden in de prostitutie, een ongezond milieu of om kinderen die de Cito-toets niet kunnen maken. Onverschilligheid is onacceptabel.

Onderwijs is de belangrijkste succesfactor voor Amsterdammers en cruciaal voor de emancipatie. Sommige kinderen die op hun vierde jaar op de basisschool belanden, hebben de boot al gemist. Er gaat nog veel mis in de opvoeding van kinderen. Onzichtbare ouders, stokkende integratie, taalproblemen en gedragsproblemen beperken hun kansen.

Wij zullen zo snel mogelijk ingrijpen bij kinderen met wie het niet goed gaat. Hier is geen plaats voor vrijblijvendheid. We zullen daarbij ouders aanspreken en helpen, maar soms ook achter de voordeur durven kijken. Kinderen eerst.

Een sterke economie
De grootste ontwikkelingskansen liggen bij ons waardevolste bezit: menselijk kapitaal. Wij willen mensen aanspreken op hun individuele talenten om onze stad te laten profiteren van de veelzijdigheid die de stad kenmerkt.

Creativiteit en ondernemingszin zijn motoren van de economie. Mensen kunnen zich een zelfstandige positie verwerven door een onderneming te starten. Dit College wil het starters (en blijvers) gemakkelijker maken door de vergader- en vergunningencultuur te doorbreken. Snelle dienstverlening en een faciliterende overheid zijn nodig.

Ontwikkelingen in de wereldeconomie en op de arbeidsmarkt vragen om vernieuwing. Amsterdam moet aantrekkelijker worden als internationale vestigingsplaats en beter gebruik maken van de concentratie van kennisinstellingen en creativiteit. Tegelijk moeten we ons maximaal inspannen om de keerzijde van de opkomende kenniseconomie, een groeiende ongelijkheid, te bestrijden.

Duurzame economische groei komt pas tot stand wanneer echt iedereen mee doet. Dat betekent ook dat meer Amsterdammers aan het werk moeten. Streng maar rechtvaardig sociaal beleid. Maar ook investeren in maatschappelijke participatie van hen die niet zelf werk vinden. Iedereen doet mee.

Erbij horen en meedoen
Diversiteit vormt de kracht van de open stad. Maar diversiteit is ook een potentiële bron voor conflict. Discriminatie, gevoelens van onthechting en radicalisering bedreigen de sociale stabiliteit en kunnen leiden tot een gedeelde stad. Ook hier past het niet de andere kant op te kijken. Het draait om waardering voor verscheidenheid, een gedeeld kader met duidelijke regels, en binding.
Waardering voor verscheidenheid betekent dat groepen in Amsterdam hun iconen hebben, dat culturele verschillen worden gevierd in plaats van gevreesd. Gedeelde waarden zijn het fundament van de samenleving. De waarde van de democratische rechtsstaat met bescherming van grondrechten moet voor iedereen gegarandeerd zijn en door iedereen eigen worden gemaakt. In opvoeding en op school moet onverdraagzaamheid worden bestreden. Binding en overbrugging moeten vorm krijgen in de stad .

De stad Amsterdam
Amsterdam is voor velen een geliefde plek om te wonen. De vraag naar stedelijk wonen groeit verder. Om mensen met een lager inkomen, starters op de arbeidsmarkt en studenten de kans te bieden zich in Amsterdam te vestigen moet de stad zorgen voor ruimte. Want Amsterdam heeft nieuwe instroom van talent wel nodig om vitaal te blijven.

Amsterdam eindigt niet bij de gemeentegrenzen. Niet alles wat voor de stad belangrijk is, hoeft zich binnen die grenzen te bevinden. Het bestaan van verschillende woonmilieu’s in de regio komt tegemoet aan individuele wensen van mensen.

Concentratie van wonen en werken zorgt ook voor concentratie van vervuiling. Amsterdammers hebben recht op een gezond milieu. Luchtvervuiling zorgt voor gezondheidsproblemen. Vooral kinderen, mensen met aandoeningen aan de luchtwegen en ouderen lijden hier onder. Ook hier past geen wegkijken, maar optreden. Samen met Den Haag en Europa.

Samen met de stad
Wij leggen met dit programakkoord onze ambities vast. Dit akkoord zal uitgewerkt worden in een uitvoeringsplan met concrete afrekenbare doelstellingen.
Ons engagement is groot. Wij vragen burgers van Amsterdam om mee te doen. In de eigen buurt, op school en op de sportclub. Om buren aan te spreken als hun kind niet naar school gaat. Om actie te onderneem als de straat achteruit gaat. Wij doen een beroep op de professionals in het onderwijs, in de jeugdzorg en bij de politie om er samen met ons de schouders onder te zetten. Wij willen samen de stad verbeteren.

Wie opkomt voor vrijheid, voor respect en tegen normloosheid kan rekenen op een overheid die helpt en beschermt. Betrokkenheid is van bestuur en bewoners samen. In Amsterdam kijken we niet de andere kant op, in Amsterdam kijken we de problemen recht in de ogen en werken we aan oplossingen

Een open stad, een open bestuur, een open geest. Nieuw Amsterdam als emancipatiemachine kan zoveel beter.

Lodewijk Asscher
Maarten van Poelgeest