Opinie: Refugees Welcome

Zondagavond ging ik met PvdA-leden Stefanie en Amel een avondje helpen bij Refugees Welcome. Deze groep jonge helden staat elke avond met heel veel energie op Centraal Station vluchtelingen op te vangen die koud en bang aankomen na een lange reis. In het nieuwe deel achter het Centraal Station hebben zij een zithoekje helemaal eigen gemaakt. Op bankjes liggen kleedjes en er is koffie, thee en warm eten. Ook hebben zij truien, jassen en sjaals klaar gelegd. 

Door Ester Fabriek (bestuurslid PvdA Amsterdam)

Als wij aankomen, wordt ons eerst verteld wat de regels zijn. Een studente maatschappijleer vertelt enthousiast wat we gaan doen en wat je beter niet kunt doen. De opzet is simpel. We worden in koppels verdeeld en wachten de internationale treinen op die aankomen op de perrons. Elk koppel neemt een roltrap en de vluchtelingen worden opgevangen en meegenomen naar het hoekje achter het station, waar ze warm eten en drinken krijgen. Er zijn tolken en een arts die kunnen helpen. Per groepje aangekomen vluchtelingen worden ze naar de opvang gebracht. Als de opvang vol is, dan bellen zij de gemeente.

Trein
Als de eerste internationale trein binnenkomt, staat de hele groep verdeeld over de uitgangen van het perron. Ik sta heel geconcentreerd de zwerm reizigers te bekijken die zich langs mij de roltrap in wurmt. Geen vluchtelingen te zien. De conducteur vertelt ons dat de vluchtelingen in Eindhoven zijn uitgestapt. We hebben geen idee waarom. Vanaf nu gaan we dus ook alle treinen uit Eindhoven op dezelfde manier verwelkomen. Bij de eerstvolgende trein uit Eindhoven ziet Stefanie een man met een paar gympen in een doorzichtig plastic tasje. Als wij dichterbij komen, zie ik eigenlijk direct dat het een vluchteling is. Hij kijkt verward, belt zenuwachtig met een mobieltje en staat stil zonder te weten waar hij heen moet.

Wij vragen hem zo aardig mogelijk of we kunnen helpen. Hij stamelt alleen zachtjes het woord ‘food’. Dat kunnen we regelen! We nemen hem mee richting het hoekje van Refugees Welcome. Onderweg vertelt hij dat hij uit Eritrea komt. Hij heeft lang niets gegeten en vertelt dat hij veel last heeft van stress. We proberen hem gerust te stellen en vertellen dat er al twee mensen uit Eritrea in het hoekje zitten te eten. Dat lijkt hem inderdaad wat gerust te stemmen.

Stefanie en ik geven hem soep en brood. De banaan moet ik voor hem pellen, zijn handen trillen te veel. Ik help de mannen uit Eritrea met de gekregen Nederlandse simkaartjes met tien euro beltegoed, waarmee zij kunnen bellen. Ook delen we dekentjes uit en sjaals. Ze trillen alle drie van de kou. Ze kijken erg angstig om zich heen en zeggen weinig. Ondertussen vraag ik in mijn hoofd alleen maar hoe dit kan. Waarom zijn ze zo koud? Wat hebben ze allemaal meegemaakt? Wat gaan ze allemaal nog meemaken? Waarom gebeurt dit? Ik kom er niet uit.

Als ik naar huis loop, ben ik erg verdrietig en emotioneel. Ik schaam me een beetje, want daar leken die stoere mensen van Refugees Welcome geen last van te hebben, die helpen elke avond zonder te huilen. Ik ben tegelijkertijd dankbaar dat ik nu een manier heb gevonden om echt te kunnen helpen. De opzet van Refugees Welcome is zo direct, dat het perfect werkt. Mensen even laten opwarmen met een kopje soep en een glimlach. Dat is wat deze vluchtelingen echt nodig hebben na een lange koude reis.

Ik merk dat het nu al verslavend werkt, ik wil zo snel mogelijk weer helpen. Ga jij mee? Je kunt al voor twee uurtje helpen. Inschrijven gaat ook heel makkelijk via doodle  of de Facebookpagina.

Hopelijk zie ik je daar.