Briefwisseling over “meten met twee maten.”

Beste Lodewijk,
Er wordt in deze stad met enige regelmaat met twee maten gemeten. Als de komende weken jongentjes van 12, vuurwerk afsteken worden ze, terecht, doorgestuurd naar het Bureau Halt. Als Hells Angels vuurwerk voor het hoofdbureau van politie afsteken, staan agenten het verkeer te regelen. Als jongens in Amsterdam West de komende tijd een kerstbomenvuur maken, grijpt de politie, terecht, in. Als brandweermannen tegen Burgemeester Cohen protesteren geeft deze toestemming voor een demonstratiebrand op het Museumplein, waarbij 2 gewonden vallen. Ook toen de taxichauffeurs van TCA geen concurrenten wilden kon men straffeloos de A10 blokkeren en ook nu, bij de wilde acties van brandweermannen tegen het akkoord dat tussen de vakbonden ( namens de werknemers ) en de werkgevers was gesloten over de nieuwe CAO heb ik weer met stijgende ergernis moeten constateren dat er in deze stad met twee maten wordt gemeten. Als je als medewerker je ziek meldt terwijl je dat niet bent, wordt je daar door de werkgever, terecht, voor gestraft. Als brandweermannen dat doen, krijgen ze behalve het niet doorbetalen van hun loon, hetgeen geen straf is want natuurlijk kost het je een vrije dag als je niet werkt, het voor elkaar dat de werkgevers het akkoord aanpassen. Ik maak mij sterk dat als een paar honderd werknemers met een kantoorbaan zich ziek hadden gemeld, de werkgevers het zelfde hadden gereageerd. Nee dan was er, terecht, hard opgetreden als je je onterecht ziek meldt. Ja ik weet dat brandweermannen een zware baan hebben en soms heel vervelende dingen mee maken, maar als werkgever, zeker niet als overheid, kun je niet met twee maten meten. Wat voor het individu niet mag, mag ook niet voor de groep, gedrag dat voor de ene groep medewerkers strafbaar is moet je voor de anderen niet belonen.
Graag hoor ik van jou, hoe jij hier tegen aan kijkt en ook lees ik graag jou reactie op het feit dat men, al protesterend tegen de werkgevers, met loeiende sirenes in brandweerwagens van diezelfde werkgevers door de stad trok. Zullen we samen afspreken dat medewerkers bij acties geen materiaal van de werkgever mogen gebruiken laat staan dat men met sirenes (alleen bij levensbedreigende situaties te gebruiken) door de stad mag razen?
Met vriendelijke groet,
Eric van der burg
www.ericvanderburg.nl

Beste Eric,
Gelijke behandeling is een belangrijk sociaaldemocratisch principe. Niet voor niets schrijft artikel 1 van de Grondwet voor dat de overheid mensen gelijk moet behandelen. Amsterdammers moeten daarop kunnen vertouwen. Ik ben blij en opgelucht dat de wilde staking van de brandweer teneinde is, hoewel ik snap dat het afschaffen van het functioneel leeftijdsontslag flinke emoties bij onze brandweermannen oproept. Een recht uit het verleden wordt ineens afgeschaft. Dan mag je best even boos zijn. Toch denk ik dat het onvermijdelijk is dat er ook bij de brandweer in de toekomst langer doorgewerkt wordt. Als hierbij rekening wordt gehouden met de bijzondere zwaarte van het brandweervak, zullen op lange termijn ook de brandweermannen dit accepteren. Maar dat de eerste reactie er een was van protest begrijp ik. Dat door deze wilde acties de veiligheid in de stad in de waagschaal werd gesteld, vind ik echter onacceptabel. Wat mij betreft volgen sancties tegen diegenen die zich ten onrechte ziek gemeld hebben. Ook het gebruik van overheidsmateriaal kan niet zomaar tegen de werkgever worden ingezet. Daar moet je duidelijk in zijn.
Van meten met twee maten kan dus geen sprake zijn. Nooit. De overheid is voor iedereen hetzelfde. Dezelfde rechten, dezelfde plichten. Het één gedogen en het ander zwaar straffen is, wat de PvdA betreft, zeer kwalijk.
Maar nu we het toch over met twee maten meten hebben: Hoe kan het toch dat de ene VVD-wethouder tegen de plannen voor een betere luchtkwaliteit stemt (‘gestoord’ noemt jullie wethouder deze plannen zelfs), terwijl de andere VVD-wethouder juist vóór deze plannen stemt? Hoe kan het dat jij zegt arme mensen in de stad te willen helpen, terwijl jullie raadslid van der Wieken ondertussen serieus beweert dat arme mensen minder kinderen moeten nemen. Jouw lijsttrekker, mevrouw Griffith, zei zelfs dat arme mensen in de jaren tachtig maar een eigen huis hadden moeten kopen, want dan waren ze nu immers rijk?
Laten we zorgen dat de overheid niet met twee maten meet. Maar laten we ook als politiek niet met twee maten meten en consequent kiezen voor mensen die het moeilijk hebben. Kansen bieden, consequent zijn in beleid en mensen niet in de kou laten staan.

Vriendelijke groet,
Lodewijk Asscher
www.lodewijkasscher.nl