Kinderen Eerst! PvdA wil extra geld voor Amsterdamse kinderen
Kinderen Eerst!
Opvoeding en kansen voor Amsterdamse kinderen
De missie van de PvdA: ieder kind in Amsterdam verdient kansen. Op onderwijs, op welvaart, op toekomst. Niet ieder kind in Amsterdam krijgt ook een echte kans. Kansen lijken erfelijk. Armoede is erfelijk. Afkomst is helaas nog steeds van grote invloed op de slagingskans van kinderen.
Kinderen worden niet als probleemkinderen geboren, er worden in Amsterdam wel veel fouten met kinderen gemaakt. Ouders zijn hier debet aan, door te falen in de opvoeding, maar ook een falende overheid. Het isolement van gezinnen in Amsterdam is soms zo groot dat kinderen daar de dupe van worden.
We moeten dit veranderen. Dat zal veel overtuigingskracht en geld gaan kosten. En een mentaliteitsverandering. Maar het moet. Kansloze kinderen zijn de werkelijke staatsschuld van morgen. Kinderen eerst. Door kansen te creëren moet de negatieve spiraal die rond een deel van de Amsterdamse jeugd bestaat doorbroken worden. Dat is de moeite waard. Er ligt een opdracht, niet alleen voor politiek en bestuur, maar ook voor scholen en onderwijzers.
Hoe is het nu?
Onzichtbare ouders (naar het boek van Margalith Kleiwegt), stokkende integratie, achtergestelde vrouwen worden geacht de opvoeding te verzorgen. Allerlei zorgelijke signalen uit Amsterdam Nieuw West. Daar komt het verhaal van basisschool Mozaïek uit Zuid bij: jonge kinderen die Mohammed B verheerlijken en de aanslagen op de Twin Towers goedpraten. Later bleek dat dit op ook op een (klein) aantal andere basisscholen voorkomt. Daar kwam een brandbrief van Combiwel overheen dat ze van de jonge Marokkaanse kinderen onder hun hoede 40% “kwijt” zijn. Ernstige gedragsproblemen, grote leerachterstanden, onhandelbaar eigenlijk.
Tijdens Rood op Straat bezoeken van de PvdA aan Geuzenveld en Oud-Zuid werd dit beeld helaas bevestigd. De problemen met jeugd beginnen jonger dan vroeger. Een officier van Justitie vertelde dat ze soms kinderen van 13, 14 tegenkomt die alleen te kwalificeren zijn als ervaren criminelen. Het lijkt erop dat het apparaat faalt bij het opvangen van de jongere jeugd, de kinderen dus.
Na alle –terechte – aandacht voor de (hanggroep-)jongeren, de harde kern en de meelopers erom heen, is het tijd de aandacht te richten op de kinderen. Omdat hoe jonger er wordt ingegrepen hoe meer kans op succes er nog is, en omdat als we te lang wachten een flinke groep over een aantal jaar ernstige problemen kan gaan veroorzaken. Ook Ferwerda waarschuwde voor ‘de broertjes van.’ Als we een jongen van 16 naar een Glenn Mills school sturen is het voor een heropvoeding eigenlijk 10 jaar te laat. De kansen op succes zijn – voor kind en samenleving – alleen maar afgenomen.
De problematiek is weerbarstig en deels institutioneel. Wie is verantwoordelijk in welke bestuurslaag en hoe kan dat worden verbeterd? Hoe is het gesteld met de aansluiting tussen de schooltypen en de zorgaanbieders? Toch is dat vooral een langetermijn discussie. En het is een discussie die zich voor een deel afspeelt op Rijksniveau. Op de korte termijn vinden we het cruciaal om samen met de stadsdelen de opvang en zorg voor deze jonge kinderen te verbeteren
Omdat dit zo belangrijk is, voor de kinderen zelf, maar ook voor de sociale stabiliteit van de stad als geheel, stellen we voor een fors beslag te leggen op de ruimte in de begroting voor 2006. Het motto is simpel: Kinderen Eerst. Liever nu investeren in het redden van de toekomst van deze kinderen, dan straks somber vaststellen dat ze mislukt zijn.
‘Uit onderzoek is gebleken dat als je schoolprestaties wilt verbeteren, er niets effectiever is dan ouders betrekken bij het onderwijs’, aldus Robert Putnam, schrijver van het geruchtmakende boek Bowling Alone. Sociaal kapitaal is een reëel kapitaal met een geldwaarde, net als fysiek of menselijk kapitaal. Hoe vroeger je in mensen investeert, hoe groter op de lange termijn het rendement.’ Een rendement waar alle Amsterdammers beter van worden.
Laten we wel wezen. Opvoeden is de verantwoordelijkheid van ouders. Maar als ouders dat niet of onvoldoende doen moet de overheid ingrijpen. Omdat kinderen kansen verdienen. En omdat de samenleving schade lijdt onder niet opgevoede kinderen.
Ons voorstel heeft twee hoofdlijnen:
Opvoeding en kansen voor Amsterdamse kinderen
De missie van de PvdA: ieder kind in Amsterdam verdient kansen. Op onderwijs, op welvaart, op toekomst. Niet ieder kind in Amsterdam krijgt ook een echte kans. Kansen lijken erfelijk. Armoede is erfelijk. Afkomst is helaas nog steeds van grote invloed op de slagingskans van kinderen.
Kinderen worden niet als probleemkinderen geboren, er worden in Amsterdam wel veel fouten met kinderen gemaakt. Ouders zijn hier debet aan, door te falen in de opvoeding, maar ook een falende overheid. Het isolement van gezinnen in Amsterdam is soms zo groot dat kinderen daar de dupe van worden.
We moeten dit veranderen. Dat zal veel overtuigingskracht en geld gaan kosten. En een mentaliteitsverandering. Maar het moet. Kansloze kinderen zijn de werkelijke staatsschuld van morgen. Kinderen eerst. Door kansen te creëren moet de negatieve spiraal die rond een deel van de Amsterdamse jeugd bestaat doorbroken worden. Dat is de moeite waard. Er ligt een opdracht, niet alleen voor politiek en bestuur, maar ook voor scholen en onderwijzers.
Hoe is het nu?
Onzichtbare ouders (naar het boek van Margalith Kleiwegt), stokkende integratie, achtergestelde vrouwen worden geacht de opvoeding te verzorgen. Allerlei zorgelijke signalen uit Amsterdam Nieuw West. Daar komt het verhaal van basisschool Mozaïek uit Zuid bij: jonge kinderen die Mohammed B verheerlijken en de aanslagen op de Twin Towers goedpraten. Later bleek dat dit op ook op een (klein) aantal andere basisscholen voorkomt. Daar kwam een brandbrief van Combiwel overheen dat ze van de jonge Marokkaanse kinderen onder hun hoede 40% “kwijt” zijn. Ernstige gedragsproblemen, grote leerachterstanden, onhandelbaar eigenlijk.
Tijdens Rood op Straat bezoeken van de PvdA aan Geuzenveld en Oud-Zuid werd dit beeld helaas bevestigd. De problemen met jeugd beginnen jonger dan vroeger. Een officier van Justitie vertelde dat ze soms kinderen van 13, 14 tegenkomt die alleen te kwalificeren zijn als ervaren criminelen. Het lijkt erop dat het apparaat faalt bij het opvangen van de jongere jeugd, de kinderen dus.
Na alle –terechte – aandacht voor de (hanggroep-)jongeren, de harde kern en de meelopers erom heen, is het tijd de aandacht te richten op de kinderen. Omdat hoe jonger er wordt ingegrepen hoe meer kans op succes er nog is, en omdat als we te lang wachten een flinke groep over een aantal jaar ernstige problemen kan gaan veroorzaken. Ook Ferwerda waarschuwde voor ‘de broertjes van.’ Als we een jongen van 16 naar een Glenn Mills school sturen is het voor een heropvoeding eigenlijk 10 jaar te laat. De kansen op succes zijn – voor kind en samenleving – alleen maar afgenomen.
De problematiek is weerbarstig en deels institutioneel. Wie is verantwoordelijk in welke bestuurslaag en hoe kan dat worden verbeterd? Hoe is het gesteld met de aansluiting tussen de schooltypen en de zorgaanbieders? Toch is dat vooral een langetermijn discussie. En het is een discussie die zich voor een deel afspeelt op Rijksniveau. Op de korte termijn vinden we het cruciaal om samen met de stadsdelen de opvang en zorg voor deze jonge kinderen te verbeteren
Omdat dit zo belangrijk is, voor de kinderen zelf, maar ook voor de sociale stabiliteit van de stad als geheel, stellen we voor een fors beslag te leggen op de ruimte in de begroting voor 2006. Het motto is simpel: Kinderen Eerst. Liever nu investeren in het redden van de toekomst van deze kinderen, dan straks somber vaststellen dat ze mislukt zijn.
‘Uit onderzoek is gebleken dat als je schoolprestaties wilt verbeteren, er niets effectiever is dan ouders betrekken bij het onderwijs’, aldus Robert Putnam, schrijver van het geruchtmakende boek Bowling Alone. Sociaal kapitaal is een reëel kapitaal met een geldwaarde, net als fysiek of menselijk kapitaal. Hoe vroeger je in mensen investeert, hoe groter op de lange termijn het rendement.’ Een rendement waar alle Amsterdammers beter van worden.
Laten we wel wezen. Opvoeden is de verantwoordelijkheid van ouders. Maar als ouders dat niet of onvoldoende doen moet de overheid ingrijpen. Omdat kinderen kansen verdienen. En omdat de samenleving schade lijdt onder niet opgevoede kinderen.
Ons voorstel heeft twee hoofdlijnen:
- ouders helpen en indien nodig dwingen om hun kinderen beter op te voeden, door hulp bij opvoeding, coaching, consultatie etcetera.
- zorgen dat er aanbod is voor verantwoorde opvang en activiteiten voor jonge kinderen waar ze leren, begeleid worden, veilig zijn. Ook positieve aandacht en positieve activiteiten in buurthuizen, op school, ouderkindcentra, kinderboerderijen etcetera.
De PvdA fractie stelt voor om bij de voorjaarsnota 5 miljoen euro incidenteel en 5 miljoen euro structureel uit te trekken voor het – samen met de PvdA bestuurders in de stadsdelen versterken van- ondermeer:
- School en kind
- Schoolmaatschappelijk werk opvoeren en uitbreiden
- Schoolcontactfunctionarissen die voortdurend contact onderhouden tussen ouders en school bij opvoedingsproblemen. De gemeente moet zorgen dat er capaciteit is zodat leraren op huisbezoek kunnen gaan bij leerlingen.
- Ondersteuning van leerkrachten die met de handen in het haar zitten omdat ze naast lesgeven ook heel veel moeten doen aan opvoeding. Help ze, bij het organiseren van huiswerkklassen enzovoorts.
- Intensivering van huisbezoeken door leerplichtambtenaren
- Hulp bij opvoeding
- Mentor projecten
- Gezinscoaching, veel meer aandacht voor interventie bij gezinnen met opvoedingsproblemen, daarbij eerder ingrijpen als er signalen zijn dat de opvoeding problematisch verloopt.
- Opvang en achterstand
- Ouder Kind Centra – waarin ook opvoedingsondersteuning wordt geboden versneld invoeren in zoveel mogelijks stadsdelen.
- Peuterspeelzalen en kinderopvang – met aandacht voor wegwerken taal- en leerachterstanden en het jong bijbrengen van omgangsvormen
- Leuk helpt ook
- Onderhoud en uitbreiding speelplekken
- Vrijetijdsbesteding voor kinderen, zoals buurthuis, rond school, sport, kinderboerderij/hangplekken, etc
- uitbreiding van het aantal stedelijke jeugd- en jongerencentra
- jeugdorganisaties als Circus Elleboog, scouting,
Een deel van het geld zal gebruikt moeten worden om de stadsdelen in staat te stellen bestaande projecten die nu houtje touwtje gefinancierd worden door te zetten en uit te breiden. Een deel van het geld moet gebruikt worden voor nieuwe initiatieven. Dit voorstel laat onverlet dat het belangrijk is dat op landelijk niveau wordt gewerkt aan het bestrijden van de systeembureaucratie rond jonge kinderen. Betere opvang, een logischer kindvolgsysteem (van 0-25 jaar) en verdere modernisering van de consultatiebureaus liggen erg voor de hand. Maar we hebben geen tijd om daar op te wachten. Kinderen Eerst…
Meer informatie
Lodewijk Asscher 0641378897
Amma Asante 06-28129797
Meer informatie over de aanpak in de stadsdelen
Robin de Bood (Geuzenveld-Slotermeer) 06-51595662
Fatima Elatik (Zeeburg) 06-52402142
