Raadkracht: Otto Reuchlin

Het was een verrassing toen Wanneke Sabatino me deze lente belde om te vertellen dat zij ging verhuizen. En ze me vroeg of ik als eerste opvolger in de fractie wilde aantreden.

Vrijwel onmiddellijk werd ik enorm enthousiast. Je wordt warm onthaald, in de fractie, in de raad. Het lijkt wel een familie. Een beetje te veel zelfs, want ik vind dat raadsleden wel erg met elkaar bezig zijn. Enfin. Ik ben terechtgekomen in de commissie Welzijn en Onderwijs. Eigenlijk wilde ik dit niet, omdat ik ook in die sector werk. Maar ook daar voel ik me nu al erg op mijn plek.

Wat wil ik? Ik heb er iets over gezegd in het interview met het stadsdeelkrantje, dat ook op de stadsdeelsite staat. Daarin staat ook wat ik verder doe in het leven. Ik wil me inspannen voor een sociaal Amsterdam. Maar ik ben ook een beetje van: die PvdA moet eens wat in beweging komen. Ik zit bij de PvdA omdat solidariteit voor mij op nummer 1 staat. Maar ik vind de PvdA soms wel te politiek correct, te vast zitten in oude dogma’s.

We moeten toch gewoon durven zeggen dat het niet zo kan zijn dat in Amsterdam 90.000 mensen in een uitkering zitten? Die zijn echt niet allemaal gehandicapt of versleten. Terwijl de Oost-Europeanen blijven binnenstromen om het werk te doen dat wij niet willen of kunnen doen? Ze zijn welkom, maar het is een vreemde toestand al die Amsterdammers thuis. Tegelijkertijd kan het ook niet zijn dat het kabinet alle bezuinigingen op dezelfde schouders legt. Zonder mensen een perspectief te bieden. Onder het motto ‘eigen kracht’ mensen gewoon in de kou laat staan.

Tot slot, ik zit in de stedelijke werkgroep ‘Armoede’. Van dat woord willen we af. We willen naar een echt nieuwe visie op Amsterdam. ‘Samenredzaamheid’ heet die visie. Binnenkort gaan jullie er hoop ik meer van horen. En hoop ik dat we er in de afdeling eens flink over kunnen discussiëren. Het gaat niet alleen over het stedelijk beleid, ook over de stadsdelen en wat die beter kunnen doen, vooral op het sociale terrein. Het Centrum heeft het relatief goed, maar zeker niet iedereen hier. Om al deze redenen schrijf ik ook een blog. Hij is kort en strak, precies 150 woorden. Dus geen 149 of 151. Al telt niemand behalve ik het na. Leuk als je eens wilt kijken, wilt reageren en misschien de blog een tijdje wilt volgen?