Hoe was jouw eerste PvdA-ALV?

Hoe was jouw eerste PvdA-ALV? Bijna altijd levert de vraag een anekdote op. Werd je besprongen om actief te worden? Geïntimideerd door de heftige inhoudelijke discussies? Voelde je je meteen thuis, of juist helemaal niet?

Vorige week zondag zaten we met tien PvdA’ers bij elkaar. In veel opzichten een dwarsdoorsnee van de leden in Amsterdam: wat leeftijden, standpunten en woonlocatie betreft. Twee uur lang spraken we over wat het hoogtepunt zou moeten zijn van de ledendemocratie op afdelingsniveau: de algemene ledenvergadering.

In de statuten zijn een paar eigenschappen vastgelegd: minimaal twee per jaar, de aankondiging moet drie weken van tevoren de deur uit, en de agenda en stukken een week voorafgaand. Over de orde zijn ook wat uitgangspunten beschreven, maar voor de rest is er veel vrijheid.

Tijdens de brainstorm bleek dat je over de invulling van die vrijheid verschillend kan denken: gooi de deuren open van de ALV en nodig de hele stad uit, zei de een. Focus je juist op de formele zaken: de ledenvergadering is het groot onderhoud van de vereniging, zei de ander. Laat iedereen geïnspireerd raken door bevlogen sprekers, of bereid juist uitgebreide stukken voor – zodat leden beslagen ten ijs komen.

De brainstorm was een goeie voorbode voor de ALV: we willen zoveel mogelijk leden de kans bieden om bij te dragen aan onze sociaal-democratische beweging – op hun eigen manier. Scherp & gezellig.

Na een goed gesprek met de fractie, hebben we in het bestuur onze uitgangspunten voor de ALV’s uitgewerkt in dit ALV-memo tbv bestuur. We gaan het anders doen, en we maken ongetwijfeld fouten. De groep nieuwe leden die op 31 maart voor het eerst een ALV bijwoont kunnen we verzekeren: je houdt er vast een anekdote aan over.

Graag tot ziens op 31 maart!